Ze werkte als verpleegster en kindermeisje tot ze in 1943 moest onderduiken. In de onderduik kreeg ze een verhouding met verzetsstrijder Henk Jonker. Hij vervalste persoonsbewijzen met de door Austria genomen pasfoto’s. Na de bevrijding scheidde Austria van haar man en pakte ze haar werk weer op. Ze maakte modereportages, maar had een voorkeur voor maatschappelijk georiënteerde fotoreportages van Nederland in wederopbouw. In 1945 richtte ze met Henk Jonker, Aart Klein en Wim Zilver Rupe fotobureau Particam op, een samenvoeging van ‘partizanen camera’.

Austria maakte naam als fotograaf van de podiumkunsten. Met Jonker werkte ze voor opdrachtgevers als het Holland Festival, de Nederlandse Opera Stichting en het Concertgebouworkest. Later, na de scheiding van Jonker, nam ze afstand van de glamourfotografie. Ze richtte zich op het experimentele en sociaal-politieke theater en maakte expressieve foto’s waarbij ze dicht op de huid van haar onderwerp zat. Als fotograaf zette ze zich vol overtuiging in om fotografie als volwaardige kunstdiscipline erkend te krijgen mét een eigen budget op de kunstbegroting. Fotografen zouden bovendien meer erkenning moeten krijgen, bijvoorbeeld door het vermelden van de naam van de fotograaf bij foto’s in de krant.

Maria Austria overleed onverwachts op 59-jarige leeftijd. Haar naam leeft onder meer voort in het Maria Austria Instituut en de Maria Austria Prijs, die elke twee jaar door het Amsterdams Fonds voor de Kunst wordt uitgereikt.

Materiaal:   foto, collage, draad

Fotograaf:  zelfportret