Maria van Beckum
€600,00 incl. btw
(? – 1544) Veroordeeld tot de brandstapel vanwege ketterij
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Maria van Beckum werd geboren in een adellijke Overijsselse familie. Zeer waarschijnlijk was ze een aanhanger van de Wederdopers en een van hun leiders David Joris. Deventer, naast vele andere steden, stond bekend als broeinest van de Wederdopers. In 1544 riep Maria van Hongarije de regionale overheden op om de Wederdopers te arresteren en terecht te stellen. Ook Maria van Beckum werd verdacht. Uit overleveringen lijkt het zo te zijn dat Maria in de nacht van 31 mei 1544 werd opgepakt. Zij en haar zuster, die vrijwillig meeging, werden naar Deventer gebracht en ondervraagd. Hierna werden ze naar huize wickel vervoerd waar ze vermoedelijk goed werden behandeld. Drost Goossen van Raesfelt wist niet goed wat hij met de vrouwen aan moest. Maar het gerecht van Deventer had bepaald dat de doodstraf moest worden voltrokken vanwege de ketterse opvattingen van de vrouwen. Op 13 november 1544 werden ze op de brandstapel gezet. Een maand lang werden de lijken van de vrouwen tentoongesteld boven de grond. Minstens vijf liederen zijn over de roemruchte dood van de twee freules gemaakt. De eerste verscheen al een jaar na hun dood. In de negentiende eeuw nog plantten de doopsgezinden uit Hengelo een groene tak op de plaats van de executie. Dit zou herinneren aan een wonder dat daar had plaatsgevonden. Maria zou voor haar dood hebben gezegd dat de paal waaraan zij vastzat zou groeien als zij de waarheid sprak. Groene loten zouden inderdaad ontsproten zijn aan de paal. In de twintigste eeuw werden twee romans en een kinderboek over de twee gezusters gepubliceerd. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Jan Luyken
Quick Comparison
| Settings | Maria van Beckum remove | Catharina van Gelre remove | Trijntje Beimers remove | Maria Petitpas remove | Divara van Haarlem remove | Elisabeth prinses van de Palts remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Maria van Beckum remove | Catharina van Gelre remove | Trijntje Beimers remove | Maria Petitpas remove | Divara van Haarlem remove | Elisabeth prinses van de Palts remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | ||||||
| Availability | ||||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (? - 1544) Veroordeeld tot de brandstapel vanwege ketterijInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMaria van Beckum werd geboren in een adellijke Overijsselse familie. Zeer waarschijnlijk was ze een aanhanger van de Wederdopers en een van hun leiders David Joris. Deventer, naast vele andere steden, stond bekend als broeinest van de Wederdopers. In 1544 riep Maria van Hongarije de regionale overheden op om de Wederdopers te arresteren en terecht te stellen. Ook Maria van Beckum werd verdacht. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Uit overleveringen lijkt het zo te zijn dat Maria in de nacht van 31 mei 1544 werd opgepakt. Zij en haar zuster, die vrijwillig meeging, werden naar Deventer gebracht en ondervraagd. Hierna werden ze naar huize wickel vervoerd waar ze vermoedelijk goed werden behandeld. Drost Goossen van Raesfelt wist niet goed wat hij met de vrouwen aan moest. Maar het gerecht van Deventer had bepaald dat de doodstraf moest worden voltrokken vanwege de ketterse opvattingen van de vrouwen. Op 13 november 1544 werden ze op de brandstapel gezet. Een maand lang werden de lijken van de vrouwen tentoongesteld boven de grond. Minstens vijf liederen zijn over de roemruchte dood van de twee freules gemaakt. De eerste verscheen al een jaar na hun dood. In de negentiende eeuw nog plantten de doopsgezinden uit Hengelo een groene tak op de plaats van de executie. Dit zou herinneren aan een wonder dat daar had plaatsgevonden. Maria zou voor haar dood hebben gezegd dat de paal waaraan zij vastzat zou groeien als zij de waarheid sprak. Groene loten zouden inderdaad ontsproten zijn aan de paal. In de twintigste eeuw werden twee romans en een kinderboek over de twee gezusters gepubliceerd. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Jan Luyken [/expander_maker] | (ca.1440-1497) Regentes van het Hertogdom GelreInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingOver het vroege leven van Catharina van Gelre is weinig bekend. Vermoedelijk ondernam haar vader diverse pogingen om een geschikte bruidegom te vinden maar slaagde hij daar niet in. Toch zijn er later uitvoerige verhalen geschreven over een geheim huwelijk tussen Catharina en Lodewijk van Bourbon. De mythe is waarschijnlijk ontstaan omdat er niets bekend is over waar Catharina tussen 1465 en 1473 was. Voor het geheime huwelijk is echter nooit bewijs gevonden. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] We weten meer over Catherina na 1477. Als haar vader overlijdt, eist hertog Karel de Stoute het hertogdom Gelre op. Het regime valt uit een en de bannerheren, het ridderschap en de steden nemen het bestuur over. Catharina wordt verzocht regentes te worden. Ze neemt de taak op zich tot haar broer Adolf terugkeert uit Vlaanderen. Maar Adolf sneuvelt en omdat zijn kinderen nog minderjarig zijn en Vlaanderen in handen is van de Bourgondische machthebbers, blijft Catharina langer regentes dan verwacht. Om zich te wapenen tegen dreiging van buiten, zoek Catharina bondgenoten buiten Gelre. Hertog Johan van Kleef vindt ze te pro-Bourgondisch en de Gelderse standen sluiten vervolgens een pact met hertog Frederik van Braunschweig-Lüneburg. Zij willen graag dat Catharina met hem trouwt, maar dat laat zij niet gebeuren. Als Frederik krankzinnig blijkt te zijn, wordt er een nieuwe voogd aangesteld: Hendrik von Schwarzburg. Catharina komt tot een vredesakkoord met Maximiliaan van Oostenrijk die haar de stad en het ambt Geldern geeft. Toch besluit zij zich aan te sluiten bij een verbond dat de Gelderse standen met Lodewijk XI van Frankrijk sluit om Maximiliaan te bestrijden. Ze probeert nog steun te vinden voor de Gelderse zaak in Frankrijk, maar dit lukt niet. Maximiliaan verovert steeds meer van Gelre en in 1482 trekt de bisschop van Münster zijn handen van Gelre af. Daarmee ligt de weg helemaal open voor Maximiliaan. Na een verzoening met Maximiliaan woont Catharina teruggetrokken op de burcht van Geldern. Uiteindelijk wordt haar neef Karel in 1492 toch als hertog ingehuldigd. Maximiliaan had zich niet weten te handhaven. Catherina van Gelre overlijdt in 1497. Ze is begraven in de parochiekerk waar haar graf nog altijd te vinden is. Materiaal: foto, collage Fotograaf: onbekende maker [/expander_maker] | (1922 -2006) Zendingswerker en VerplegerInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAls oudste van tien kinderen werd Trijntje Beimers geboren in een boerengezin in Friesland. Ze waren gereformeerd en Beimers ging naar een Christelijke school. Op haar vijftiende besloot ze dat haar toekomst in het zendingswerk lag. In de oorlog was het gezin Beimers betrokken bij het verzet. Trijntje bracht illegale kranten rond en de familie verborg een onderduiker. Na verloop van tijd moest ook Trijntje onderduiken. Na de oorlog volgde Beimers de verpleegstersopleiding in Leeuwarden en was ze actief in het Christelijk jeugdwerk. In 1953 haalde ze bovendien haar bevoegdheid als godsdienstonderwijzer. Aan het eind van dat jaar volgde uitzending naar Tanzania. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Twaalf jaar lang werkte Beimers in Tatanda in Tanzania bij het Amerikaanse echtpaar Otto Deming en Gladys Deming-Van Buren. Ze richtte er een polikliniek op en verleende medische hulp aan de bevolking. In de ochtend hielp ze bij het zendingswerk en in de bijbelschool. Diverse kinderen werden door Beimers geadopteerd. Zij wilde graag een eigen kindertehuis beginnen, maar het echtpaar Deming was het daar niet mee eens. Met een aantal medewerkers vertrok Beimers daarop naar Kilangala. In 1968 werd daar het eerste kindertehuis opgericht naast een polikliniek die zou uitgroeien tot ziekenhuis. Beimers werkte ondertussen als zendeling en verkondigde het geloof van de Evangelische Broedergemeente gedurende haar rondreizen in meer dan 400 dorpen. Nadat de post in Kilangala in 1976 was overgedragen aan een van haar adoptiekinderen begon Beimers een nieuwe zendingspost in Muleti. Beimers richtte er een kindertehuis op en een kerk. Ook werkte ze aan de vertaling van het Nieuwe Testament in het Kifipa. In 1987 werd de vertaling door het OostafrikaansBijbelgenootschap uitgegeven. Beimers droeg de post in Muleti in 1995 over aan Nederlandse zendelingen. Ze keerde terug naar Kilangala. Op 13 juni 2006 overleed ze. De Stichting Trijntje Beimers is nog steeds actief en werkt met het Zeister Zendingsgenootschap samen aan de verdere ontwikkeling van de door Beimers opgerichte zendingsposten. Materiaal: foto, knipsels Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1566-1640) Vrouw en predikant Johannes Wtenbogaert, voorman van de RemonstrantenInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingVermoedelijk werd Maria Petitpas geboren in Den Bosch. In Wesel woonde ze met haar eerste man Francois aux Brebis. Na zijn dood leerde ze haar tweede man, Johannes Wtenbogaert, kennen. Zij trouwden in 1606 in Den Haag, waar ze zich ook vestigden. Petitpas beheerde de financiën in huis. Zelf had ze een omvangrijk vermogen. Gedurende het 12-jarig Bestand was het huis van Petitpas en Wtenbogaert een belangrijke plek voor remonstrantse predikanten die een tijdelijk onderkomen zochten. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Na de val van Johan van Oldenbarnevelt moest Wtenbogaert Holland ontvluchten. Hij trok naar Antwerpen. Petitpas bleef achter in Den Haag. In 1619 werd Wtenbogaert veroordeeld tot eeuwigdurende ballingschap en confiscatie van zijn bezit. Petitpas moest haar huis uit en afstaan aan een officier uit de kring van Maurits. Petitpas volgde daarop haar man naar Parijs en Rouen. Met hulp van anderen probeerde ze de veroordeling van haar man ongedaan te maken. De voortgang daarvan beschreef ze in brieven die ze vanuit Den Haag aan Wtenbogaert stuurde. Uit de briefwisseling wordt duidelijk dat ze een goede relatie moeten hebben gehad. Na de dood van Maurits keerde Petitpas terug naar Nederland, iets later gevolgd door haar man. In 1629 konden ze hun oude huis weer betrekken. De confiscatie was ongedaan gemaakt. In de jaren dertig verslechterde Petitpas gezondheid. Uiteindelijk overleed ze in 1640 en werd ze begraven in de Haagse Kloosterkerk. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: atelier van Michiel Jansz [/expander_maker] | (Dieuwertje Brouwersdr.) (ca.1511-1535) Koningin van de Wederdopers in MünsterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDieuwertje Brouwersdr. was de ongetrouwde partner van Jan Matthijsz. uit Haarlem. Hij was een van de toonaangevende profeten van de Wederdopers in de Nederlanden. In 1533 besloot Matthijsz. zijn vrouw te verlaten en met Dieuwertje samen op te trekken en de doperse boodschap uit te dragen. Vermoedelijk was Dieuwertje hiervoor al volgeling van de Wederdopers. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Dieuwertje en Matthijsz. bereikten in 1534 Münster. Volgens de voorspellingen van Matthijsz. zou de Heer met Pasen op aarde terugkeren. De dopers namen de stad in bezit waarna de bisschop van Münster reageerde met een beleg van de stad. Toen er met Pasen toch niets gebeurde, besloot Matthijsz. gewapend de stad te verlaten. Hij sneuvelde op zijn weg. Dieuwertje trouwde kort daarna met Jan Beukelsz., de nieuwe profeet in Münster die ook wel bekend stond als Jan van Leiden. Deze Jan van Leiden voerde polygamie in en liet zich tot koning uitroepen. Dieuwertje was de belangrijkste van de zestien vrouwen van Beukelsz. en was de enige die zich koningin mocht noemen. Hierna heette zij Divara. In 1535 veranderde haar situatie. De stad werd ingenomen en Divara werd gevangen gezet. Op7 juli 1535 werd Divara onthoofd. De opera Wasser und Blut van José Saramago en Azio Corghi verscheen in 1993 en verhaalt over het leven van Divara. Materiaal: foto, collage, plastic bloemen, parelsFotograaf: Heinrich Aldegrever, gedrukt door H.Wandereysen [/expander_maker] | (1618-1680) Prinses en beroemd vanwege haar correspondentie met onder andere René DescartesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth, prinses van de Palts, kwam op aarde in Heidelberg als oudste dochter van keurvorst Frederik V en Eilzabeth Stuart. Toen ze een jaar oud was verhuisde het gezin naar Praag omdat haar ouders het koninkrijk Bohemen aangeboden kregen. Al na een jaar werden ze daar verjaagd. Zonder land en zonder geld raakten ze verzeild in Den Haag. Ze kregen hulp van prins Maurits en ontvingen van de Staten-Generaal een financiële toelage. Prinses Elisabeth woonde eerst nog een tijd bij haar grootmoeder en tante in Brandenburg, maar kwam in 1628 ook naar Holland. Ze kreeg uitgebreid les in exacte vakken, aristocratische omgangsvormen en in diverse talen. Vermoedelijk kreeg ze ook les van hofschilder Gerard van Honthorst. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Nadat haar vader was overleden in 1632 verhuisde Elisabeth naar het hof van haar moeder aan de Kneuterdijk. Daar ontmoette ze rond 1640 filosoof René Descartes. In 1643 begonnen zij een brievencorrespondentie. Ze schreven elkaar onder meer over de relatie tussen verstand en gevoel, het geloof en de verbinding tussen lichaam en geest. Elisabeths inzichten hielpen Descartes zijn gedachten te scherpen. Descartes probeerde Elisabeth te troosten en te adviseren bij moeilijke levensvragen. Zijn werk Principia Philosophiae uit 1644 droeg hij dan ook op aan de prinses. Vanwege een conflict met haar moeder werd Elisabeth teruggestuurd naar Brandenburg, waar haar neef Frederik Willem keurvorst was. De verhuizing deed haar goed. De correspondentie met Descartes werd daarentegen minder intensief. Uiteindelijk overleed Descartes in 1650 aan een longziekte. Elisabeths brieven werden aan haar teruggestuurd. Dankzij de Vrede van Münster in 1648 konden de kinderen van Frederik V terug naar Heidelberg. Elisabeth trok uiteindelijk naar Herford, een plaatsje bij Bielefeld. Ze werd daar in 1667 abdis van het protestantse vrouwenklooster en bleef dat tot aan haar dood. Gedurende deze periode correspondeerde Elisabeth met filosoof Malebranche die verwant was aan Descartes. Voortkomend uit het gevoel dat ze niet gevonden had wat ze zocht, was godsdienst steeds belangrijker geworden voor Elisabeth. Ook had ze contact met wiskundige en filosoof Gottfried Wilhelm von Leibniz. In 1676-77 bood Elisabeth onderdak aan Robert Barclay en William Penn, twee vooraanstaande Quakers. Ze correspondeerde ook met hen, maar bleef zelf trouw aan het calvinisme. Uiteindelijk stierf Elisabeth in 1680, vermoedelijk aan kanker. Ze werd begraven in de Münsterkirche in Herford. De brieven van Elisabeth aan Descartes waren lang onvindbaar, maar werden in de negentiende eeuw teruggevonden. Met deze vondst werd duidelijk hoe groot de invloed van Elisabeth op Descartes moet zijn geweest. Materiaal: foto, oorbellen, borduurdraad Fotograaf: onbekende maker 1636 [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
