Clara de Vries

600,00 incl. btw

(1915-1942) Jazztrompetist en bandleider

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Opgegroeid in een zeer muzikale Joodse familie, moet Clara al jong in aanraking zijn gekomen met het trompetspel van haar broer Louis. Hij stond bekend als ‘the Dutch Armstrong’ maar overleed op jonge leeftijd bij een auto-ongeluk. Clara leerde de trompet te bespelen en werd op zestienjarige leeftijd opgemerkt door de Rus Leo Selinsky. Hij toerde met zijn band de Blue Jazz Ladies door Europa en Clara ging mee maar bij thuiskomst sloot ze zich aan bij de Schirmann Jazz Girls. Met deze band trad ze in diverse landen op.

Lees meer

Add to Wishlist
Add to Wishlist
Categorie: Tags: ,

Quick Comparison

SettingsClara de Vries removeEllin Maria Agnes Robles removeThea Beckman removeJuliana removeAnnie M.G. Schmidt removeEtty Hillesum remove
NameClara de Vries removeEllin Maria Agnes Robles removeThea Beckman removeJuliana removeAnnie M.G. Schmidt removeEtty Hillesum remove
Image
SKU
Rating
Price600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw
Stock

Uitverkocht

Uitverkocht

Uitverkocht

Uitverkocht

AvailabilityUitverkochtUitverkochtUitverkochtUitverkocht
Add to cart

Toevoegen aan winkelwagen

Lees meer

Lees meer

Toevoegen aan winkelwagen

Lees meer

Lees meer

Description

(1915-1942) Jazztrompetist en bandleider

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Opgegroeid in een zeer muzikale Joodse familie, moet Clara al jong in aanraking zijn gekomen met het trompetspel van haar broer Louis. Hij stond bekend als ‘the Dutch Armstrong’ maar overleed op jonge leeftijd bij een auto-ongeluk. Clara leerde de trompet te bespelen en werd op zestienjarige leeftijd opgemerkt door de Rus Leo Selinsky. Hij toerde met zijn band de Blue Jazz Ladies door Europa en Clara ging mee maar bij thuiskomst sloot ze zich aan bij de Schirmann Jazz Girls. Met deze band trad ze in diverse landen op. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een vrouwelijke jazzband was nieuw in Europa maar critici namen het niet al te serieus. Clara’s talent werd echter wel opgemerkt en ze besloot een eigen orkest te beginnen: Clara de Vries and her Jazz-ladies. Haar trompetspel werd gewaardeerd en ze behoorde tot de beste Nederlandse danstrompettisten. Ook Louis Armstrong was onder de indruk van haar trompetgeluid: “‘That Louis De Vries, he had a sister Clara with a ladiesband. Oh boy, she could play that horn!” Clara trouwde in 1936 met trompettist Willy Schobbe(n) maar met de inval van de Duitsers werd het steeds moeilijker voor de Joodse Clara om op te treden. Hoewel steeds duidelijker werd hoe ernstig de situatie was, wilde Clara niets weten van onderduiken. Samen met haar ouders werd ze op 15 oktober 1942 op transport naar Westerbork gesteld. Vier dagen later volgde de reis naar Auschwitz. Na aankomst werd ze direct vermoord. Tegenwoordig herinnert een straat in Rotterdam aan Clara. Van haar trompetspel zijn helaas een geluidfragmenten bekend of bewaard gebleven. Materiaal:   foto, textiel, borduurdraad Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(1951-2011) Bestuurder en columnist

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Ellin Robles werd geboren in Suriname en was de jongste in een gezin van negen kinderen. Door een zuurstofgebrek bij de geboorte was ze licht spastisch. Toen haar vader in 1962 overleed, bleef haar moeder achter met de kinderen. In 1970 besloot Robles rechten te gaan studeren aan de Universiteit van Suriname. Ze werd politiek actief en schreef in 1972 twee stukken waarin ze het idee uitte om discriminatie met geweld tegen te gaan, precies zoals de Amerikaanse Black Power-beweging voorstond. Daarnaast was ze betrokken bij de rechtswinkel in Paramaribo. Na haar afstuderen werkte ze als juridisch medewerker bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken in Suriname. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Op 28-jarige leeftijd vertrok Robles naar Nederland en vond vrijwel direct een baan bij de gemeente Amsterdam. In 1982, op het moment van de decembermoorden, was Robles voor langere tijd in Suriname. Ze onderzocht een mogelijke terugkeer maar in de onrust na de moorden moest ze met haar familie vluchten naar Albina, aan de grens met Frans Guyana. Een jaar later keerde ze terug naar Amsterdam, maar ze ging al gauw naar New York om daar te werken in een onderwijsprogramma voor kansarme kinderen. In 1985 was ze medeoprichter van het Gemeentelijk Allochtonen Overleg van Amsterdam. Robles werkte in sneltreinvaart aan haar carrière. Zo werd ze in 1991 gevraagd om de Amsterdamse Stichting Blijf van m’n lijf te reorganiseren. Daar kwam ze in contact met Judith Meijer, met wie ze tot haar dood zou samen blijven. Ze werd in 1992 directeur van Het Muziekpakhuis en zes jaar later werd ze directeur van de Hortus Botanicus in Amsterdam. Rond de eeuwwisseling werd die functie opgevolgd met een positie als directeur van welzijnsorganisatie Alcidez  ZO. In 2003 stelde ze daar financiële misstanden van het bestuur aan de orde, met als gevolg dat zij op nonactief werd gezet. Ze nam een sabbatical en begon als columniste bij Het Parool. Naast haar werk was Robles voorzitter van de Stichting Flamboyant (landelijk documentatiecentrum voor zwarte vrouwen), voorzitter van de Stichting Maatschappij Oude en Nieuwe Media, van Tegen Haar Wil Amsterdam, de Landelijke Ombudsvrouw, Stichting Kinderen van de Vrede, de Muziekschool Amsterdam en Women Inc. Haar leven lang zette ze zich in voor gelijke rechten van minderheden door deel te nemen aan werkgroepen en discussies of via haar columns. Vanaf 2004 kreeg Robles in toenemende mate last van haar gezondheid, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ze zocht hulp om menswaardig te kunnen sterven, maar kreeg die hulp niet. Daarom besloot ze in 2010 te versterven, dat ze heeft beschreven in het boek Banneling. Robles overleed op 2 november 2011. Materiaal:   foto, textiel, borduursel Fotograaf:  Suzanne Dorrestein [/expander_maker]

(Theodora Beckmann-Petie) (1923 - 2004) Schrijver

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Thea Beckmann-Petie was enig kind in een Rotterdams gezin. Door de crisis in de jaren dertig van de vorige eeuw was er weinig geld. Haar vader vond het van belang dat ze een vak leerde. Daarom ging ze naar de industrieschool.  Dat bleek echter geen succes en ze vervolgde haar weg op de ULO (Uitgebreid Lager Onderwijs). De oorlog betekende echter het einde van haar scholing. Ze ging  aan het werk en kreeg een kantoorbaan. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Beckmann richtte zich in eerste instantie op haar gezin. Pas toen de kinderen ouder waren, nam ze de ruimte om te schrijven en te studeren. Op de avondschool haalde ze haar atheneumdiploma. Daarna studeerde ze sociale  psychologie. Omdat de uitgeverij haar achternaam te Duits vond klinken, gebruikte ze als schrijver haar achternaam zonder de tweede n: Beckman. Thea Beckman debuteerde in 1957. Met Kruistocht in spijkerbroek brak ze in 1973 door. Beckman belichtte in haar boeken het leven van gewone mensen. Met name waar kinderen zoal tegenaan lopen en waar zij tegen moeten vechten, komt in haar werk aan de orde. Gelijke behandeling van meisjes en vrouwen keerde als thema ook regelmatig terug in haar werk. Beckman deed uitgebreid onderzoek naar de historische context van haar hoofdpersonen. Uiteindelijk schreef Beckman meer dan 30 boeken, waarvan er tijdens haar leven 1,75 miljoen werden verkocht. Ze won diverse prijzen, waaronder twee Zilveren Griffels en een Gouden Griffel voor Kruistocht in spijkerbroek. Beckman overleed in 2004, helaas net voor ze de verfilming van Kruistocht in spijkerbroek. Materiaal:   foto, boek, borduursel Fotograaf:  Rob Mieremet [/expander_maker]

(1909-2004) Koningin der Nederlanden

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Met de geboorte van Juliana in 1909 was er opluchting dat er eindelijk een troonopvolger voor het Oranjehuis was. Na diverse miskramen van koningin Wilhelmina was de angst over het voortbestaan van de dynastie namelijk steeds groter geworden. Juliana groeide op in paleis Het Loo en de twee Haagse paleizen, Huis ten Bosch en Noordeinde. Het hof was geïsoleerd van de buitenwereld en was zeker niet modern te noemen. Om haar in contact te brengen met leeftijdsgenootjes kreeg Juliana les in een klasje met drie adellijke meisjes. Vanaf haar elfde volgde ze weer privéonderwijs om haar voor te bereiden op de troon. Juliana had een stevige wil en het lukte haar om te gaan studeren. Haar studietijd in Leiden was een plezierige tijd. Na haar studie werd Juliana geacht te trouwen. Er moest een geschikte echtgenoot gevonden worden maar dat bleek lastig. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Tijdens de wintersport in 1936 werd Juliana verliefd op de Duitse prins Bernard von Lippe-Biesterfeld. Op 7 januari 1937 trouwden ze in Den Haag. In Nederland betrokken ze Paleis Soestdijk. Daar werd in 1938 prinses Beatrix geboren. Een jaar later kwam prinses Irene. Met de inval van de Duitsers vertrokken Juliana en Bernhard met de kinderen naar Engeland. In Londen werd een regering in ballingschap gevormd. Voor hun veiligheid gingen Juliana en de kinderen later naar Canada. Juliana onderhield in Canada contact met de Amerikaanse president F.D. Roosevelt over de bevrijding van Europa. In 1943 werd prinses Margriet geboren. Twee jaar later vestigden Juliana en Wilhelmina zich in Breda. In augustus werd het gezin herenigd op Soestdijk. In 1947 werd daar prinses Marijke geboren, die zich later Christina zou gaan noemen. Op 4 september 1948 volgde Juliana haar moeder op. Ze wilde een koningin dichtbij haar volk zijn en liet zich daarom aanspreken als mevrouw. De kleine afstand tussen volk en staatshoofd zorgde voor een grote populariteit. Diverse crisissen zouden tijdens haar koningschap ontstaan. Zo ontstonden er botsingen over de redevoering die ze tijdens haar tournee door de Verenigde Staten wilde houden. Die had een zeer pacifistische insteek, niet passend bij het regeringsbeleid of het beleid van de NAVO. Prins Bernhard weigerde mee te gaan als Juliana de speech zou houden. Toch kreeg ze grotendeels haar zin. Een van de bekendste affaires was die van gebedsgenezeres Greet Hofmans. Het betekende een verstoring van de relatie met man en kinderen. Nadat Bernhard de kwestie openbaar had gemaakt, werd een commissie van drie heren ingesteld die het paar zouden moeten helpen. Juliana moest haar contact met Hofmans verbreken. Hierna waren het de huwelijken van de oudste dochters die tot spanningen leidden. In 1976 verschenen en berichten over steekpenningen die Bernhard zou hebben aangenomen van de vliegtuigfabriek Lockheed. Na haar abdicatie bleef Juliana actief bij de zorg voor ouderen en gehandicapten. In 2004 overleed ze. Juliana werd bijgezet in de Nieuwe Kerk in Delft. Net als haar ouders wilde ze in het wit begraven worden. Ook naar haar wens was dat een vrouw de begrafenisdienst leidde. Materiaal:   foto, vilt Fotograaf:  Harry Pot [/expander_maker]

Anna Maria Geertruida Schmidt (1911-1995) Schrijver

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Anna Maria Geertruida Schmidt werd door iedereen Zus genoemd. Ze werd geboren in Kapelle (Zeeland) als dochter van een predikant. Haar jeugd was weinig gelukkig. Ze was een verlegen kind, mollig, droeg andere kleren dan haar leeftijdsgenootjes en kon al gauw lezen. De verhalen die haar moeder haar vertelde, vormden een welkome afleiding. Na de lagere  school ging Schmidt naar de HBS in Goes, volgens Schmidt een ‘akelige school’. Na haar eindexamen ging ze naar Den Haag om notariaat te studeren. Feest en mannen bleken veel interessanter. Ze raakte zwanger, liet abortus plegen en verruilde haar studie voor een cursus typen. In het najaar van 1932 begon Schmidt aan een opleiding tot bibliothecaresse.  In 1938 debuteerde ze met twee gedichten in het protestantschristelijke tijdschrift Opwaartsche Wegen. Vanaf 1941 was Schmidt directeur van de Openbare Bibliotheek in Vlissingen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Met haar betrekking bij Het Parool werd het schrijftalent van Schmidts pas echt duidelijk. Aangemoedigd door mensen als Simon Carmiggelt, Han G. Hoekstra en Henri Knap schreef Schmidt versjes voor het journalistencabaret ‘De Inktvis’. Voortdurend was het kleinburgerlijke onderwerp van Schmidts pen. Haar vrolijke en ironische toon was waar de samenleving behoefte aan had. In 1948 ontmoette Schmidt via een contactadvertentie haar man Dick van Duijn. Omdat hij getrouwd was duurde het jaren voordat ze echt samen konden zijn. Zijn vrouw weigerde te scheiden. Bijna vier jaar na de geboorte van hun zoon Flip, in 1954, gingen Schmidt en Van Duijn samenwonen. Schmidt was inmiddels bekend geworden met het radiohoorspel In Holland staat een huis dat tussen 1952 en 1958 werd uitgezonden door de VARA. In 1957 nam Schmidt afscheid van Het Parool om zich te kunnen richten op musicals en stukken voor toneel en tv. Ze schreef de serie Pension Hommeles, de succesvolle TV-serie Ja zuster, nee zuster en de musicals Heerlijk duurt het langst en Wat een planeet. Voor haar eerste, niet in opdracht geschreven, kinderroman Minoes ontving Schmidt in 1971 een Zilveren Griffel. De Arbeiderspers wilde Pluk van  de Petteflet niet publiceren maar Schmidts zaakwaarnemer wist uitgeverij Querido te interesseren. Het boek met illustraties van Fiep Westendorp won ook een Zilveren Griffel. Otje kreeg de Gouden Griffel in 1981.Om de drukte te ontvluchten, was Schmidt steeds vaker in Zuid-Frankrijk. Maar hier miste ze haar vrienden en de gezelligheid. De relatie met Van Duijn werd bovendien steeds problematischer: hij was ziek, erg jaloers en somber. Ze keerden daarom terug naar Nederland. Daar koos Van Duijn voor de dood. Schmidt was aan zijn zijde. Na deze ingewikkelde periode pakte Schmidt haar pen weer op, maar veel verscheen er  niet meer. Wel stond ze uitgebreid in de belangstelling met vele interviews, optredens en herdrukken van haar werk. Na de Constantijn Huygensprijs in 1987 kreeg Schmidt in 1988 de Hans Christian Andersenprijs uit handen van Astrid Lindgren. Kort na haar 84ste verjaardag overleed Annie M.G.  Schmidt. Drie biografieën werden over Schmidt geschreven. Ook een televisieserie over haar leven volgde. Er kwam bovendien een jaarlijkse Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste theaterlied, een jaarlijkse Annie M.G. Schmidtdag op 20 mei, een Annie M.G. Schmidtleerstoel voor jeugdliteratuur, een website en Annie Schmidt werd een van de vijftig vensters in de canon van Nederland. Materiaal:   foto, elastiekjes Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(Esther) (1914-1943) Schrijver

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Etty Hillesum was het oudste kind in een nietpraktiserende joodse familie. Ze doorliep het gymnasium  waar haar vader rector was. Ze interesseerde  zich al vroeg voor Russische taal en cultuur en was veel in de bibliotheek te vinden. Ook thuis was er veel aandacht voor literatuur, muziek en andere kunstvormen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Hillesum vertrok in 1932 naar Amsterdam waar ze genoot van het studentenleven. Naast rechten studeerde ze Slavische talen. In Amsterdam begon ze aan het dagboek waarmee ze later beroemd zou worden. Op advies van haar psycholoog en psychochiroloog (handlezer) Julius Spier (1887-1942) beschreef zij in de periode van 9 maart 1941 tot en met 12 oktober 1942 haar leven en de effecten van de Jodenvervolging in bezet Nederland. Het idee was dat ze zo orde zou kunnen aanbrengen  in haar innerlijke chaos. Bovendien was het dagboek een eerste stap in haar streven om romanschrijfster te worden. Alhoewel ze er relatie met haar huisbaas op naast hield  was Spier haar grote liefde en leermeester. In de kringen van Spier vond ze rust. Liefde en verdraagzaamheid behoorden tot de basis van haar leven. Hillesum besloot dan ook niet onder te duiken, maar vrijwillig in  Westerbork te gaan werken. Ze vond dat ze het lot van haar volk en zichzelf moest kunnen dragen. Het gezin Hillesum – vader, moeder, Etty en haar broer – werden op 7 september 1943 vanuit Westerbork afgevoerd naar Auschwitz. Waarschijnlijk leefde Etty daar nog enkele weken voordat ze werd vermoord. Haar brieven en het dagboek werden uitgegeven in zes talen en werden wereldberoemd. In Deventer herinnert het  Etty Hillesum Centrum en het Etty Hilleseum College aan haar. Materiaal:   foto, collage met werk van ……. Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]
Content
Weight
DimensionsN/BN/BN/BN/BN/BN/B
Additional information
Select the fields to be shown. Others will be hidden. Drag and drop to rearrange the order.
  • Image
  • SKU
  • Rating
  • Price
  • Stock
  • Availability
  • Add to cart
  • Description
  • Content
  • Weight
  • Dimensions
  • Additional information
  • Attributes
  • Custom attributes
  • Custom fields
Click outside to hide the comparison bar
Compare