Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Pruisen
€600,00 incl. btw
(1808-1870) Prinses
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Louise Augusta Wilhelmina Amalia prinses van Pruisen werd geboren als dochter van de koning van Pruisen in Konigsbergen, het tegenwoordige Kaliningrad in Rusland. Als kind groeide ze op in Berlijn, min of meer samen met haar neef, prins Frederik, tweede zoon van koning Willem I der Nederlanden. Frederik vroeg Louise in 1823 ten huwelijk, maar vanwege de jonge leeftijd had de bruiloft pas in 1825 plaats, enkele maanden voor de zeventiende verjaardag van Louise. Voor Nederland betekende het huwelijk een versterking van de positie van het koningshuis in het Europese netwerk van koningshuizen. Het paar nam hun intrek in het Paleis op het Plein in Den Haag en daarna in het stadspaleis aan het Korte Voorhout. Slechts twee van haar dochters, Louise (1828-1871) en Marie (1841-1910), zouden de volwassen leeftijd bereiken. Louise en Frederik kochten in 1838 de landgoederen De Paauw, Ter Horst, Raaphorst en Eikenhorst in Wassenaar. De Paauw zou uiteindelijk hun residentie worden. Louise correspondeerde veel met de diverse familieleden in Europa en bezocht hen ook regelmatig. Dat leverde prachtige schriftelijke getuigenissen op over het leven aan het Europese hof. Vanwege een borstaandoening was Louise onder behandeling in Zwitserland en Duitsland. Uiteindelijk overleed ze in 1870. Ze werd bijgezet in de koninklijke grafkelder in Delft. Naast Huis de Paauw, met de beroemde tuinen van Eduard Petzold en Jan David Zocher, herinnert de Louisa Stichting aan Louise. De stichting realiseerde in 1869 een weeshuis voor kinderen van vrijmetselaars in Den Haag. In Arnhem werd een meisjesinternaat opgericht. Materiaal: foto, textiel, collage Fotograaf: onbekende maker
Quick Comparison
| Settings | Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Pruisen remove | Anna van Egmond remove | Carolina van Oranje-Nassau remove | Louise van Oranje-Nassau remove | Mata Hari remove | Elisabeth prinses van de Palts remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Pruisen remove | Anna van Egmond remove | Carolina van Oranje-Nassau remove | Louise van Oranje-Nassau remove | Mata Hari remove | Elisabeth prinses van de Palts remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1808-1870) PrinsesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingLouise Augusta Wilhelmina Amalia prinses van Pruisen werd geboren als dochter van de koning van Pruisen in Konigsbergen, het tegenwoordige Kaliningrad in Rusland. Als kind groeide ze op in Berlijn, min of meer samen met haar neef, prins Frederik, tweede zoon van koning Willem I der Nederlanden. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Frederik vroeg Louise in 1823 ten huwelijk, maar vanwege de jonge leeftijd had de bruiloft pas in 1825 plaats, enkele maanden voor de zeventiende verjaardag van Louise. Voor Nederland betekende het huwelijk een versterking van de positie van het koningshuis in het Europese netwerk van koningshuizen. Het paar nam hun intrek in het Paleis op het Plein in Den Haag en daarna in het stadspaleis aan het Korte Voorhout. Slechts twee van haar dochters, Louise (1828-1871) en Marie (1841-1910), zouden de volwassen leeftijd bereiken. Louise en Frederik kochten in 1838 de landgoederen De Paauw, Ter Horst, Raaphorst en Eikenhorst in Wassenaar. De Paauw zou uiteindelijk hun residentie worden. Louise correspondeerde veel met de diverse familieleden in Europa en bezocht hen ook regelmatig. Dat leverde prachtige schriftelijke getuigenissen op over het leven aan het Europese hof. Vanwege een borstaandoening was Louise onder behandeling in Zwitserland en Duitsland. Uiteindelijk overleed ze in 1870. Ze werd bijgezet in de koninklijke grafkelder in Delft. Naast Huis de Paauw, met de beroemde tuinen van Eduard Petzold en Jan David Zocher, herinnert de Louisa Stichting aan Louise. De stichting realiseerde in 1869 een weeshuis voor kinderen van vrijmetselaars in Den Haag. In Arnhem werd een meisjesinternaat opgericht. Materiaal: foto, textiel, collage Fotograaf: onbekende maker [/expander_maker] | (Anna gravin van Buren) (1533-1558) Eerste vrouw van Willem van OranjeInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAnna van Egmond, het enige kind van Maximiliaan van Egmond, graaf van Buren, en Françoise de Lannoy werd geboren in Grave. Haar ouders behoorden tot de hoge adel. Maximiliaan was legeraanvoerder geweest van Karel V en zowel kapitein-generaal als stadhouder van Friesland, Groningen en Overijssel. Hij had uitgestrekte landgoederen in Zeeland en rondom Buren. Daar verbleven moeder en dochter het meest. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Op zijn sterfbed, hij overleed aan het hof in Brussel in 1548, regelde Maximiliaan nog het huwelijk tussen Anna en Willem van Nassau, prins van Oranje. De vijftienjarige Anna volgde haar vader op als gravin van Buren. Zowel Anna als Willem waren begeerlijke partners op de huwelijksmarkt. Op 8 juli 1551 had de bruiloft plaats. Willem werd daarmee ook graaf van Buren en vergaarde in een klap flinke rijkdom. Anna kreeg de titel van prinses. Door Willem werd ze ‘la Princesse d’Orange’ genoemd. Het stel vertrok naar het familieslot in Breda, waar Anna vaak alleen was met haar kinderen. Van Willem zijn zo’n veertig brieven bekend, gericht aan zijn eerste vrouw. Haar brieven aan hem zijn verloren gegaan. In 1558 overleed Anna. Ze werd bijgezet in een kapel van de Grote Kerk in Breda. Van de vier vrouwen van Willem van Oranje is Anna de minst bekende. De brieven van Willem aan Anna worden bewaard in het Koninklijk Huisarchief. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: onbekende maker [/expander_maker] | (1743-1787) PrinsesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingCarolina was het derde kind van prins Willem IV en Anna van Hannover. Ze bracht haar vroegste jeugd door in Leeuwarden aan het hof van de Friese stadhouders. Toen ze vier was, verhuisde het gezin naar Den Haag omdat haar vader benoemd was tot stadhouder van alle gewesten. Tot de geboorte van haar boer Willem Batavus in 1748 was Carolina erfprinses, de twee eerder geboren kinderen waren direct na de geboorte overleden. In Den Haag leerde Caroline zingen en klavier spelen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1758 waren er concrete plannen voor een huwelijk tussen Caroline en Karel Christiaan van Nassau- Weilburg. Met het overlijden van Willem IV in 1751 was Carolina de tweede in lijn van de opvolging. De Staten-Generaal wilden het huwelijk tegenhouden omdat Karel Christiaan luthers was. Van haar grootvader, koning George II van Groot-Brittannië, kreeg Carolina wel toestemming. Hij zag een mooie strategische alliantie. Zonder protest van de Staten- Generaal had de huwelijksvoltrekking uiteindelijk plaats in 1760. Het paar verhuisde naar Den Haag naar het Korte Voorhout. Tussen 1760 en 1785 was Carolina vijftien maal zwanger. Wellicht is dat een van de redenen waarom Carolina nooit op de voorgrond is getreden. Wel werd ze bekend vanwege het feit dat ze de negenjarige Mozart naar Den Haag haalde. Hij voltooide zes sonates voor viool en klavecimbel voor Carolina. Vanaf 1763 brachten Karel Christiaan en Carolina de zomers door bij Kaiserslautern. Nadat Willem Batavus stadhouder was geworden, was haar aanwezigheid in Den Haag minder noodzakelijk. Vanaf 1763 vestigde het gezin zich definitief op het Duitse stamslot. In 1787 overleed Carolina. Haar zes kinderen die de volwassenheid zouden bereiken, staan aan de basis van vrijwel alle tegenwoordige vorstenhuizen. Materiaal: foto, textiel, veertjes Fotograaf: Robbert Mussard [/expander_maker] | (1770-1890) PrinsesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAls oudste kind van Willem V en Wilhelmina van Pruisen groeide Frederike Louise Wilhelmina van Oranje-Nassau op aan het Binnenhof van Den Haag. Formeel werd ze prinses Louise genoemd, thuis luisterde ze naar de naam Loulou. Louise kreeg les van een gouvernante en een gouverneur. Ze leerde Frans en Nederlands. Zowel met haar gouvernante als gouverneur zou Louise langdurig blijven corresponderen. Ook met haar moeder en andere leden van het gezin correspondeerde Louise later per brief. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Muziek en toneel waren belangrijk voor Louise. Ze kreeg muziek- en zangles van Johan Colizzi, klavecinist in de hofkapel en ze ging regelmatig naar het theaters. Colizzi droeg verscheidene compositie aan Louise op. Hoewel ze zelf wilde trouwen met haar neef Frederik Willem van Pruisen, trouwde ze in 1790 met Karel Georg August, zoon van de hertog van Brunswijk- Wolffenbüttel. Hoewel ze in haar keuze vrij werd gelaten, besloot Louise toch te trouwen met de wat ziekelijke en geestelijk niet helemaal in orde Karel Georg August. Door het huwelijk zou haar toekomst als vorstin veiliggesteld zijn. Het paar vestigde zich in Brunswijk waar de omgangsvormen en de andere moraal het voor Louise niet eenvoudig maakten. Ze miste het culturele leven van Den Haag, maar werd door haar moeder gewezen op de plichten en verantwoordelijkheden die zij nu als echtgenote had. Vanwege het feit dat er geen kinderen geboren werden, moest Karel Georg August afstand doen van de erfrechten. De invloed van Louise aan het hof verminderde hierdoor. Op 20 september 1806 overleed Karel Georg August. Haar moeder trok bij haar in, maar vanwege de oprukkende Franse troepen moesten ze Brunswijk verlaten. In november 1807 bereikten ze Berlijn waar ze hun intrek namen bij de latere koning Willem I. Met zijn inhuldiging als koning in 1813 eindigde de ballingschap van Louise. Met haar moeder keerde ze terug naar Nederland, om afwisselend in Den Haag en Haarlem te wonen. In 1819 overleed Louise, negen maanden voor haar moeder. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: Johann Friedrich August Tischbein [/expander_maker] | (Margaretha Geertruida Zelle) (1876-1917) Danseres en spionInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDe Friese Margreet Zelle groeide op in Leeuwarden in een redelijk welvarend gezin. Het tij keerde echter in 1899. Het bedrijf van haar vader werd failliet verklaard en hij vertrok naar Den Haag en later naar Amsterdam. Met het overlijden van haar moeder in 1891 kwam Zelle onder voogdij te staan van een oom in Sneek. Hij liet haar een opleiding tot kleuterleidster volgen in Leiden, maar omdat zij op schoot van het hoofd van de opleiding werd aangetroffen, werd Zelle van school gestuurd. Hierna kwam ze terecht in Den Haag. Daar zag ze in Het Nieuws van den Dag een contactadvertentie van een officier uit Indië, Rudolph MacLeod. Op 11 juli 1895 trouwden MacLeod en Zelle in Amsterdam. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Na de geboorte van zoon John vertrok het gezin in mei 1897 naar Java. De huwelijksspanningen die vrijwel direct ontstonden, bleven aanwezig. In 1902 keerde het stel terug, met dochter Louise die daar geboren was, maar zonder zoon John. Hij was overleden aan een vergiftiging. De scheiding van Rudolph en Margaretha werd definitief in 1907. Zelle vertrok naar Parijs waar ze een baan vond als schildersmodel en als paardrijdster in een circus. Vanaf 1904 werkte ze als oosters danseres. Als danseres had Zelle groot succes. Haar exotische uitdossingen en erotische bewegingen sloegen aan. Op 13 maart 1905 trad ze op onder de naam Mata Hari in het Museum voor Oosterse Kunsten. De reacties waren enthousiast. Al snel verdiende ze veel geld en brak ze internationaal door. Veelal trad ze op met ‘oosterse’ dansen. Voortdurend verzon ze allerlei verhalen over zichzelf. Het hoogtepunt van haar carrière was in 1911- 12 toen Mata Hari optrad in diverse opera’s, waaronder in La Scala in Milaan. Ze kon spenderen wat ze wilde en had met diverse rijke mannen liefdesrelaties. Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vertrok Mata Hari naar Den Haag. Vermoedelijk was dit het begin van haar contacten met de Duitse inlichtingendienst, alhoewel nog steeds niet duidelijk is wat voor informatie zij daadwerkelijk doorspeelde aan de Duitsers. In mei 1916 ging Mata Hari naar Frankrijk, waar zij haar diensten aanbood aan de Franse veiligheidsdienst. Zij verdachten haar echter direct van spionage en op 13 februari 1917 werd ze gearresteerd. Door een militair gerechtshof werd Mata Hari ter dood veroordeeld. Op 15 oktober werd ze door een vuurpeloton, net buiten Vincennes, gedood. Mata Hari is bekend komen te staan als hét voorbeeld van een femme fatale. Haar mysterieuze en knappe verschijning bracht mannen het hoofd op hol. Tijdens haar leven was ze al een legende. Na haar dood deed nog jarenlang het gerucht de ronde dat ze niet gefusilleerd zou zijn. Allerlei artikelen zouden de naam Mata Hari krijgen, van sigaretten tot parfums. Over haar leven werden talloze films, series, liedjes, romans en studies gemaakt. In Leeuwarden werd in 1976 een standbeeld van Mata Hari onthuld en het Fries Museum besteedt op dit moment aandacht aan haar in de, naar eigen zeggen, ‘grootste Mata Hari-tentoonstelling ooit’. Uit het dossier van Mata Hari van de Franse overheid blijkt dat Mata Hari zeer waarschijnlijk niet meer is geweest dan een charmante informant die in hoge kringen verkeerde. Een volbloed spionne was ze niet. De Franse aanklagers en rechters hadden met hun doodstraf voor de rijke, mooie en mannenverslindende Zelle een voorbeeld willen stellen. Materiaal: foto, knoopjes, spiegel Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1618-1680) Prinses en beroemd vanwege haar correspondentie met onder andere René DescartesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth, prinses van de Palts, kwam op aarde in Heidelberg als oudste dochter van keurvorst Frederik V en Eilzabeth Stuart. Toen ze een jaar oud was verhuisde het gezin naar Praag omdat haar ouders het koninkrijk Bohemen aangeboden kregen. Al na een jaar werden ze daar verjaagd. Zonder land en zonder geld raakten ze verzeild in Den Haag. Ze kregen hulp van prins Maurits en ontvingen van de Staten-Generaal een financiële toelage. Prinses Elisabeth woonde eerst nog een tijd bij haar grootmoeder en tante in Brandenburg, maar kwam in 1628 ook naar Holland. Ze kreeg uitgebreid les in exacte vakken, aristocratische omgangsvormen en in diverse talen. Vermoedelijk kreeg ze ook les van hofschilder Gerard van Honthorst. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Nadat haar vader was overleden in 1632 verhuisde Elisabeth naar het hof van haar moeder aan de Kneuterdijk. Daar ontmoette ze rond 1640 filosoof René Descartes. In 1643 begonnen zij een brievencorrespondentie. Ze schreven elkaar onder meer over de relatie tussen verstand en gevoel, het geloof en de verbinding tussen lichaam en geest. Elisabeths inzichten hielpen Descartes zijn gedachten te scherpen. Descartes probeerde Elisabeth te troosten en te adviseren bij moeilijke levensvragen. Zijn werk Principia Philosophiae uit 1644 droeg hij dan ook op aan de prinses. Vanwege een conflict met haar moeder werd Elisabeth teruggestuurd naar Brandenburg, waar haar neef Frederik Willem keurvorst was. De verhuizing deed haar goed. De correspondentie met Descartes werd daarentegen minder intensief. Uiteindelijk overleed Descartes in 1650 aan een longziekte. Elisabeths brieven werden aan haar teruggestuurd. Dankzij de Vrede van Münster in 1648 konden de kinderen van Frederik V terug naar Heidelberg. Elisabeth trok uiteindelijk naar Herford, een plaatsje bij Bielefeld. Ze werd daar in 1667 abdis van het protestantse vrouwenklooster en bleef dat tot aan haar dood. Gedurende deze periode correspondeerde Elisabeth met filosoof Malebranche die verwant was aan Descartes. Voortkomend uit het gevoel dat ze niet gevonden had wat ze zocht, was godsdienst steeds belangrijker geworden voor Elisabeth. Ook had ze contact met wiskundige en filosoof Gottfried Wilhelm von Leibniz. In 1676-77 bood Elisabeth onderdak aan Robert Barclay en William Penn, twee vooraanstaande Quakers. Ze correspondeerde ook met hen, maar bleef zelf trouw aan het calvinisme. Uiteindelijk stierf Elisabeth in 1680, vermoedelijk aan kanker. Ze werd begraven in de Münsterkirche in Herford. De brieven van Elisabeth aan Descartes waren lang onvindbaar, maar werden in de negentiende eeuw teruggevonden. Met deze vondst werd duidelijk hoe groot de invloed van Elisabeth op Descartes moet zijn geweest. Materiaal: foto, oorbellen, borduurdraad Fotograaf: onbekende maker 1636 [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
