Juliana

600,00 incl. btw

(1909-2004) Koningin der Nederlanden

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Met de geboorte van Juliana in 1909 was er opluchting dat er eindelijk een troonopvolger voor het Oranjehuis was. Na diverse miskramen van koningin Wilhelmina was de angst over het voortbestaan van de dynastie namelijk steeds groter geworden. Juliana groeide op in paleis Het Loo en de twee Haagse paleizen, Huis ten Bosch en Noordeinde. Het hof was geïsoleerd van de buitenwereld en was zeker niet modern te noemen. Om haar in contact te brengen met leeftijdsgenootjes kreeg Juliana les in een klasje met drie adellijke meisjes. Vanaf haar elfde volgde ze weer privéonderwijs om haar voor te bereiden op de troon. Juliana had een stevige wil en het lukte haar om te gaan studeren. Haar studietijd in Leiden was een plezierige tijd. Na haar studie werd Juliana geacht te trouwen. Er moest een geschikte echtgenoot gevonden worden maar dat bleek lastig.

Lees meer

Add to Wishlist
Add to Wishlist
Categorie: Tag:

Quick Comparison

SettingsJuliana removeClara de Vries removeHenriette Boas removeTrijntje Beimers removeMarion Herbst removeCox Habbema remove
NameJuliana removeClara de Vries removeHenriette Boas removeTrijntje Beimers removeMarion Herbst removeCox Habbema remove
Image
SKU
Rating
Price600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw
Stock

Uitverkocht

AvailabilityUitverkocht
Add to cart

Toevoegen aan winkelwagen

Toevoegen aan winkelwagen

Toevoegen aan winkelwagen

Toevoegen aan winkelwagen

Lees meer

Toevoegen aan winkelwagen

Description

(1909-2004) Koningin der Nederlanden

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Met de geboorte van Juliana in 1909 was er opluchting dat er eindelijk een troonopvolger voor het Oranjehuis was. Na diverse miskramen van koningin Wilhelmina was de angst over het voortbestaan van de dynastie namelijk steeds groter geworden. Juliana groeide op in paleis Het Loo en de twee Haagse paleizen, Huis ten Bosch en Noordeinde. Het hof was geïsoleerd van de buitenwereld en was zeker niet modern te noemen. Om haar in contact te brengen met leeftijdsgenootjes kreeg Juliana les in een klasje met drie adellijke meisjes. Vanaf haar elfde volgde ze weer privéonderwijs om haar voor te bereiden op de troon. Juliana had een stevige wil en het lukte haar om te gaan studeren. Haar studietijd in Leiden was een plezierige tijd. Na haar studie werd Juliana geacht te trouwen. Er moest een geschikte echtgenoot gevonden worden maar dat bleek lastig. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Tijdens de wintersport in 1936 werd Juliana verliefd op de Duitse prins Bernard von Lippe-Biesterfeld. Op 7 januari 1937 trouwden ze in Den Haag. In Nederland betrokken ze Paleis Soestdijk. Daar werd in 1938 prinses Beatrix geboren. Een jaar later kwam prinses Irene. Met de inval van de Duitsers vertrokken Juliana en Bernhard met de kinderen naar Engeland. In Londen werd een regering in ballingschap gevormd. Voor hun veiligheid gingen Juliana en de kinderen later naar Canada. Juliana onderhield in Canada contact met de Amerikaanse president F.D. Roosevelt over de bevrijding van Europa. In 1943 werd prinses Margriet geboren. Twee jaar later vestigden Juliana en Wilhelmina zich in Breda. In augustus werd het gezin herenigd op Soestdijk. In 1947 werd daar prinses Marijke geboren, die zich later Christina zou gaan noemen. Op 4 september 1948 volgde Juliana haar moeder op. Ze wilde een koningin dichtbij haar volk zijn en liet zich daarom aanspreken als mevrouw. De kleine afstand tussen volk en staatshoofd zorgde voor een grote populariteit. Diverse crisissen zouden tijdens haar koningschap ontstaan. Zo ontstonden er botsingen over de redevoering die ze tijdens haar tournee door de Verenigde Staten wilde houden. Die had een zeer pacifistische insteek, niet passend bij het regeringsbeleid of het beleid van de NAVO. Prins Bernhard weigerde mee te gaan als Juliana de speech zou houden. Toch kreeg ze grotendeels haar zin. Een van de bekendste affaires was die van gebedsgenezeres Greet Hofmans. Het betekende een verstoring van de relatie met man en kinderen. Nadat Bernhard de kwestie openbaar had gemaakt, werd een commissie van drie heren ingesteld die het paar zouden moeten helpen. Juliana moest haar contact met Hofmans verbreken. Hierna waren het de huwelijken van de oudste dochters die tot spanningen leidden. In 1976 verschenen en berichten over steekpenningen die Bernhard zou hebben aangenomen van de vliegtuigfabriek Lockheed. Na haar abdicatie bleef Juliana actief bij de zorg voor ouderen en gehandicapten. In 2004 overleed ze. Juliana werd bijgezet in de Nieuwe Kerk in Delft. Net als haar ouders wilde ze in het wit begraven worden. Ook naar haar wens was dat een vrouw de begrafenisdienst leidde. Materiaal:   foto, vilt Fotograaf:  Harry Pot [/expander_maker]

(1915-1942) Jazztrompetist en bandleider

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Opgegroeid in een zeer muzikale Joodse familie, moet Clara al jong in aanraking zijn gekomen met het trompetspel van haar broer Louis. Hij stond bekend als ‘the Dutch Armstrong’ maar overleed op jonge leeftijd bij een auto-ongeluk. Clara leerde de trompet te bespelen en werd op zestienjarige leeftijd opgemerkt door de Rus Leo Selinsky. Hij toerde met zijn band de Blue Jazz Ladies door Europa en Clara ging mee maar bij thuiskomst sloot ze zich aan bij de Schirmann Jazz Girls. Met deze band trad ze in diverse landen op. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een vrouwelijke jazzband was nieuw in Europa maar critici namen het niet al te serieus. Clara’s talent werd echter wel opgemerkt en ze besloot een eigen orkest te beginnen: Clara de Vries and her Jazz-ladies. Haar trompetspel werd gewaardeerd en ze behoorde tot de beste Nederlandse danstrompettisten. Ook Louis Armstrong was onder de indruk van haar trompetgeluid: “‘That Louis De Vries, he had a sister Clara with a ladiesband. Oh boy, she could play that horn!” Clara trouwde in 1936 met trompettist Willy Schobbe(n) maar met de inval van de Duitsers werd het steeds moeilijker voor de Joodse Clara om op te treden. Hoewel steeds duidelijker werd hoe ernstig de situatie was, wilde Clara niets weten van onderduiken. Samen met haar ouders werd ze op 15 oktober 1942 op transport naar Westerbork gesteld. Vier dagen later volgde de reis naar Auschwitz. Na aankomst werd ze direct vermoord. Tegenwoordig herinnert een straat in Rotterdam aan Clara. Van haar trompetspel zijn helaas een geluidfragmenten bekend of bewaard gebleven. Materiaal:   foto, textiel, borduurdraad Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(1911-2001) Journalist en publicist

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Henriette Boas groeide op in een traditioneel, maar liberaal, Amsterdams joods gezin. Ze rondde het Stedelijk Gymnasium af en ging, net als haar vader, klassieke talen studeren. Boas werd lid van de Amsterdamse Vrouwelijke Studenten Vereeniging en ze trad toe tot de Nederlandse Zionistische Studentenorganisatie. Voor de ‘joodse zaak’ zou ze zich haar leven lang inzetten. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Boas vertrok in februari 1940 naar Parijs, waar ze de Duitse inval meemaakte. Haar broer en zus waren toen al naar Palestina geëmigreerd. Zelf kon ze Parijs ontvluchten door de oversteek naar Londen te maken. Ze verhuisde in 1947 naar Jeruzalem en maakte een jaar later de stichting van de staat Israël mee. In Israël werkte ze als freelance journalist. Maar het leven in de nieuwe staat was zwaar en in 1951 keerde ze terug naar Amsterdam. Eenmaal terug op Nederlandse bodem werd Boas correspondent voor diverse Israëlische kranten zoals Ha-aretz en The Jerusalem Post. Daarnaast leverde ze bijdragen aan diverse joodse bladen en hield ze zich bezig met het schrijven van ingezonden brieven. Iets dat haar de naam ‘koningin van de ingezonden brief’ opleverde. Vanwege de beperkte inkomsten besloot ze ook aan de slag te gaan als docent klassieke talen. Bekendheid verwierf ze met haar rol in de zogenaamde Weinreb-affaire en de zaak Menten. Boas geloofde de verzetsverhalen van Weinreb niet en kreeg ook gelijk. Boas gaf een tip in de zaak Menten over de geplande veiling van zijn bezittingen. Die tip leidde tot nieuw onderzoek naar Mentens oorlogsverleden én een nieuwe veroordeling. Te midden van duizenden boeken, knipsels en tijdschriften overleed Boas in 2001 door een val in haar huis. Drie jaar later werd de Dr. Henriette Boas Prijs in het leven geroepen voor opmerkelijke journalistieke en populairwetenschappelijke prestaties. Materiaal:   foto, textiel Fotograaf:  Philip Mechanicus [/expander_maker]

(1922 -2006) Zendingswerker en Verpleger

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Als oudste van tien kinderen werd Trijntje Beimers  geboren in een boerengezin in Friesland. Ze waren gereformeerd en Beimers ging naar een Christelijke school. Op haar vijftiende besloot ze dat haar toekomst in het zendingswerk lag. In de oorlog was het gezin Beimers betrokken bij het verzet. Trijntje bracht illegale kranten rond en de familie verborg een onderduiker. Na verloop van tijd moest ook Trijntje onderduiken. Na de oorlog volgde Beimers de verpleegstersopleiding in Leeuwarden en was ze actief in het Christelijk jeugdwerk. In 1953 haalde ze bovendien haar bevoegdheid als godsdienstonderwijzer. Aan het eind van dat jaar volgde uitzending naar Tanzania. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Twaalf jaar lang werkte Beimers in Tatanda in Tanzania  bij het Amerikaanse echtpaar Otto Deming en Gladys Deming-Van Buren. Ze richtte er een polikliniek op en verleende medische hulp aan de bevolking. In de ochtend hielp ze bij het zendingswerk en in de  bijbelschool. Diverse kinderen werden door Beimers geadopteerd. Zij wilde graag een eigen kindertehuis beginnen, maar het echtpaar Deming was het daar niet mee eens. Met een aantal medewerkers vertrok Beimers daarop naar Kilangala. In 1968 werd daar het eerste kindertehuis opgericht naast een polikliniek  die zou uitgroeien tot ziekenhuis. Beimers werkte ondertussen als zendeling en verkondigde het geloof van de Evangelische Broedergemeente gedurende haar rondreizen in meer dan 400 dorpen. Nadat de post in Kilangala in 1976 was overgedragen aan een van haar adoptiekinderen begon Beimers een nieuwe zendingspost in Muleti. Beimers richtte er een kindertehuis op en een kerk. Ook werkte ze aan de vertaling van het Nieuwe Testament in het Kifipa.  In 1987 werd de vertaling door het OostafrikaansBijbelgenootschap uitgegeven. Beimers droeg de post in Muleti in 1995 over aan Nederlandse zendelingen. Ze keerde terug naar Kilangala. Op 13 juni 2006 overleed ze. De Stichting Trijntje Beimers is nog steeds actief en werkt met het Zeister Zendingsgenootschap  samen aan de verdere ontwikkeling van de door Beimers opgerichte zendingsposten. Materiaal:   foto, knipsels Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(1944-1995) Sieraadontwerpster, edelsmid en docent

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Marion Herbst kwam in 1944 ter wereld in een Duits kloosterhospitaal, dertig kilometer van de Nederlandse grens. Samen met haar moeder was ze van Berlijn naar Nederland gereisd om zich na enige omzwerving uiteindelijk in Amsterdam te vestigen. Vanwege hun Duitse achtergrond hadden moeder en dochter het in de naoorlogse jaren in Nederland niet makkelijk. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Herbst werd opgeleid aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam, tegenwoordig de Gerrit Rietveld Academie. Met haar overstap van beeldhouwen naar edelsmeden, leerde ze ook Berend Peter Hogen Esch kennen, met wie ze in 1967 ging samenwonen. Haar eerste collectie sieraden toonde Herbst op de tentoonstelling Sieraad ’69 in Galerie Het Kapelhuis in Amersfoort. Ze viel op met speelse sieraden van kleurig perspex en zilver en het Rijk kocht een aantal stukken aan. Tussen 1970 en 1975 exposeerde ze regelmatig in Galerie Sieraad. Vanaf 1976 was Galerie Ra haar vaste galerie. Herbst zag het sieraad als autonoom beeldend kunstwerk dat niet per se gedragen hoefde te worden. Onconventionele materialen, zoals een doucheslang, verwerkte ze in haar objecten. Met vier andere kunstenaars richtte ze in 1974 de Bond van Oproerige Edelsmeden (BOE) op. Zij wilden, ten opzichte van het streng dogmatische Hollands Glad, een ander geluid laten klinken. De BOE tentoonstelling in  Londen heette dan ook niet voor niets Revolt in Jewellery. De BOE bracht in 1975 de Vereniging van Edelsmeden en Sieraadontwerpers (VES) voort. Herbst begon in 1978 als docent aan het Mollerinstituut in Tilburg. Ze woonde vanaf 1979 met Hogen Esch in Veen (Noord-Brabant). Ze maakte sieraden en  verbouwde groenten in haar eigen tuin. Samen met Henriette Wiessing ontwierp ze in die periode de serie ‘Lintjes’. In 1984 maakte ze de ‘T-ring’, een T-vormig stuk dat tussen de vingers geklemd kon worden waardoor een ring niet nodig was. Naast haar sieraadobjecten maakte Herbst ook werken van keramiek, tekeningen en gouaches. Ze ontving in 1982 de Françoise van den Bosch Prijs voor haar oeuvre en werkzaamheden op sieraadgebied. Van 1981 tot en met  1992 doceerde ze aan de Gerrit Rietveld Academie. Als organisator van talloze tentoonstellingen en als lid van verschillende besturen en jury’s speelde Herbst een belangrijke rol in het bekendmaken van het Nederlandse sieraad. Ook in de Raad voor de Kunst, Dutch Form Foundation en de Stichting Françoise van den Bosch was ze actief. Behalve in Nederland werd het werk van Herbst getoond in Oostenrijk, Italië, de VS en Duitsland. In 1993 volgde een overzichtstentoonstelling het Stedelijk Museum Amsterdam. Ze ontving in datzelfde jaar ook de Emmy van Leersumprijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Herbst overleed in 1995 aan de gevolgen van kanker. Haar sieraden zijn opgenomen in de collecties van CODA Museum, het Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Arnhem, Gemeentemuseum Den Haag en het Centraal Museum in Utrecht. Materiaal:   foto's, textiel Fotograaf:  Berend Peter Hogen Esch [/expander_maker]

(Cornelia) (1944-2016) Acteur en regisseur

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Cox Habbema groeide op in Amsterdam. Hier ging ze naar het gymnasium en studeerde ze later rechten. In een voorstelling van het studententoneel viel haar acteertalent op. Ze kreeg het advies naar de toneelschool te gaan. Habbema werd aangenomen en in 1967 studeerde ze af aan de Amsterdamse toneelschool.Daarna acteerde ze twee jaar bij toneelgroep Centrum. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vanwege haar huwelijk met de Duitse acteur Eberhard Esche vertrok ze naar Oost-Duitsland. Ze voelde zich op haar plek in het maatschappelijke thea ter dat gedwongen was zich te verhouden tot het communistische bestuur. Ze behoorde tot een groep acteurs die kritisch was op het DDR-regime en continu probeerde aan de censuur te ontsnappen. Vanaf 1984 verbleef ze vaker in Nederland en in 1986 werd ze directeur van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Daar probeerde ze de programmering toegankelijker te maken voor een breder publiek. Na haar afscheid in 1996 werkte ze als freelanceregisseur voor toneel en opera en vervulde ze een aantal bestuursfuncties in de culturele sector. Cox Habbema overleed in 2016. Ze leed aan de ziekte van Alzheimer. Café Cox, aan de zijkant van de Amsterdamse Stadsschouwburg, herinnert nog altijd aan haar. In Berlijn houdt Theater Habbema haar streven naar kunst van maatschappelijk belang in ere met een programma van geëngageerd toneel, boekpresentaties en forumgesprekken. Materiaal:   foto, klei, blauw strooizand Fotograaf:  Roland Gerrits [/expander_maker]
Content
Weight
DimensionsN/BN/BN/BN/BN/BN/B
Additional information
Select the fields to be shown. Others will be hidden. Drag and drop to rearrange the order.
  • Image
  • SKU
  • Rating
  • Price
  • Stock
  • Availability
  • Add to cart
  • Description
  • Content
  • Weight
  • Dimensions
  • Additional information
  • Attributes
  • Custom attributes
  • Custom fields
Click outside to hide the comparison bar
Compare