Corry Vonk
€600,00 incl. btw
(Cornelia Diderika) (1901-1988) Cabaretier en revuester
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Geboren in Amsterdam-Oost groeide Cornelia (Corry) Vonk op in een groot gezin met elf kinderen. Het gezin Vonk was arm waardoor Corry slechts vijf jaar naar de lagere school kon. Via haar vader, die in de avonduren toneelmeester was bij theater Carré, rolde ze de toneelwereld in en op haar twaalfde had ze haar eerste figurantenrol te pakken. Haar humor werden opgemerkt en diverse rollen volgden. In de jaren twintig en dertig was ze een veelgevraagde theaterster. Corry trouwde in 1933 met de dan nog onbekende acteur Wim Kan. Het was een opvallend duo. Niet alleen vanwege het verschil in lengte en leeftijd, maar ook qua uitstraling en afkomst. Kan, de rustige ministerszoon, en Vonk, de uitbundige revuester. Het huwelijk bracht ook andere ambities. Vonk wilde samen met Kan cabaret maken. In 1936 ontstond het ABC-Cabaret; niet alleen met Vonk en Kan, maar ook bekende acteurs als Tilly Périn-Bouwmeester en Cor Hermus en pianisten Han Beuker en Wouter Denijs maakten deel uit van het gezelschap. Het ABCCabaret was succesvol en vooral Vonk was populair. In november 1939 vertrok de groep naar Nederlands- Indië voor een tournee, maar vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kon de groep niet terugkeren naar Nederland. De mannelijke leden werden zelfs opgeroepen voor het leger. Vonk werd eind 1942 gevangen gezet in vrouwenkamp Tjihapit in Bandoeng. Hier organiseerde ze cabaretvoorstellingen en werkte ze als verpleegster. Kan werkte als krijgsgevangene aan de Birmaspoorlijn. Ze zagen elkaar pas weer terug na drie jaar en acht maanden. Terug in Nederland ging men direct over tot de orde van de dag. Het ABC-Cabaret trad weer op en in de loop der jaren sloten verschillende acteurs zich aan. Terwijl de rol van Vonk steeds kleiner werd, steeg de roem van Wim Kan. Zijn solovoorstellingen waren erg populair. Met het nummer ‘Met me vlaggetje, me hoedje en me toeter’ – een parodie op de Oranjefans – had Vonk haar laatste grote succes. Het doek viel in 1970 voor het ABC-Cabaret. Vonk zat voortaan in de coulissen bij de shows van Kan, maar haar raad en daad op de achtergrond ten dienste van Kan moeten niet worden onderschat. Corry Vonk overleed in januari 1988. Haar laatste jaren had ze doorgebracht in slechte gezondheid en in eenzaamheid in de buurt van Rheden. De dood van Wim Kan in 1983 was een grote klap geweest. Ondanks haar succes en populariteit als theaterster herdacht de pers haar voornamelijk als de vrouw van en achter Wim Kan. Materiaal: foto, borduurdraad Fotograaf: Jac de Nijs
Quick Comparison
Settings | Corry Vonk remove | Etty Hillesum remove | Sophia Rosa Berghout remove | Henriette Boas remove | Esmée Adrienne van Eeghen remove | Teddy Scholten remove |
---|---|---|---|---|---|---|
Name | Corry Vonk remove | Etty Hillesum remove | Sophia Rosa Berghout remove | Henriette Boas remove | Esmée Adrienne van Eeghen remove | Teddy Scholten remove |
Image | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
SKU | ||||||
Rating | ||||||
Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
Stock | Uitverkocht | |||||
Availability | Uitverkocht | |||||
Add to cart | ||||||
Description | (Cornelia Diderika) (1901-1988) Cabaretier en revuesterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingGeboren in Amsterdam-Oost groeide Cornelia (Corry) Vonk op in een groot gezin met elf kinderen. Het gezin Vonk was arm waardoor Corry slechts vijf jaar naar de lagere school kon. Via haar vader, die in de avonduren toneelmeester was bij theater Carré, rolde ze de toneelwereld in en op haar twaalfde had ze haar eerste figurantenrol te pakken. Haar humor werden opgemerkt en diverse rollen volgden. In de jaren twintig en dertig was ze een veelgevraagde theaterster. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Corry trouwde in 1933 met de dan nog onbekende acteur Wim Kan. Het was een opvallend duo. Niet alleen vanwege het verschil in lengte en leeftijd, maar ook qua uitstraling en afkomst. Kan, de rustige ministerszoon, en Vonk, de uitbundige revuester. Het huwelijk bracht ook andere ambities. Vonk wilde samen met Kan cabaret maken. In 1936 ontstond het ABC-Cabaret; niet alleen met Vonk en Kan, maar ook bekende acteurs als Tilly Périn-Bouwmeester en Cor Hermus en pianisten Han Beuker en Wouter Denijs maakten deel uit van het gezelschap. Het ABCCabaret was succesvol en vooral Vonk was populair. In november 1939 vertrok de groep naar Nederlands- Indië voor een tournee, maar vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kon de groep niet terugkeren naar Nederland. De mannelijke leden werden zelfs opgeroepen voor het leger. Vonk werd eind 1942 gevangen gezet in vrouwenkamp Tjihapit in Bandoeng. Hier organiseerde ze cabaretvoorstellingen en werkte ze als verpleegster. Kan werkte als krijgsgevangene aan de Birmaspoorlijn. Ze zagen elkaar pas weer terug na drie jaar en acht maanden. Terug in Nederland ging men direct over tot de orde van de dag. Het ABC-Cabaret trad weer op en in de loop der jaren sloten verschillende acteurs zich aan. Terwijl de rol van Vonk steeds kleiner werd, steeg de roem van Wim Kan. Zijn solovoorstellingen waren erg populair. Met het nummer ‘Met me vlaggetje, me hoedje en me toeter’ – een parodie op de Oranjefans – had Vonk haar laatste grote succes. Het doek viel in 1970 voor het ABC-Cabaret. Vonk zat voortaan in de coulissen bij de shows van Kan, maar haar raad en daad op de achtergrond ten dienste van Kan moeten niet worden onderschat. Corry Vonk overleed in januari 1988. Haar laatste jaren had ze doorgebracht in slechte gezondheid en in eenzaamheid in de buurt van Rheden. De dood van Wim Kan in 1983 was een grote klap geweest. Ondanks haar succes en populariteit als theaterster herdacht de pers haar voornamelijk als de vrouw van en achter Wim Kan. Materiaal: foto, borduurdraad Fotograaf: Jac de Nijs [/expander_maker] | (Esther) (1914-1943) SchrijverInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEtty Hillesum was het oudste kind in een nietpraktiserende joodse familie. Ze doorliep het gymnasium waar haar vader rector was. Ze interesseerde zich al vroeg voor Russische taal en cultuur en was veel in de bibliotheek te vinden. Ook thuis was er veel aandacht voor literatuur, muziek en andere kunstvormen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Hillesum vertrok in 1932 naar Amsterdam waar ze genoot van het studentenleven. Naast rechten studeerde ze Slavische talen. In Amsterdam begon ze aan het dagboek waarmee ze later beroemd zou worden. Op advies van haar psycholoog en psychochiroloog (handlezer) Julius Spier (1887-1942) beschreef zij in de periode van 9 maart 1941 tot en met 12 oktober 1942 haar leven en de effecten van de Jodenvervolging in bezet Nederland. Het idee was dat ze zo orde zou kunnen aanbrengen in haar innerlijke chaos. Bovendien was het dagboek een eerste stap in haar streven om romanschrijfster te worden. Alhoewel ze er relatie met haar huisbaas op naast hield was Spier haar grote liefde en leermeester. In de kringen van Spier vond ze rust. Liefde en verdraagzaamheid behoorden tot de basis van haar leven. Hillesum besloot dan ook niet onder te duiken, maar vrijwillig in Westerbork te gaan werken. Ze vond dat ze het lot van haar volk en zichzelf moest kunnen dragen. Het gezin Hillesum – vader, moeder, Etty en haar broer – werden op 7 september 1943 vanuit Westerbork afgevoerd naar Auschwitz. Waarschijnlijk leefde Etty daar nog enkele weken voordat ze werd vermoord. Haar brieven en het dagboek werden uitgegeven in zes talen en werden wereldberoemd. In Deventer herinnert het Etty Hillesum Centrum en het Etty Hilleseum College aan haar. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1909-1993) HarpistInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingSophia (Phia) Berghout groeide op in een muzikaal rooms-katholiek gezin waarvan alle leden musiceerden. Op haar vijfde kreeg Berghout pianoles en wat later ook vioolles. Harp was haar grote liefde. Na haar eindexamens begon ze op vijftienjarige leeftijd aan de harpopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Ze kreeg er les van Rosa Spier. Tijdens haar studie werkte Berghout bij de Fritz Hirsch Operette in Den Haag. Na zes jaar haalde ze het orkestdiploma en het solistendiploma. In 1933 werd Berghout tweede harpist bij het Concertgebouworkest in Amsterdam. Ze werkte er met Willem Mengelberg, Eduard van Beinum, Pierre Monteux en diverse anderen. Na anderhalf jaar trouwde ze met Johannes den Hertog, vaste pianist van het orkest. In september 1945 werd Berghout eerste harpist. Niet lang daarna strandde haar huwelijk. De vele tournees en optredens gaven echter voldoende afleiding. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Met dirigent Eduard van Beinum had Berghout een bijzondere relatie die ook zou leiden tot een relatie. Ze spraken vaak over hoe de positie van jonge musici verbeterd kon worden. Een jaar na de dood van Van Beinum, in 1960, richtte Berghout de Eduard van Beinum Stichting op. Doel was het bevorderen van de artistieke en maatschappelijke belangen van kunstenaars. In datzelfde jaar werd Berghout aangesteld als docent aan het Conservatorium van Maastricht. Het Concertgebouworkest verliet ze in 1961 om zich te richten op het werk van de stichting. In 1962 kocht de Eduard van Beinum Stichting buitenplaats ‘Queekhoven’ in Breukelen. Het werd een plaats voor ontmoeting en studie voor duizenden (internationale) musici en docenten. Berghout woonde er zelf ook in de tuinmanswoning. Zij gaf in de loop der jaren diverse malen compositie-opdrachten voor harpmuziek en nam verschillende belangrijke stukken op. Met een nieuwe leiding veranderde de koers van Queekhoven en werd het centrum uiteindelijk gesloten. Tot aan 1978 bleef Berghout docent in Maastricht. Ook daarna bleef ze nog actief om het harpspel te stimuleren. In 1993 overleed ze in Bilthoven. Haar Wurlitzer-harp werd gelegateerd aan de Muiderkring die het instrument afstaat aan een harpist die lid is van het genootschap. Materiaal: foto, borduurdraad Fotograaf: Harry Pot/Anefo [/expander_maker] | (1911-2001) Journalist en publicistInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingHenriette Boas groeide op in een traditioneel, maar liberaal, Amsterdams joods gezin. Ze rondde het Stedelijk Gymnasium af en ging, net als haar vader, klassieke talen studeren. Boas werd lid van de Amsterdamse Vrouwelijke Studenten Vereeniging en ze trad toe tot de Nederlandse Zionistische Studentenorganisatie. Voor de ‘joodse zaak’ zou ze zich haar leven lang inzetten. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Boas vertrok in februari 1940 naar Parijs, waar ze de Duitse inval meemaakte. Haar broer en zus waren toen al naar Palestina geëmigreerd. Zelf kon ze Parijs ontvluchten door de oversteek naar Londen te maken. Ze verhuisde in 1947 naar Jeruzalem en maakte een jaar later de stichting van de staat Israël mee. In Israël werkte ze als freelance journalist. Maar het leven in de nieuwe staat was zwaar en in 1951 keerde ze terug naar Amsterdam. Eenmaal terug op Nederlandse bodem werd Boas correspondent voor diverse Israëlische kranten zoals Ha-aretz en The Jerusalem Post. Daarnaast leverde ze bijdragen aan diverse joodse bladen en hield ze zich bezig met het schrijven van ingezonden brieven. Iets dat haar de naam ‘koningin van de ingezonden brief’ opleverde. Vanwege de beperkte inkomsten besloot ze ook aan de slag te gaan als docent klassieke talen. Bekendheid verwierf ze met haar rol in de zogenaamde Weinreb-affaire en de zaak Menten. Boas geloofde de verzetsverhalen van Weinreb niet en kreeg ook gelijk. Boas gaf een tip in de zaak Menten over de geplande veiling van zijn bezittingen. Die tip leidde tot nieuw onderzoek naar Mentens oorlogsverleden én een nieuwe veroordeling. Te midden van duizenden boeken, knipsels en tijdschriften overleed Boas in 2001 door een val in haar huis. Drie jaar later werd de Dr. Henriette Boas Prijs in het leven geroepen voor opmerkelijke journalistieke en populairwetenschappelijke prestaties. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: Philip Mechanicus [/expander_maker] | (1918-1944) VerzetsstrijderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEsmée van Eeghen werd geboren in Amsterdam maar groeide op in het Gooi in een welvarend gezin. Beide ouders kwamen uit families met aanzien. Vanwege haar grillige karakter – aan de ene kant aardig en fijngevoelig, maar aan de andere kant brutaal en egocentrisch – werd ze als tiener naar een Zwitserse psychiater gestuurd. Ze groeide op tot een mondaine vrouw, die vloeiend Engels, Duits, Frans en Nederlands sprak en veel reisde. Hoewel ze niet hoefde te werken voor haar geld, besloot Van Eeghen toch verpleegster te worden in het Amsterdamse Burgerziekenhuis. Ze kreeg er een relatie met coassistent Henk Kluvers. Hij vertrok naar Leeuwarden om verzetswerk te doen en Van Eeghen volgde hem. Ze hielp Joodse kinderen uit Amsterdam naar het noorden van het land te smokkelen. Na een poos verbrak Kluvers de relatie. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een nieuwe liefde vond Van Eeghen in de persoon van Krijn van der Helm, topman in het Friese verzet. Van Eeghen werd zijn belangrijkste koerier en ze werkte onder twee schuilnamen: Elly en Sjoerdje. Ze vervoerde wapens en munitie, deed mee aan gewapende overvallen en bezorgde onderduikers bonnen en identiteitspapieren. In 1944 zou ze haar aantrekkingskracht hebben moeten gebruiken voor spionagewerk bij de Sicherheitsdienst. Volgens een andere bron zou ze dat hebben gedaan om informatie in te winnen over haar broer die gearresteerd was. In elk geval pakte de infiltratie bij de SD verkeerd uit. Van Eeghen werd verliefd op de Wehrmacht-officier Hans Schmälzlein, wat tot groot wantrouwen leidde bij het verzet. Ze kreeg een keuze: of de kogel of verbanning uit het noorden van Nederland. Ze koos voor het tweede. Na verloop van tijd verdacht ook de SD Van Eeghen. Haar rol in het verzet was bekend geworden bij hen. Daarop werd Van Eeghen gearresteerd en gevangen gezet. Omdat ze als gevangene een speciale behandeling kreeg, werd de argwaan van het verzet nog groter. Uiteindelijk werd Esmée van Eeghen doodgeschoten op 7 september 1944 en in het Van Starkenborghkanaal gegooid. Een dag later werd haar lichaam gevonden. Ze werd begraven in Noorddijk. Na de bevrijding werd ze herbegraven in Baarn. Postuum kreeg Van Eeghen een onderscheiding voor haar hulp aan neergestorte geallieerde piloten. Toch bleven er twijfels over haar verzetswerk en mogelijke collaboratie, alhoewel moet worden geconcludeerd dat ze geen verraad heeft gepleegd. Met haar kennis over het verzet had ze onnoemelijk veel schade aan kunnen richten. Over het leven van Van Eeghen werd door Theo Loevendie een opera gemaakt. Ook verscheen er een theatervoorstelling. Ageeth Scherphuis en Anita van Ommeren schreven een portret, De oorlog van Esmée van Eeghen. De figuur van Rachel Stein in de film Zwartboek van Paul Verhoeven is deels geïnspireerd op Van Eeghen. Materiaal: foto, gesmolten plastic Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (Dorothea Margaretha van Zwieteren) (1926-2010) Zanger en tv-omroeperInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDorothea (Thea) van Zwieteren groeide op in Rijswijk. Met een passie voor toneel was het Van Zwieterens wens naar de toneelschool te gaan. Haar ouders vonden dat echter geen goed idee. In 1947 trouwde Van Zwieteren met zanger Henk Scholten. Samen vormden ze het duo Henk en Teddy Scholten. In die hoedanigheid traden ze op in de Snip & Snap Revue, het cabaret van Wim Kan en shows van Toon Hermans. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Teddy Scholten verscheen vanaf januari 1951 elke week op tv als omroeper. Ook verscheen ze in een aantal reclames. Op de radio trad ze op met door Henk Scholten geschreven liedjes. Haar talent werd opgemerkt en in 1959 werd ze gevraagd mee te doen aan het Nationaal Songfestival. Ze won met het liedje Een beetje. Ook op het Eurovisie Songfestival eindigde ze bovenaan, als beste van elf deelnemende landen. De winst zorgde ervoor dat haar portret zonder toestemming in een sigarettenreclame werd gebruikt, terwijl Scholten zelf in onderhandeling was over andere reclames. Met succes beriep ze zich voor de rechter op haar portretrecht. Voor het eerst was een financieel belang reden om het zonder toestemming gebruiken van een foto te verbieden. De zaak stond als zodanig aan de basis van het commerciële portretrecht. In 1965 beëindigde Scholten haar zangcarrière. Op tv en radio bleef zij wel actief in diverse programma’s, waaronder haar eigen show Zaterdagavondakkoorden. Dertien jaar lang zou ze bovendien ambassadeur van het Nederlandse Rode Kruis zijn. Teddy Scholten overleed in 2010 op 83-jarige leeftijd. Materiaal: foto, collage, vilt Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] |
Content | ||||||
Weight | ||||||
Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
Additional information |