Maria de Wilde
€600,00 incl. btw
(1682-1729) Tekenaar, schider en dichter
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Maria de Wilde groeide op in een welvarend Amsterdams remonstrants gezin. Ze was een getalenteerd tekenaar, graveur en schilder, maar bezat ook talent voor zang, het bespelen van de klavecimbel en het schrijven van gedichten. Ze bracht veel tijd door in het kunstkabinet van haar vader, een bekend verzamelaar van oudheden. Honderden geïnteresseerden bezochten zijn collectie, waaronder tsaar Peter de Grote. Maria legde het bezoek van de tsaar in 1697 vast in een gravure. Bij het tweede bezoek van de tsaar in 1716 bood zij hem de gravure aan, waarna hij haar een juweel schonk. De Wilde zou belangrijke delen van haar vaders collectie in etsen vastleggen. De eerste reeks, met etsen van Griekse, Romeinse en Egyptische sculpturen, werd in 1700 gepubliceerd en kreeg veel lof. Een tweede reeks, met etsen van antieke munten, verscheen in 1703. Hoewel werd gedacht dat De Wilde enkel aandacht had voor de kunsten trouwde ze in 1710 met Gijsbert de Lange. In datzelfde jaar verscheen het anonieme treurspel Abradates en Panthea waarvan later duidelijk werd dat het van de hand van De Wilde was. Na haar huwelijk publiceerde De Wilde niet meer. Ze kreeg twee kinderen waarvan één kort na de geboorte stierf. In 1729 stierf De Wilde zelf. Ze werd bijgezet in de Oude Kerk in Amsterdam. Dertien jaar na haar overlijden verscheen Het swervende portret, een klucht van de hand van Maria de Wilde. Na haar overlijden werden nog twee toneelstukken aan haar toegeschreven, alhoewel grote twijfel bestaat over die toewijzingen. Onbekend is waar de schilderijen van Maria de Wilde – portretten, historische taferelen, italianiserende landschappen – zijn gebleven. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Pieter van den Berge
Quick Comparison
| Settings | Maria de Wilde remove | Henriette Ronner-Knip remove | Thérèse Schwartze remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Helene Kröller-Müller remove | Petronella Dunois remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Maria de Wilde remove | Henriette Ronner-Knip remove | Thérèse Schwartze remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Helene Kröller-Müller remove | Petronella Dunois remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | ||||||
| Availability | ||||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1682-1729) Tekenaar, schider en dichterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMaria de Wilde groeide op in een welvarend Amsterdams remonstrants gezin. Ze was een getalenteerd tekenaar, graveur en schilder, maar bezat ook talent voor zang, het bespelen van de klavecimbel en het schrijven van gedichten. Ze bracht veel tijd door in het kunstkabinet van haar vader, een bekend verzamelaar van oudheden. Honderden geïnteresseerden bezochten zijn collectie, waaronder tsaar Peter de Grote. Maria legde het bezoek van de tsaar in 1697 vast in een gravure. Bij het tweede bezoek van de tsaar in 1716 bood zij hem de gravure aan, waarna hij haar een juweel schonk. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] De Wilde zou belangrijke delen van haar vaders collectie in etsen vastleggen. De eerste reeks, met etsen van Griekse, Romeinse en Egyptische sculpturen, werd in 1700 gepubliceerd en kreeg veel lof. Een tweede reeks, met etsen van antieke munten, verscheen in 1703. Hoewel werd gedacht dat De Wilde enkel aandacht had voor de kunsten trouwde ze in 1710 met Gijsbert de Lange. In datzelfde jaar verscheen het anonieme treurspel Abradates en Panthea waarvan later duidelijk werd dat het van de hand van De Wilde was. Na haar huwelijk publiceerde De Wilde niet meer. Ze kreeg twee kinderen waarvan één kort na de geboorte stierf. In 1729 stierf De Wilde zelf. Ze werd bijgezet in de Oude Kerk in Amsterdam. Dertien jaar na haar overlijden verscheen Het swervende portret, een klucht van de hand van Maria de Wilde. Na haar overlijden werden nog twee toneelstukken aan haar toegeschreven, alhoewel grote twijfel bestaat over die toewijzingen. Onbekend is waar de schilderijen van Maria de Wilde - portretten, historische taferelen, italianiserende landschappen – zijn gebleven. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Pieter van den Berge [/expander_maker] | (1821-1909) KunstenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingHenriette Knip werd geboren in Amsterdam. Met haar broer behoorde ze tot de derde generatie kunstenaars in de familie. Grootvader Nicholaas Frederik was behangselschilder, vader Josephus Augustus was kunstschilder. Ook oom Mattheus Derk en tante Henrietta Geertrui werkten als kunstenaar. Het gezin Knip verhuisde veel en ze woonden in Parijs, Vught, Den Haag, Beek en Den Bosch. Vanaf 1840 was Berlicum de woonplaats van de familie Knip. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Henriette begon op haar vierde met schilderen. Omdat haar vader vanwege een oogziekte moest stoppen met schilderen, droeg Henriette al jong bij aan het inkomen van het gezin. Vanaf 1938 verkocht ze haar werk op de jaarlijkse tentoonstelling van Levende Meesters. De familie Knip verhuisde terug naar Amsterdam, waar Henriette als eerste vrouw toetrad tot kunstenaarsgenootschap Arti et Amicitiae. Knip specialiseerde zich in het schilderen van dieren. Met haar echtgenoot Feico Ronner vertrok ze op enig moment naar België. Hier sloot zij zich aan bij diverse kunstenaarsgenootschappen. Ze raakte gefascineerd door trekhonden en verwerkte die in haar werk. De hondenschilderijen brachten Knip veel roem, maar met de poezenwerken vestigde ze vanaf 1870 definitief haar naam. Ze bleken ook commercieel een succes en concurrentie was er nauwelijks. Door de katten tussen fraaie meubels en kostbare objecten te plaatsen waren de afbeeldingen herkenbaar voor het welgestelde publiek. Vanwege haar succes en het feit dan Feico niet in staat was te werken was Knip ook kostwinner van het gezin. Feico hielp haar wel met de zakelijke kant van het kunstenaarschap. Knip exposeerde veel, ook in het buitenland. Gedurende haar carrière stegen de prijzen van haar werk ook aanzienlijk. Zo kostte een van haar werken in 1880 tweeduizend gulden ; een bedrag dat alleen de bekendste kunstenaars voor hun werk ontvingen. Knip overleed in 1909 en werd bijgezet in het familiegraf. Hoewel kunsthistorici het werk van Knip vanwege de dierenthematiek lange tijd niet serieus namen, worden de schilderijen nog altijd gezocht door verzamelaars en voor flinke prijzen verkocht. Materiaal: foto, pauwen veer Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1851-1918) SchilderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingThérèse Schwartze was de derde dochter in een Amsterdams kunstenaarsgezin en de meest getalenteerde van alle kinderen. Ze was vaak in het atelier van haar vader, de schilder Johan Georg Schwartze, die haar klaarstoomde voor het leven als kunstenaar. Hij bezorgde haar ook de eerste opdrachten. De rijke families Borski, Sillem en Van Loon bestelden portretten bij Schwartze. Laatstgenoemde familie groeide uit tot de belangrijkste opdrachtgever. Zij lieten vijftien familieleden vastleggen. Na het overlijden van haar vader werd Thérèse Schwartze kostwinner. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Ze vertrok in 1875 naar München om in de leer te gaan bij een aantal schilders. Drie jaar later was Parijs aan de beurt. Hoewel ze niet veel op had met het werk van de impressionisten werd ze in Parijs geïnspireerd door de omgeving. Niet alleen in Nederland maar ook in Frankrijk kreeg Schwartze steeds meer succes met haar werk. Haar keuze voor pastel, waarmee ze snel kon werken, viel in de smaak bij haar opdrachtgevers. Ook het Koninklijk Huis liet zich door Schwartze portretteren en haar roem werd nog groter. Als eerste vrouw werd ze in 1896 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Diverse onderscheidingen vielen haar te beurt. In 1889 won ze de Gouden Medaille op de Internationale Tentoonstelling in Parijs. Vermoedelijk maakte Schwartze gedurende haar leven meer dan duizend werken en hoewel ze zeer goed verkochten waren de kritieken niet altijd positief. Sommigen verweten haar een gebrek aan diepgang. Na een lange vriendschap trouwt de dan 55-jarige Schwartze in 1906 met Anton van Duyl. Na zijn dood in 1918 bleef ze diepbedroefd achter. Slechts enkele maanden zou ze hem overleven. In die periode signeerde ze haar werk met Thérèse van Duyl. Ze stierf op 23 december 1918 en werd begraven op Zorgvlied in Amsterdam. Het grafmonument met dodenmasker, gemaakt door haar zus Georgine, werd later verplaatst naar de Oosterbegraafplaats. Lizzy Ansingh, nicht van Schwartze, zorgde er in 1919 voor dat er een herdenkingstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam werd gehouden. Ook richtte ze met een aantal anderen de Thérèse van Duyl-Schwartze Stichting op. Deze stichting steunt Nederlandse kunstenaars om zo ook de Nederlandse portretkunst in stand te houden. Cora Holleman en Pieternel Rol publiceerde in 1998 een monografie over Thérèse Schwartze. Materiaal: foto, verf, borduursel Fotograaf: zelfportret [/expander_maker] | (1571 - 1649) HerbergierInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Bas werd geboren in Kampen maar verhuisde op haar veertiende naar Amsterdam. Daar trouwde ze in 1596 met scheepskapitein Jochem Heijndricksz. Swartenhondt. Hij was actief in de kaapvaart en maakte in 1602 zes Spaanse schepen met suiker buit. Uit archiefstukken blijkt dat Elisabeth Bas zorgde voor de bevoorrading van de schepen van Swartenhondt. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Swartenhondt kocht in 1606 de Amsterdamse herberg De Prince van Orangien; een chique plek waar de stadsbestuurders hun belangrijke gasten ontvingen. In dienst van de Admiraliteit van Amsterdam was Swartenhondt in 1621 weer op zee. In dat jaar versloeg hij de Spanjaarden bij Gibraltar en werd hij geëerd door prins Maurits. Toen Jochem Swartenhondt overleed in 1627 zette Elisabeth Bas de herberg voort. Ze deed geen slechte zaken zo blijkt uit haar testament. In 1648 had ze een vermogen van 28.863 gulden en daarmee behoorde ze tot de gegoede burgerij. Het beroemde portret van Elisabeth Bas werd vermoedelijk rond 1642 geschilderd. Het doek werd in 1880 door de familie Van de Pol als legaat geschonken aan het Rijksmuseum, als ware het een Rembrandt. Het schilderij was populair en werd door de firma H. Jos van Susante & Co uit Boxtelgekozen als afbeelding voor de bandjes om de sigaren die onder de naam Elisabeth Bas werden verkocht. In 1911 ontstond discussie over het schilderij. Kunsthistoricus Bredius was van mening dat het doek niet van Rembrandt was. Alhoewel de meeste kenners denken dat het doek van Ferdinand Bol is, blijven de meningen verdeeld. Ook de identiteit van de oude vrouw wordt inmiddels in twijfel getrokken. Hoe het ook mag zijn, het doek behoort nog altijd tot de topstukken van het Rijksmuseum. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: Ferdinand Bol [/expander_maker] | (Julie Emma Laura) (1869-1939) KunstverzamelaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDe Duitse Helene Müller groeide op in een ondernemersgezin in Dortmund en Düsseldorf. Ze was leergierig en verdiepte zich het liefste in boeken, maar haar ouders vonden dat niet goed voor een meisje. Op aandringen van haar vader accepteerde Müller een huwelijksaanzoek van de Nederlandse Anton Kröller, de broer van de medevennoot van vader Müller. Op achttienjarige leeftijd vertrok Müller met haar man naar Rotterdam. Ze waren niet in gemeenschap van goederen getrouwd waardoor Müller altijd kon beschikken over haar eigen vermogen. In 1889 beviel Helene Müller van een dochter. Drie zoons zouden nog volgden. De zaken van haar man liepen goed en in 1901 betrok het gezin een villa aan de rand van Den Haag. Via haar dochter kwam Helene in contact met kunstcriticus en kunstpedagoog Henk Bremmer. Onder zijn invloed begon ze met het verzamelen van kunst en in 1907 benoemde ze Bremmer tot adviseur. Zo wist hij een grote stempel te drukken op Kröller-Müllers verzameling. Vooral Van Gogh was bij beiden een geliefd kunstenaar. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In die periode leerde Kröller-Müller ook Sam van Deventer kennen. Hij was een schoolgenoot van haar kinderen maar was zo geliefd dat hij min of meer werd opgenomen in het gezin. Tussen Van Deventer en Kröller-Müller ontstond een hechte vriendschap. Vanwege een ingrijpende operatie was ze anders naar het leven gaan kijken. Ze wilde een museum achterlaten waar de ontwikkeling van de moderne kunst getoond kon worden gemaakt. Tussen 1907 en 1919 kocht Kröller-Müller voor 1,2 miljoen gulden aan kunst, vaak ook van relatief onbekende kunstenaars, zoals bijvoorbeeld Bart van der Leck. In 1913 werd een tentoonstelling gehouden met alle Van Goghs uit de collectie van Kröller-Müller in het kantoor van Müller & Co in Den Haag. De expositie was een succes en een deel van het kantoor bleef in gebruik als expositieruimte voor de collectie van Kröller-Müller. Het was de eerste permanente expositie van moderne kunst in Nederland. Hoewel ze eerst een museum in Wassenaar voor ogen had, werd haar blik gericht op de Veluwe. Daar had het echtpaar een stuk land gekocht dat in eerste instantie kon dienen als jachtgebied voor Anton Kröller. In 1914 besloot Helene dat het museum ook hier moest komen. Maar in de jaren twintig en dertig liepen de zaken van Müller & Co terug. De bouw van het museum moest worden stilgelegd. Ook de collectie werd niet verder uitgebreid. De perikelen deden Kröller-Müller realiseren dat de collectie gevaar liep door de verbinding met het bedrijf. De verzameling werd daarom ondergebracht in de Stichting Kröller-Müller. Uiteindelijk verkocht het echtpaar het landgoed Hoge Veluwe in 1935 aan de Stichting Het Nationale Park de Hoge Veluwe. De collectie werd twee jaar later aan de Staat geschonken met de voorwaarde dat deze in een museum werd ondergebracht. Op 25 juni 1938 opende Rijksmuseum Kröller-Müller officieel de deuren. Anderhalf jaar later overleed Helene Kröller-Müller. Ze werd opgebaard tussen haar geliefde Van Goghs en later begraven op het landgoed Hoge Veluwe. Materiaal: foto, digitaal bewerkt Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1650-1695) Eigenaar van pronkpoppenhuisInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingVier maanden voor de geboorte van Petronella Dunois in 1650 stierf haar vader Pierre Dunois. Hij bekleedde een belangrijke functie aan het hof van Willem II. Tussen 1655 en 1660 overleed ook haar moeder. Samen met haar zusje groeide Petronella op bij bekenden in Den Haag en Leiden. Ze hadden een behoorlijk bedrag geërfd en konden zo allebei een zeer kostbaar poppenhuis laten maken. Alleen dat van Petronella Dunois zou bewaard blijven. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1677 trouwde ze met haar verre neef Pieter van Groenendijck uit Leiden. Ook het poppenhuis verhuisde naar de sleutelstad. In 1934 werd het poppenhuis geschonken aan het Rijksmuseum in Amsterdam, waar het nog steeds te bewonderen is als deel van de opstelling over de Nederlandse (kunst-) geschiedenis van de zeventiende eeuw. Materiaal: foto, collage, textiel Fotograaf: Nicolaes Maes [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
