Maria van Utrecht
€600,00 incl. btw
(1551-1629) Echtgenoot van landsavdvocaat en raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Als buitenechtelijk kind van Magdalena van Utrecht groeide Maria op in Delft bij haar ooms. Haar verdere jeugd en afkomst zijn enigszins in nevelen gehuld. Ze trouwde met landsadvocaat en raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt en werkte in het huishouden van haar ongetrouwde ooms. De oudste, Jacob, gold als de rijkste regent van Delft. Maria werd erfgenaam van zijn fortuin, waar Johan van Oldenbarnevelt de beschikking over kreeg. Na Van Oldenbarnevelts benoeming tot pensionaris van Rotterdam verhuisde het echtpaar naar Rotterdam. Op 29 augustus 1618 werd Johan van Oldenbarnevelt samen met enkele politieke geestverwanten gearresteerd op last van stadhouder Maurits. Pogingen van Maria om hem vrij te krijgen leverden niets op. Op 12 mei 1619 werd het doodvonnis uitgesproken. Afscheid nemen van hun man en vader werd Maria en haar kinderen niet gegund. De begrafenis had plaats in afwezigheid van de familie. Op de goederen van Van Oldenbarnevelt werd beslag gelegd. Maria probeerde haar deel uit de boedel terug te krijgen, maar dat lukte maar gedeeltelijk. Maria trok zich na de executie van haar man terug op landgoed Stoutenburg met haar jongste zoon Willem. Samen met zijn oudere broer Reynier beraamde Willem uit wraak een moordaanslag op de stadhouder, maar die werd voortijdig ontdekt. Reynier werd gearresteerd en net als zijn vader geëxecuteerd. Willem wist tijdig te vluchten. Maria werd diverse keren als historische figuur gebruikt in toneelstukken en beeldende kunst. Vooral haar smeekbede aan stadhouder Maurits om haar zoon in leven te houden werd regelmatig als onderwerp gekozen. Vaak gebeurde dit om te waarschuwen voor de gevaren van monarchale macht en mogelijke bedreiging van de constitutie. Materiaal: foto, takjes Fotograaf: Paulus Moreelse
Quick Comparison
| Settings | Maria van Utrecht remove | Elburg van (den) Boetzelaer remove | Johanna Magdelena Lindeman remove | Elisabeth prinses van de Palts remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Clara Feyoena van Sytzama remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Maria van Utrecht remove | Elburg van (den) Boetzelaer remove | Johanna Magdelena Lindeman remove | Elisabeth prinses van de Palts remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Clara Feyoena van Sytzama remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | ||||||
| Availability | ||||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1551-1629) Echtgenoot van landsavdvocaat en raadspensionaris Johan van OldenbarneveltInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAls buitenechtelijk kind van Magdalena van Utrecht groeide Maria op in Delft bij haar ooms. Haar verdere jeugd en afkomst zijn enigszins in nevelen gehuld. Ze trouwde met landsadvocaat en raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt en werkte in het huishouden van haar ongetrouwde ooms. De oudste, Jacob, gold als de rijkste regent van Delft. Maria werd erfgenaam van zijn fortuin, waar Johan van Oldenbarnevelt de beschikking over kreeg. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Na Van Oldenbarnevelts benoeming tot pensionaris van Rotterdam verhuisde het echtpaar naar Rotterdam. Op 29 augustus 1618 werd Johan van Oldenbarnevelt samen met enkele politieke geestverwanten gearresteerd op last van stadhouder Maurits. Pogingen van Maria om hem vrij te krijgen leverden niets op. Op 12 mei 1619 werd het doodvonnis uitgesproken. Afscheid nemen van hun man en vader werd Maria en haar kinderen niet gegund. De begrafenis had plaats in afwezigheid van de familie. Op de goederen van Van Oldenbarnevelt werd beslag gelegd. Maria probeerde haar deel uit de boedel terug te krijgen, maar dat lukte maar gedeeltelijk. Maria trok zich na de executie van haar man terug op landgoed Stoutenburg met haar jongste zoon Willem. Samen met zijn oudere broer Reynier beraamde Willem uit wraak een moordaanslag op de stadhouder, maar die werd voortijdig ontdekt. Reynier werd gearresteerd en net als zijn vader geëxecuteerd. Willem wist tijdig te vluchten. Maria werd diverse keren als historische figuur gebruikt in toneelstukken en beeldende kunst. Vooral haar smeekbede aan stadhouder Maurits om haar zoon in leven te houden werd regelmatig als onderwerp gekozen. Vaak gebeurde dit om te waarschuwen voor de gevaren van monarchale macht en mogelijke bedreiging van de constitutie. Materiaal: foto, takjes Fotograaf: Paulus Moreelse [/expander_maker] | (1506-1568) AbdisInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingGeboren als vijfde kind van Rutger van Boetzelaer en Berta van Arkel werd Elburg van Boetzelaer vernoemd naar haar grootmoeder. Vermoedelijk werd ze rond haar tiende door haar ouders ondergebracht in een klooster. De naam van Van Boetzelaer keert regelmatig terug in stukken van de abdij van Rijnsburg. In 1549 werd ze bevorderd van subpriores tot eerste priores. In 1533 werd Van Boetzelaer voorgedragen als nieuwe abdis. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Met de zuivering van de katholieke kerk golden er voor Van Boetzelaer andere regels dan voor haar voorganger. Er was niet langer een omvangrijke hofhouding en ze moest een abt van een ander klooster als spiritueel adviseur aannemen. Als abdis wist ze de pachtopbrengsten te verhogen en de abdij te renoveren. Bij de hongersnood van 1557 gaf ze duizenden hongerige mensen te eten. In 1568 overleed Van Boetzelaer. Ze werd bijgezet in de abdijkerk. Vooral bekend werd Van Boetzelaer vanwege een raam dat zij in 1561 schonk aan de St. Janskerk in Gouda. Het raam was bedoeld ter nagedachtenis aan haar familie en haarzelf. Door geschiedschrijvers uit de twintigste eeuw wordt niet alle haar machtige positie benoemd maar ook de middenweg die ze wist te vinden tussen de belangen van de kloostergemeenschap en het strenge katholicisme dat de overheid voorstond. Materiaal: foto, collage Fotograaf: voorstudie door Wouter Crabeth [/expander_maker] | (1768-1822) ToneelspelerInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingJohanna Lindeman werd geboren in Amsterdam en in 1768 gedoopt in de Nieuwe Kerk aldaar. Als lid van een toneelfamilie stond ze al op vijfjarige leeftijd op het toneel. De Rotterdamse engagementsboeken geven aan dat dat vanaf 1776 regelmatig het geval was. Per speelseizoen ontvingen haar ouders voor hun gezamenlijke optreden 600 gulden. Vermoedelijk bleef Lindeman alleen in Rotterdam achter toen haar ouders in 1779 besloten naar Amsterdam te verhuizen. Toch keerde zij later ook terug naar de hoofdstad. Van een verdere toneelcarrière is echter niets bekend. Op 8 augustus overleed Johanna Lindeman. In het bericht over haar overlijden stond enkel vermeld dat zij ongehuwd was en naaister van beroep was. Materiaal: foto, glazen belvormen Fotograaf: Robbert Muys naar Nicolaas Muys [/expander_maker] | (1618-1680) Prinses en beroemd vanwege haar correspondentie met onder andere René DescartesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth, prinses van de Palts, kwam op aarde in Heidelberg als oudste dochter van keurvorst Frederik V en Eilzabeth Stuart. Toen ze een jaar oud was verhuisde het gezin naar Praag omdat haar ouders het koninkrijk Bohemen aangeboden kregen. Al na een jaar werden ze daar verjaagd. Zonder land en zonder geld raakten ze verzeild in Den Haag. Ze kregen hulp van prins Maurits en ontvingen van de Staten-Generaal een financiële toelage. Prinses Elisabeth woonde eerst nog een tijd bij haar grootmoeder en tante in Brandenburg, maar kwam in 1628 ook naar Holland. Ze kreeg uitgebreid les in exacte vakken, aristocratische omgangsvormen en in diverse talen. Vermoedelijk kreeg ze ook les van hofschilder Gerard van Honthorst. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Nadat haar vader was overleden in 1632 verhuisde Elisabeth naar het hof van haar moeder aan de Kneuterdijk. Daar ontmoette ze rond 1640 filosoof René Descartes. In 1643 begonnen zij een brievencorrespondentie. Ze schreven elkaar onder meer over de relatie tussen verstand en gevoel, het geloof en de verbinding tussen lichaam en geest. Elisabeths inzichten hielpen Descartes zijn gedachten te scherpen. Descartes probeerde Elisabeth te troosten en te adviseren bij moeilijke levensvragen. Zijn werk Principia Philosophiae uit 1644 droeg hij dan ook op aan de prinses. Vanwege een conflict met haar moeder werd Elisabeth teruggestuurd naar Brandenburg, waar haar neef Frederik Willem keurvorst was. De verhuizing deed haar goed. De correspondentie met Descartes werd daarentegen minder intensief. Uiteindelijk overleed Descartes in 1650 aan een longziekte. Elisabeths brieven werden aan haar teruggestuurd. Dankzij de Vrede van Münster in 1648 konden de kinderen van Frederik V terug naar Heidelberg. Elisabeth trok uiteindelijk naar Herford, een plaatsje bij Bielefeld. Ze werd daar in 1667 abdis van het protestantse vrouwenklooster en bleef dat tot aan haar dood. Gedurende deze periode correspondeerde Elisabeth met filosoof Malebranche die verwant was aan Descartes. Voortkomend uit het gevoel dat ze niet gevonden had wat ze zocht, was godsdienst steeds belangrijker geworden voor Elisabeth. Ook had ze contact met wiskundige en filosoof Gottfried Wilhelm von Leibniz. In 1676-77 bood Elisabeth onderdak aan Robert Barclay en William Penn, twee vooraanstaande Quakers. Ze correspondeerde ook met hen, maar bleef zelf trouw aan het calvinisme. Uiteindelijk stierf Elisabeth in 1680, vermoedelijk aan kanker. Ze werd begraven in de Münsterkirche in Herford. De brieven van Elisabeth aan Descartes waren lang onvindbaar, maar werden in de negentiende eeuw teruggevonden. Met deze vondst werd duidelijk hoe groot de invloed van Elisabeth op Descartes moet zijn geweest. Materiaal: foto, oorbellen, borduurdraad Fotograaf: onbekende maker 1636 [/expander_maker] | (1526-1588) Scheepsbouwer en heldin van het beleg van HaarlemInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingKenau was de tweede dochter in een welgesteld Haarlems gezin. Ze trouwde in 1544 met de scheepsbouwer Nanning Gerbrantsz. Borst. Vermoedelijk overleed hij 1562 want vanaf dat jaar staat Kenau’s naam op de aanbestedingsovereenkomsten van nieuwe schepen. Tot aan 1571 werden er zestien schepen bij haar besteld. De latere roem van Kenau Simonsdr. Hasselaer komt vermoedelijk voort uit het boekje Historie ende waerachtich verhael van al die dinghen die gheschiet sijn, van dach tot dach, in die lofweerdichste ende vermaerste stadt van Hollandt, Haerlem ghenoemt, in dien tijt als die van den Hertoghe van Alba beleghert was uit 1573. Het werd geschreven door de Friese geleerde Arcerius. Hij noemde Kenau de dapperste Haarlemse vrouw tijdens het Spaanse beleg. Ook in andere verslagen, soms stevig aangedikt, keerde de naam van de moedige Kenau terug. Kenau werd zo een belangrijk deel van de Nederlandse geschiedschrijving. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vermoedelijk verliet Kenau Haarlem direct na het beleg om haar zus en zwager naar Delft te volgen en daarna naar Zeeland. Kenau werd daar in 1574 benoemd tot beëdigd waagmeester en ze mocht de belasting op turf innen in Arnemuiden. Hoewel lang werd gedacht dat deze functie haar was gegund uit dank voor haar heldenrol, kreeg Kenau de functie waarschijnlijk via haar zwager die een goed woordje voor haar had gedaan. Kenau keerde in 1579 terug naar Haarlem. Ze probeerde een oude schuld van de stad te innen, maar het zou tot na haar dood duren voordat deze vereffend was. Dé heldin van het Haarlemse beleg had in de loop der tijd een slechte reputatie opgebouwd. Zij en haar dochters werden beschuldigd van kwade praktijken, maar onduidelijk is hoe dit precies is ontstaan. Vermoedelijk overleed Kenau in 1588 op zee nadat zij was meegevaren op een schip naar Noorwegen om hout in te kopen. Na haar dood werd de slechte reputatie van Kenau in Haarlem toch weer snel vergeten. Stadshistoricus Samenl Ampzing prees haar uitvoerig in een gedicht dat hij opnam in zijn Beschryvinge ende lof der stad Haerlem uit 1628. De Haarlemse schutterij gaf opdracht voor een doek met daarop de moedige Kenau, gewapend met zwaard en piek. Het werk ging in de zogenaamde Kenau-kamer in de Stadsdoelen. Nog tien portretten van Kenau zijn bekend, naast vele toneelstukken, romans en gedichten. De mythe van Kenau viel in 1956 uiteen door het werk Kenu Symonsdochter van Haerlem van de Haarlemse archivaris Gerda Kurtz. Zij stelde dat Kenau de moed van alle Haarlemse vrouwen moest symboliseren, als een pars pro toto, maar betwijfelde het meevechten van vrouwen. Zonder concrete aanwijzingen van haar militaire optreden in historische bronnen, moest het verhaal van Kenau als legende worden gezien. Bewijs vinden voor het wel of niet meevechten is overigens zeer lastig te verkrijgen, onder andere vanwege de vernietiging van het archief van het stadsbestuur uit die periode. Historicus Els Kloek pleitte in 2011 voor het meer serieus nemen van de legende van Kenau. Volgens haar zijn er wel degelijk bewijzen te vinden van vrouwen, en dus ook van Kenau, die deelnamen aan de verdediging van hun stad. Kenau kreeg uiteindelijk twee standbeelden in Haarlem. Het feit dat de naam Kenau is komen te staan voor een stevige vrouw die zich de kaas niet van het brood laat eten, toont het ook dat Kenau Simonsdr. Hasselaer nooit helemaal vergeten is. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Adam Willaerts [/expander_maker] | (1729-1807) DichterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEen jaar na de geboorte van Clara Feyoena van Sytzama overleed haar moeder. Haar vader hertrouwde met een vrouw die door Clara als wreed werd omschreven. Na de dood van deze stiefmoeder in 1738 werd Clara opgevoed door gouvernante Alida Tegneus. Zij was bepalend voor Clara’s latere leven als dichter. Haar eerste gedicht verscheen in 1741. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vijf jaar later verscheen op naam van Clara de poëziebundel Bellingeweerder uitspanningen waarin de oranjegezindheid van de familie duidelijk wordt. Zelf zou Clara de gedichten later als ‘kreupele verzen’ omschrijven, te haastig door haar vader verzameld. Na het overlijden van haar eerste liefde trouwde Clara met Isaac Reinder van Raesfelt. Hij was voornamelijk geïnteresseerd in de jacht, paarden en honden. Ze woonden in de buurt van Hardenberg, een plaats met weinig intellectuele uitdaging voor Clara. Waarschijnlijk begon Clara weer met dichten na het ontstane contact met Arnoud Vosmaer, directeur van de natuur- en kunstkabinetten van de stadhouder. Rond 1774 schreef ze haar bundel Heemse, een hofbosch- en veldzang. Gedichten verscheen in 1794. In deze bundel kijkt Clara terug op haar eerste liefde. In 1774 werd Clara lid van het Haagse dichtgenootschap Kunstliefde Spaart Geen Vlijt. In 1781 trad ze toe tot het Leidse taal- en dichtlievend genootschap Kunst Wordt Door Arbeid Verkregen. Ze overleed in 1807. Het verpleegtehuis Clara Feyoenaheem in Hardenberg herinnert nog altijd aan het leven van deze dichter. Materiaal: foto, tekst van Sytzema, Friese vlag Fotograaf: onbekende maker [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
