Hanny Schaft

600,00 incl. btw

(Jannetje Johanna) (1920-1945) Verzetstrijder

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Jannetje Schaft kwam uit een socialistisch gezin. Ze ging naar school in Haarlem en haalde in 1937 haar HBS-B diploma. Hierna studeerde ze rechten aan de Universiteit van Amsterdam. In 1943 verliet ze de universiteit omdat ze weigerde de loyaliteitsverklaring te ondertekenen. Een jaar eerder was Schaft betrokken geweest bij het vervalsen van persoonswijzen. Ze nam ze mee, bijvoorbeeld van mensen uit het Zuiderbad, en overhandigde ze aan een studiegenoot die ze liet vervalsen. In het voorjaar van 1943 doken twee Joodse studiegenoten onder bij haar ouders in Haarlem. Kort erna sloot ze zich aan bij de Raad van Verzet, afdeling Haarlem. Ze werkte veel als koerier. Samen met Jan Bonekamp heeft Schaft een aantal collaborateurs neergeschoten. Op 21 juni 1944 ging dat mis.  Schaft schoot de Zaanse politiecommandant Ragut neer, maar die kon nog net op Bonekamp schieten voor hij overleed. Bonekamp werd dodelijk geraakt.

Lees meer

Uitverkocht

Add to Wishlist
Add to Wishlist
Categorie: Tag:

Quick Comparison

SettingsHanny Schaft removeMarion Herbst removeEllen Burka removeTeddy Scholten removeIen van den Heuvel removeWilliam Diederich Kuik remove
NameHanny Schaft removeMarion Herbst removeEllen Burka removeTeddy Scholten removeIen van den Heuvel removeWilliam Diederich Kuik remove
Image
SKU
Rating
Price600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw
Stock

Uitverkocht

Uitverkocht

Uitverkocht

AvailabilityUitverkochtUitverkochtUitverkocht
Add to cart

Lees meer

Lees meer

Toevoegen aan winkelwagen

Toevoegen aan winkelwagen

Toevoegen aan winkelwagen

Lees meer

Description

(Jannetje Johanna) (1920-1945) Verzetstrijder

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Jannetje Schaft kwam uit een socialistisch gezin. Ze ging naar school in Haarlem en haalde in 1937 haar HBS-B diploma. Hierna studeerde ze rechten aan de Universiteit van Amsterdam. In 1943 verliet ze de universiteit omdat ze weigerde de loyaliteitsverklaring te ondertekenen. Een jaar eerder was Schaft betrokken geweest bij het vervalsen van persoonswijzen. Ze nam ze mee, bijvoorbeeld van mensen uit het Zuiderbad, en overhandigde ze aan een studiegenoot die ze liet vervalsen. In het voorjaar van 1943 doken twee Joodse studiegenoten onder bij haar ouders in Haarlem. Kort erna sloot ze zich aan bij de Raad van Verzet, afdeling Haarlem. Ze werkte veel als koerier. Samen met Jan Bonekamp heeft Schaft een aantal collaborateurs neergeschoten. Op 21 juni 1944 ging dat mis.  Schaft schoot de Zaanse politiecommandant Ragut neer, maar die kon nog net op Bonekamp schieten voor hij overleed. Bonekamp werd dodelijk geraakt. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Schaft dook hierna onder in Haarlem maar bleef werkzaam in het verzet. Samen met Truus Oversteegen verrichtte ze koerierswerk. Schaft nam deel aan het opblazen van een Duitse munitietrein bij Santpoort en het ophalen van vijf kisten munitie van de Kriegsmarine in de haven van IJmuiden. Op 21 maart 1945 ging Schaft met illegale bladen en een pistool per fiets naar IJmuiden. In Haarlem-Noord werd ze gepakt door de Duitsers en overgebracht naar het Huis van Bewaring in Amsterdam. Ze bekende vijf liquidaties te hebben uitgevoerd. Op bevel van Willy Lages, Aussendienstleiter bij de Sicherheitspolizei, werd Schaft op 17 april 1945 gefusilleerd in de duinen van Overveen. Op 27 november van dat jaar werden haar stoffelijke resten herbegraven op de erebegraafplaats van Bloemendaal, als enige vrouw tussen de verder mannelijke verzetsstrijders. Het leven van Schaft werd verfilmd onder de titel Het meisje met het rode haar. Materiaal:   foto, borduursels Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(1944-1995) Sieraadontwerpster, edelsmid en docent

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Marion Herbst kwam in 1944 ter wereld in een Duits kloosterhospitaal, dertig kilometer van de Nederlandse grens. Samen met haar moeder was ze van Berlijn naar Nederland gereisd om zich na enige omzwerving uiteindelijk in Amsterdam te vestigen. Vanwege hun Duitse achtergrond hadden moeder en dochter het in de naoorlogse jaren in Nederland niet makkelijk. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Herbst werd opgeleid aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam, tegenwoordig de Gerrit Rietveld Academie. Met haar overstap van beeldhouwen naar edelsmeden, leerde ze ook Berend Peter Hogen Esch kennen, met wie ze in 1967 ging samenwonen. Haar eerste collectie sieraden toonde Herbst op de tentoonstelling Sieraad ’69 in Galerie Het Kapelhuis in Amersfoort. Ze viel op met speelse sieraden van kleurig perspex en zilver en het Rijk kocht een aantal stukken aan. Tussen 1970 en 1975 exposeerde ze regelmatig in Galerie Sieraad. Vanaf 1976 was Galerie Ra haar vaste galerie. Herbst zag het sieraad als autonoom beeldend kunstwerk dat niet per se gedragen hoefde te worden. Onconventionele materialen, zoals een doucheslang, verwerkte ze in haar objecten. Met vier andere kunstenaars richtte ze in 1974 de Bond van Oproerige Edelsmeden (BOE) op. Zij wilden, ten opzichte van het streng dogmatische Hollands Glad, een ander geluid laten klinken. De BOE tentoonstelling in  Londen heette dan ook niet voor niets Revolt in Jewellery. De BOE bracht in 1975 de Vereniging van Edelsmeden en Sieraadontwerpers (VES) voort. Herbst begon in 1978 als docent aan het Mollerinstituut in Tilburg. Ze woonde vanaf 1979 met Hogen Esch in Veen (Noord-Brabant). Ze maakte sieraden en  verbouwde groenten in haar eigen tuin. Samen met Henriette Wiessing ontwierp ze in die periode de serie ‘Lintjes’. In 1984 maakte ze de ‘T-ring’, een T-vormig stuk dat tussen de vingers geklemd kon worden waardoor een ring niet nodig was. Naast haar sieraadobjecten maakte Herbst ook werken van keramiek, tekeningen en gouaches. Ze ontving in 1982 de Françoise van den Bosch Prijs voor haar oeuvre en werkzaamheden op sieraadgebied. Van 1981 tot en met  1992 doceerde ze aan de Gerrit Rietveld Academie. Als organisator van talloze tentoonstellingen en als lid van verschillende besturen en jury’s speelde Herbst een belangrijke rol in het bekendmaken van het Nederlandse sieraad. Ook in de Raad voor de Kunst, Dutch Form Foundation en de Stichting Françoise van den Bosch was ze actief. Behalve in Nederland werd het werk van Herbst getoond in Oostenrijk, Italië, de VS en Duitsland. In 1993 volgde een overzichtstentoonstelling het Stedelijk Museum Amsterdam. Ze ontving in datzelfde jaar ook de Emmy van Leersumprijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Herbst overleed in 1995 aan de gevolgen van kanker. Haar sieraden zijn opgenomen in de collecties van CODA Museum, het Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Arnhem, Gemeentemuseum Den Haag en het Centraal Museum in Utrecht. Materiaal:   foto's, textiel Fotograaf:  Berend Peter Hogen Esch [/expander_maker]

(Ellen Ruth Danby) (1921-2016) Kunstschaatser

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Ellen Ruth Danby werd geboren in Amsterdam als dochter van een Duits-Joodse vader en moeder. Ellen hield van dansen en muziek en in 1933 werd ze verliefd op het ijsdansen. Omdat ze talent had, mocht ze van haar ouders op les. ’s Winters gaf ze met haar danspartner en een bevriend duo demonstraties op het ondergelopen land van boerderijen rondom Amsterdam. Toen de oorlog uitbrak kwam er een einde aan deze optredens. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"]

In september 1941 werden alle publieke plekken, zoals schaatsbanen, verboden verklaard voor Joden. Ellen mocht ook niet meer naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding. Zus Margaret schatte de situatie ernstiger in dan de rest van de familie en dook onder. Vader, moeder en Ellen werden in 1943 op transport gezet naar Westerbork. Vader en moeder werden op transport gesteld naar Sobibor en werden daar vermoord. Ellen had in Westerbork opgegeven dat ze nationaal kampioene kunstrijden was. Een leugen die er voor zorgde dat ze voorlopig niet op transport hoefde. Kampcommandant Gemmeker wilde haar namelijk zien optreden en daarom werd Ellen te werk gesteld bij een boer. Hier kon ze op de bevroren vijver trainen. Door het uitblijven van vorst kwam het nooit tot een optreden. Na haar verblijf op de boerderij werkte ze als dienstmeisje bij de kamparchitect, maar als straf voor het feit dat ze dronken was gevoerd door een Duitse officier werd ze op transport gesteld naar Theresienstadt. Hier leerde ze Jan Burka, een Tsjechische medegevangene, kennen.

Ellen en Jan overleefden het kamp. Ze liftten naar Amsterdam en trouwden in oktober 1945. Ze kregen twee dochters: Petra (1946) en Astra (1948). Ellen Burka won in 1946 en 1947 de voorloper van de Nederlandse kampioenschappen kunstrijden. Ze ging schaatsles geven en verzorgde de choreografie van de Eerste Nederlandse IJsrevue. Jan Burka werkte als beeldend kunstenaar maar leed erg onder de dreiging van de Koude Oorlog. In 1951 vertrok het gezin daarom naar Canada. In Canada hield Ellen Burka haar verleden verborgen. Ze bouwde een nieuw leven op en bleef schaatsles geven. Het huwelijk met Jan Burka hield echter geen stand. Om haar gezin te kunnen onderhouden ging Ellen nog meer lesgeven. Dochter Petra bleek ook talent te hebben. Zij voerde als eerste vrouw de triple Salchov uit, een drievoudige sprong op het ijs. Drie jaar later werd ze wereldkampioene. Ellen Burka zou daarna coach zijn tijdens zeven winter- spelen en vijfentwintig wereldkampioenschappen. Ze bracht diverse schaatsers naar de wereldtop en won zelf een goed aantal sportprijzen. Ellen Burka overleed in Toronto op 95-jarige leeftijd.

Materiaal:   Foto, collage, katjes Fotograaf:  Astra Burka [/expander_maker]

(Dorothea Margaretha van Zwieteren) (1926-2010) Zanger en tv-omroeper

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Dorothea (Thea) van Zwieteren groeide op in Rijswijk. Met een passie voor toneel was het Van Zwieterens wens naar de toneelschool te gaan. Haar ouders vonden dat echter geen goed idee. In 1947 trouwde Van Zwieteren met zanger Henk Scholten. Samen vormden ze het duo Henk en Teddy Scholten. In die hoedanigheid traden ze op in de Snip & Snap Revue, het cabaret van Wim Kan en shows van Toon Hermans. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Teddy Scholten verscheen vanaf januari 1951 elke week op tv als omroeper. Ook verscheen ze in een aantal reclames. Op de radio trad ze op met door Henk Scholten geschreven liedjes. Haar talent werd opgemerkt en in 1959 werd ze gevraagd mee te doen aan het Nationaal Songfestival. Ze won met het liedje Een beetje. Ook op het Eurovisie Songfestival eindigde ze bovenaan, als beste van elf deelnemende landen. De winst zorgde ervoor dat haar portret zonder toestemming in een sigarettenreclame werd gebruikt, terwijl Scholten zelf in onderhandeling was over andere reclames. Met succes beriep ze zich voor de rechter op haar portretrecht. Voor het eerst was een financieel belang reden om het zonder toestemming gebruiken van een foto te verbieden. De zaak stond als zodanig aan de basis van het commerciële portretrecht. In 1965 beëindigde Scholten haar zangcarrière. Op tv en radio bleef zij wel actief in diverse programma’s, waaronder haar eigen show Zaterdagavondakkoorden. Dertien jaar lang zou ze bovendien ambassadeur van het Nederlandse Rode Kruis zijn. Teddy Scholten overleed in 2010 op 83-jarige leeftijd. Materiaal:   foto, collage, vilt Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(Carolina de Blank - van den Heuvel ) (1927-2010) Politicus

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Carolina Blank kwam ter wereld in Tiel en groeide  op in een protestants gezin. Na de oorlog haalde De  Blank haar HBS-B diploma om daarna als secretaresse aan de slag te gaan. Bij de oprichting van de Partij van de Arbeid op 9 februari 1946 gaf ze zich direct op als lid. Op haar twintigste liet De Blank zich dopen in de Hervormde Kerk. In 1950 trouwde ze met Ad van den Heuvel. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Gedurende de jaren klom De Blank op binnen de PvdA, van lid naar lid van het hoofdbestuur van de Vrouwenbond. In 1969 volgde het voorzitterschap van het Vrouwenkontact,  de opvolger van de Vrouwenbond. Ze presenteerde in 1971 het Eerste Nederlandse Rooie Vrouwen plannen boek. Ook in dat jaar werd ze gekozen als tweede vicevoorzitter van het partijbestuur, in 1972 als eerste vicevoorzitter. Ook werd ze lid van het hoofdbestuur van de VARA en de Reclameraad. Vanaf 1974 nam ze zitting in de Eerste Kamer. Daar verdedigde ze de abortuswet. Op initiatief van De Blank werd in 1974 de Emancipatiekommissie ingesteld, een officieel instituut dat zich met de emancipatiethematiek bezighield. Op 10 april 1975 werd De Blank gekozen tot partijvoorzitter van de PvdA. Twee jaar later werd ze herkozen, maar in 1979 stapte ze op toen het tweede  kabinet Den Uyl er niet kwam. Vanaf 1979 was De Blank lid van het Europees Parlement. Mede op haar initiatief werd een commissie opgericht om een rapport te maken over de positie van vrouwen in de Europese Gemeenschap. Van 1982 tot 1984 was ze lid van de commissie die hier onderzoek naar deed. Ook werd ze in 1984 lid van de Commissie Rechten van de Vrouw en voorzitter van het Interkerkelijk  Vredesberaad (IKV). Na haar politieke loopbaan bleef ze nog actief binnen het IKV. De Blank overleed op 83-jarige leeftijd in haar woonplaats Heemskerk. Materiaal:   foto borduurwerkje Fotograaf:  Bert Verhoef [/expander_maker]

(Dirkje Kuik) (1929-2008) Beeldend Kunstenaar en schrijver

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

William Kuik, geboren in Utrecht, ontdekte al vroeg dat hij in een verkeerd lichaam geboren was. Zijn ouders vonden het geen probleem dat hij gekleed als meisje naar school ging, maar het zorgde voor veel pesterijen en vechtpartijen. Kuik studeerde korte tijd aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, maar werd daar weggestuurd vanwege zijn eigenwijsheid. Hij stortte zich in het kunstenaarsleven en wist met allerhande zaken geld te verdienen. Hij verfijnde zijn litho- en etstechniek en werd vanwege de hoge kwaliteit ervan door M.C. Escher en Jan Mankes gevraagd reproducties te maken. Kuik maakte ook eigen werk. Hij werkte als autonoom graficus en als illustrator van kinderboeken en voor tijdschriften als bijvoorbeeld Vrij Nederland. Tussen 1960 en 1970 schreef Kuik recensies voor Het Parool. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Kuik trouwde in 1958 met Marijke van Vuren. In die relatie kreeg Kuik de ruimte te onderzoeken hoe hij zijn genderidentiteit verder voor zich zag, maar in 1970 werd het huwelijk toch ontbonden. In de Utrechtse kunstscène had Kuik inmiddels een centrale positie ingenomen. Met schilder Joop Moesman en graficus Henc van Maarsseveen richtte hij in 1960 het grafisch genootschap De Luis op. Tientallen kunstenaars zouden zich aan het genootschap verbinden. In de jaren zestig begon Kuik ook met schrijven en in 1969 werd een dichtbundel uitgebracht en een door hemzelf geïllustreerd prozaboek. Een grote diversiteit aan boeken zou nog volgen, variërend van historische romans tot thrillers. Kuik besloot in 1977 zich vanaf dat moment Dirkje te noemen en uitsluitend vrouwenkleding te dragen. Ook buiten de deur. In 1979 begon het medisch traject om vrouw te worden. Uiteindelijk vond de geslachtsoperatie in Londen plaats. De wachttijden in Nederland waren langer dan tien jaar. Over haar ervaringen schreef Kuik het boek Huishoudboekje met rozijnen. Ook in artikelen en interviews vertelde ze openlijk over haar geslachtsverandering en streed ze voor de erkenning van transseksuelen. In 1985 won Kuik een zaak tegen de staat die erom draaide dat Kuik zich met haar gewenste naam en sekse bij de burgerlijke stand kon inschrijven. Als vrouw had Kuik alleen nog relaties met mannen. Tot haar dood had ze een relatie met metselaar Jo Nijenhuis. Zelf trok ze zich steeds meer terug uit het openbare leven, maar bleef wel werkzaam. Kuik stierf onverwacht in 2008. Haar huis werd opengesteld als museum. Materiaal:   foto, borduurwerkje, draad Fotograaf:  Jaap de Boer [/expander_maker]
Content
Weight
DimensionsN/BN/BN/BN/BN/BN/B
Additional information
Select the fields to be shown. Others will be hidden. Drag and drop to rearrange the order.
  • Image
  • SKU
  • Rating
  • Price
  • Stock
  • Availability
  • Add to cart
  • Description
  • Content
  • Weight
  • Dimensions
  • Additional information
  • Attributes
  • Custom attributes
  • Custom fields
Click outside to hide the comparison bar
Compare