Jacoba van Beieren
€600,00 incl. btw
(1401 – 1436) Gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Jacoba van Beieren was het enige kind van Willem VI, hertog van Beieren, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen en Margaretha van Bourgondië. Als vijfjarige werd Jacoba uitgehuwelijkt aan Jan van Touraine, de tweede zoon van de Franse koning. Jan kwam naar het kasteel in Henegouwen waar Jacoba meestal verbleef. Toen de oudste broer vanJan in 1415 overleed, was het de beurt aan Jan. Hij werd kroonprins en Jacoba, met wie hij net getrouwd was, zou koningin worden. In 1417 overleed Jan echter en Jacoba was daarmee op haar zestiende al weduwe. Met het overlijden van haar vader anderhalve maand later stapelden de problemen zich op. Jacoba bleef alleen met haar moeder achter in Henegouwen. Na de dood van Willem VI probeerde zijn broer Jan van Beieren de graafschappen van zijn broer te verkrijgen. Om Jacoba’s positie te versterken, werd zij uitgehuwelijkt aan haar neef, Jan IV, hertog van Brabant en Limburg en ook lid van het huis van Bourgondië. Het huwelijk werd overigens een mislukking. Jan IV bood niet de gehoopte bescherming. Al in 1419 leverde hij Holland en Zeeland uit en een jaar later verpandde hij de graafschappen aan Jan van Beieren. Een jaar later vertrok Jacoba dan ook uit Brabant en keerde terug naar Bergen in Henegouwen. In maart 1421 vertrok ze in het geheim naar Engeland om steun te vergaren. In de tussentijd had ze geprobeerd het huwelijk nietig te laten verklaren. In Engeland zag Jacoba een nieuwe partner in Humphrey, de hertog van Gloucester Ze trouwden in 1422. Maar ook deze keuze bleek niet verstandig want pas in 1424 kon een Engels leger oprukken in Henegouwen. Maar de Engelsen werden verslagen door Jacoba’s ex-man, Jan IV, en Filips de Goede. Humphrey keerde terug naar Engeland terwijl hij zijn vrouw in Henegouwen achterliet. Zij viel in handen van Filips en werd naar Gent gebracht. Humphrey deed niets. Met het overlijden van Jan van Beieren in 1425 werd Jan IV opvolger. Hij droeg de macht echter meteen over aan Filips de Goede. Jacoba wist, gekleed als man, Gent te ontvluchten en Schoonhoven te bereiken.Hoewel Jacoba steun kreeg in Kennemerland en West-Friesland was ze niet in staat haar geërfde landen terug te krijgen. Op 3 juli 1428 ontstond een wapenstilstand tussen Jacoba en Filips de Goede. Dit maakte een einde aan alle onrust. Jacoba mocht de titel van gravin behouden maar erkende Filips als erfgenaam. Hij trad op als regent van haar landen zolang Jacoba ongetrouwd was. Vanwege financiële problemen ging Jacoba vervolgens een verbintenis aan met de Zeeuwse edelman Frank van Borselen. Die had met twee anderen Holland en Zeeland onder zijn hoede gekregen van Filips de Goede. Maar omdat Van Borselen zich te arrogant gedroeg, maakte Filips een einde aan de overeenkomst. Jacoba werd gedwongen afstand te doen van haar graafschapen. Holland, Zeeland, Henegouwen, Brabant en Limburg behoorde daarmee toe aan het Bourgondische hof. In 1434 trouwde Jacoba met Van Borselen. In 1436 overleed ze aan de gevolgen van tuberculose. Vele schrijvers en historici zouden het leven van Jacoba belichten waardoor zij tot de canon van de Nederlandse geschiedenis is gaan behoren. Materiaal: foto, collage, textiel Fotograaf: 16de eeuwse kopie van verloren gegaan orgineel van noord nederlandse schilder
Quick Comparison
| Settings | Jacoba van Beieren remove | Ien van den Heuvel remove | Magdalena Moons remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Ellin Maria Agnes Robles remove | Mata Hari remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Jacoba van Beieren remove | Ien van den Heuvel remove | Magdalena Moons remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Ellin Maria Agnes Robles remove | Mata Hari remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | Uitverkocht | |||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | Uitverkocht | |||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1401 - 1436) Gravin van Holland, Zeeland en HenegouwenInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingJacoba van Beieren was het enige kind van Willem VI, hertog van Beieren, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen en Margaretha van Bourgondië. Als vijfjarige werd Jacoba uitgehuwelijkt aan Jan van Touraine, de tweede zoon van de Franse koning. Jan kwam naar het kasteel in Henegouwen waar Jacoba meestal verbleef. Toen de oudste broer vanJan in 1415 overleed, was het de beurt aan Jan. Hij werd kroonprins en Jacoba, met wie hij net getrouwd was, zou koningin worden. In 1417 overleed Jan echter en Jacoba was daarmee op haar zestiende al weduwe. Met het overlijden van haar vader anderhalve maand later stapelden de problemen zich op. Jacoba bleef alleen met haar moeder achter in Henegouwen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Na de dood van Willem VI probeerde zijn broer Jan van Beieren de graafschappen van zijn broer te verkrijgen. Om Jacoba’s positie te versterken, werd zij uitgehuwelijkt aan haar neef, Jan IV, hertog van Brabant en Limburg en ook lid van het huis van Bourgondië. Het huwelijk werd overigens een mislukking. Jan IV bood niet de gehoopte bescherming. Al in 1419 leverde hij Holland en Zeeland uit en een jaar later verpandde hij de graafschappen aan Jan van Beieren. Een jaar later vertrok Jacoba dan ook uit Brabant en keerde terug naar Bergen in Henegouwen. In maart 1421 vertrok ze in het geheim naar Engeland om steun te vergaren. In de tussentijd had ze geprobeerd het huwelijk nietig te laten verklaren. In Engeland zag Jacoba een nieuwe partner in Humphrey, de hertog van Gloucester Ze trouwden in 1422. Maar ook deze keuze bleek niet verstandig want pas in 1424 kon een Engels leger oprukken in Henegouwen. Maar de Engelsen werden verslagen door Jacoba’s ex-man, Jan IV, en Filips de Goede. Humphrey keerde terug naar Engeland terwijl hij zijn vrouw in Henegouwen achterliet. Zij viel in handen van Filips en werd naar Gent gebracht. Humphrey deed niets. Met het overlijden van Jan van Beieren in 1425 werd Jan IV opvolger. Hij droeg de macht echter meteen over aan Filips de Goede. Jacoba wist, gekleed als man, Gent te ontvluchten en Schoonhoven te bereiken.Hoewel Jacoba steun kreeg in Kennemerland en West-Friesland was ze niet in staat haar geërfde landen terug te krijgen. Op 3 juli 1428 ontstond een wapenstilstand tussen Jacoba en Filips de Goede. Dit maakte een einde aan alle onrust. Jacoba mocht de titel van gravin behouden maar erkende Filips als erfgenaam. Hij trad op als regent van haar landen zolang Jacoba ongetrouwd was. Vanwege financiële problemen ging Jacoba vervolgens een verbintenis aan met de Zeeuwse edelman Frank van Borselen. Die had met twee anderen Holland en Zeeland onder zijn hoede gekregen van Filips de Goede. Maar omdat Van Borselen zich te arrogant gedroeg, maakte Filips een einde aan de overeenkomst. Jacoba werd gedwongen afstand te doen van haar graafschapen. Holland, Zeeland, Henegouwen, Brabant en Limburg behoorde daarmee toe aan het Bourgondische hof. In 1434 trouwde Jacoba met Van Borselen. In 1436 overleed ze aan de gevolgen van tuberculose. Vele schrijvers en historici zouden het leven van Jacoba belichten waardoor zij tot de canon van de Nederlandse geschiedenis is gaan behoren. Materiaal: foto, collage, textiel Fotograaf: 16de eeuwse kopie van verloren gegaan orgineel van noord nederlandse schilder [/expander_maker] | (Carolina de Blank - van den Heuvel ) (1927-2010) PoliticusInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingCarolina Blank kwam ter wereld in Tiel en groeide op in een protestants gezin. Na de oorlog haalde De Blank haar HBS-B diploma om daarna als secretaresse aan de slag te gaan. Bij de oprichting van de Partij van de Arbeid op 9 februari 1946 gaf ze zich direct op als lid. Op haar twintigste liet De Blank zich dopen in de Hervormde Kerk. In 1950 trouwde ze met Ad van den Heuvel. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Gedurende de jaren klom De Blank op binnen de PvdA, van lid naar lid van het hoofdbestuur van de Vrouwenbond. In 1969 volgde het voorzitterschap van het Vrouwenkontact, de opvolger van de Vrouwenbond. Ze presenteerde in 1971 het Eerste Nederlandse Rooie Vrouwen plannen boek. Ook in dat jaar werd ze gekozen als tweede vicevoorzitter van het partijbestuur, in 1972 als eerste vicevoorzitter. Ook werd ze lid van het hoofdbestuur van de VARA en de Reclameraad. Vanaf 1974 nam ze zitting in de Eerste Kamer. Daar verdedigde ze de abortuswet. Op initiatief van De Blank werd in 1974 de Emancipatiekommissie ingesteld, een officieel instituut dat zich met de emancipatiethematiek bezighield. Op 10 april 1975 werd De Blank gekozen tot partijvoorzitter van de PvdA. Twee jaar later werd ze herkozen, maar in 1979 stapte ze op toen het tweede kabinet Den Uyl er niet kwam. Vanaf 1979 was De Blank lid van het Europees Parlement. Mede op haar initiatief werd een commissie opgericht om een rapport te maken over de positie van vrouwen in de Europese Gemeenschap. Van 1982 tot 1984 was ze lid van de commissie die hier onderzoek naar deed. Ook werd ze in 1984 lid van de Commissie Rechten van de Vrouw en voorzitter van het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV). Na haar politieke loopbaan bleef ze nog actief binnen het IKV. De Blank overleed op 83-jarige leeftijd in haar woonplaats Heemskerk. Materiaal: foto borduurwerkje Fotograaf: Bert Verhoef [/expander_maker] | (1541-1613) Held van Leidens OntzetInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMoons groeide op in een invloedrijk Haags gezin. Haar vader stierf toen ze nog maar vijf jaar oud was. In de zomer van 1574 was Moons nog altijd ongetrouwd. Den Haag verkeerde in deze periode in een verlaten toestand. In 1572 waren de opstandelingen binnengevallen. Alle Hagenaars die daartoe in staat waren, waren gevlucht. In 1573 trok de Spaanse bevelhebber Francisco Valdez de stad binnen. Moons werd zijn geliefde. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Gedurende het ontzet van Leiden zou Moons een belangrijke rol hebben gespeeld. De stad werd uitgehongerd en dreigde zich over te geven. Volgens de overlevering wist Moons Valdez te overtuigen om de aanval op de stad uit te stellen. In ruil daarvoor zou ze met Valdez trouwen. Hij stelde de aanval inderdaad uit. Een beslissing die voor hem zeer ongunstig zou blijken te zijn. Vanwege een grote storm en de daarop volgende overstroming sloegen de manschappen op de vlucht. Geuzenleider Boisot kon Leiden met zijn vloot ontzetten en trok de stad binnen. Valdez vluchtte naar Den Haag. Daar werd hij gevangen genomen door woedende manschappen. Na zijn vrijlating trok Valdez naar Antwerpen waar hij vermoedelijk inderdaad met Moons trouwde. Moons hertrouwde na de dood van Valdez met jonker Willem de Bye. Na zijn dood trouwde ze met Jurriaan van Lennep. Op 72-jarige leeftijd overleed Moons in Utrecht. Lang werd ze vereerd als heldin van het Leidens ontzet. In verscheidene toneelstukken, gedichten en schilderijen werd Moons op die manier ook ‘afgeschilderd’ maar in de loop van de negentiende eeuw ontstond er twijfel over het verhaal. Sindsdien wordt het als onhistorisch beschouwd. Materiaal: foto, 2x Fotograaf: Cornelis Visscher [/expander_maker] | (1526-1588) Scheepsbouwer en heldin van het beleg van HaarlemInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingKenau was de tweede dochter in een welgesteld Haarlems gezin. Ze trouwde in 1544 met de scheepsbouwer Nanning Gerbrantsz. Borst. Vermoedelijk overleed hij 1562 want vanaf dat jaar staat Kenau’s naam op de aanbestedingsovereenkomsten van nieuwe schepen. Tot aan 1571 werden er zestien schepen bij haar besteld. De latere roem van Kenau Simonsdr. Hasselaer komt vermoedelijk voort uit het boekje Historie ende waerachtich verhael van al die dinghen die gheschiet sijn, van dach tot dach, in die lofweerdichste ende vermaerste stadt van Hollandt, Haerlem ghenoemt, in dien tijt als die van den Hertoghe van Alba beleghert was uit 1573. Het werd geschreven door de Friese geleerde Arcerius. Hij noemde Kenau de dapperste Haarlemse vrouw tijdens het Spaanse beleg. Ook in andere verslagen, soms stevig aangedikt, keerde de naam van de moedige Kenau terug. Kenau werd zo een belangrijk deel van de Nederlandse geschiedschrijving. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vermoedelijk verliet Kenau Haarlem direct na het beleg om haar zus en zwager naar Delft te volgen en daarna naar Zeeland. Kenau werd daar in 1574 benoemd tot beëdigd waagmeester en ze mocht de belasting op turf innen in Arnemuiden. Hoewel lang werd gedacht dat deze functie haar was gegund uit dank voor haar heldenrol, kreeg Kenau de functie waarschijnlijk via haar zwager die een goed woordje voor haar had gedaan. Kenau keerde in 1579 terug naar Haarlem. Ze probeerde een oude schuld van de stad te innen, maar het zou tot na haar dood duren voordat deze vereffend was. Dé heldin van het Haarlemse beleg had in de loop der tijd een slechte reputatie opgebouwd. Zij en haar dochters werden beschuldigd van kwade praktijken, maar onduidelijk is hoe dit precies is ontstaan. Vermoedelijk overleed Kenau in 1588 op zee nadat zij was meegevaren op een schip naar Noorwegen om hout in te kopen. Na haar dood werd de slechte reputatie van Kenau in Haarlem toch weer snel vergeten. Stadshistoricus Samenl Ampzing prees haar uitvoerig in een gedicht dat hij opnam in zijn Beschryvinge ende lof der stad Haerlem uit 1628. De Haarlemse schutterij gaf opdracht voor een doek met daarop de moedige Kenau, gewapend met zwaard en piek. Het werk ging in de zogenaamde Kenau-kamer in de Stadsdoelen. Nog tien portretten van Kenau zijn bekend, naast vele toneelstukken, romans en gedichten. De mythe van Kenau viel in 1956 uiteen door het werk Kenu Symonsdochter van Haerlem van de Haarlemse archivaris Gerda Kurtz. Zij stelde dat Kenau de moed van alle Haarlemse vrouwen moest symboliseren, als een pars pro toto, maar betwijfelde het meevechten van vrouwen. Zonder concrete aanwijzingen van haar militaire optreden in historische bronnen, moest het verhaal van Kenau als legende worden gezien. Bewijs vinden voor het wel of niet meevechten is overigens zeer lastig te verkrijgen, onder andere vanwege de vernietiging van het archief van het stadsbestuur uit die periode. Historicus Els Kloek pleitte in 2011 voor het meer serieus nemen van de legende van Kenau. Volgens haar zijn er wel degelijk bewijzen te vinden van vrouwen, en dus ook van Kenau, die deelnamen aan de verdediging van hun stad. Kenau kreeg uiteindelijk twee standbeelden in Haarlem. Het feit dat de naam Kenau is komen te staan voor een stevige vrouw die zich de kaas niet van het brood laat eten, toont het ook dat Kenau Simonsdr. Hasselaer nooit helemaal vergeten is. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Adam Willaerts [/expander_maker] | (1951-2011) Bestuurder en columnistInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEllin Robles werd geboren in Suriname en was de jongste in een gezin van negen kinderen. Door een zuurstofgebrek bij de geboorte was ze licht spastisch. Toen haar vader in 1962 overleed, bleef haar moeder achter met de kinderen. In 1970 besloot Robles rechten te gaan studeren aan de Universiteit van Suriname. Ze werd politiek actief en schreef in 1972 twee stukken waarin ze het idee uitte om discriminatie met geweld tegen te gaan, precies zoals de Amerikaanse Black Power-beweging voorstond. Daarnaast was ze betrokken bij de rechtswinkel in Paramaribo. Na haar afstuderen werkte ze als juridisch medewerker bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken in Suriname. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Op 28-jarige leeftijd vertrok Robles naar Nederland en vond vrijwel direct een baan bij de gemeente Amsterdam. In 1982, op het moment van de decembermoorden, was Robles voor langere tijd in Suriname. Ze onderzocht een mogelijke terugkeer maar in de onrust na de moorden moest ze met haar familie vluchten naar Albina, aan de grens met Frans Guyana. Een jaar later keerde ze terug naar Amsterdam, maar ze ging al gauw naar New York om daar te werken in een onderwijsprogramma voor kansarme kinderen. In 1985 was ze medeoprichter van het Gemeentelijk Allochtonen Overleg van Amsterdam. Robles werkte in sneltreinvaart aan haar carrière. Zo werd ze in 1991 gevraagd om de Amsterdamse Stichting Blijf van m’n lijf te reorganiseren. Daar kwam ze in contact met Judith Meijer, met wie ze tot haar dood zou samen blijven. Ze werd in 1992 directeur van Het Muziekpakhuis en zes jaar later werd ze directeur van de Hortus Botanicus in Amsterdam. Rond de eeuwwisseling werd die functie opgevolgd met een positie als directeur van welzijnsorganisatie Alcidez ZO. In 2003 stelde ze daar financiële misstanden van het bestuur aan de orde, met als gevolg dat zij op nonactief werd gezet. Ze nam een sabbatical en begon als columniste bij Het Parool. Naast haar werk was Robles voorzitter van de Stichting Flamboyant (landelijk documentatiecentrum voor zwarte vrouwen), voorzitter van de Stichting Maatschappij Oude en Nieuwe Media, van Tegen Haar Wil Amsterdam, de Landelijke Ombudsvrouw, Stichting Kinderen van de Vrede, de Muziekschool Amsterdam en Women Inc. Haar leven lang zette ze zich in voor gelijke rechten van minderheden door deel te nemen aan werkgroepen en discussies of via haar columns. Vanaf 2004 kreeg Robles in toenemende mate last van haar gezondheid, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ze zocht hulp om menswaardig te kunnen sterven, maar kreeg die hulp niet. Daarom besloot ze in 2010 te versterven, dat ze heeft beschreven in het boek Banneling. Robles overleed op 2 november 2011. Materiaal: foto, textiel, borduursel Fotograaf: Suzanne Dorrestein [/expander_maker] | (Margaretha Geertruida Zelle) (1876-1917) Danseres en spionInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDe Friese Margreet Zelle groeide op in Leeuwarden in een redelijk welvarend gezin. Het tij keerde echter in 1899. Het bedrijf van haar vader werd failliet verklaard en hij vertrok naar Den Haag en later naar Amsterdam. Met het overlijden van haar moeder in 1891 kwam Zelle onder voogdij te staan van een oom in Sneek. Hij liet haar een opleiding tot kleuterleidster volgen in Leiden, maar omdat zij op schoot van het hoofd van de opleiding werd aangetroffen, werd Zelle van school gestuurd. Hierna kwam ze terecht in Den Haag. Daar zag ze in Het Nieuws van den Dag een contactadvertentie van een officier uit Indië, Rudolph MacLeod. Op 11 juli 1895 trouwden MacLeod en Zelle in Amsterdam. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Na de geboorte van zoon John vertrok het gezin in mei 1897 naar Java. De huwelijksspanningen die vrijwel direct ontstonden, bleven aanwezig. In 1902 keerde het stel terug, met dochter Louise die daar geboren was, maar zonder zoon John. Hij was overleden aan een vergiftiging. De scheiding van Rudolph en Margaretha werd definitief in 1907. Zelle vertrok naar Parijs waar ze een baan vond als schildersmodel en als paardrijdster in een circus. Vanaf 1904 werkte ze als oosters danseres. Als danseres had Zelle groot succes. Haar exotische uitdossingen en erotische bewegingen sloegen aan. Op 13 maart 1905 trad ze op onder de naam Mata Hari in het Museum voor Oosterse Kunsten. De reacties waren enthousiast. Al snel verdiende ze veel geld en brak ze internationaal door. Veelal trad ze op met ‘oosterse’ dansen. Voortdurend verzon ze allerlei verhalen over zichzelf. Het hoogtepunt van haar carrière was in 1911- 12 toen Mata Hari optrad in diverse opera’s, waaronder in La Scala in Milaan. Ze kon spenderen wat ze wilde en had met diverse rijke mannen liefdesrelaties. Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vertrok Mata Hari naar Den Haag. Vermoedelijk was dit het begin van haar contacten met de Duitse inlichtingendienst, alhoewel nog steeds niet duidelijk is wat voor informatie zij daadwerkelijk doorspeelde aan de Duitsers. In mei 1916 ging Mata Hari naar Frankrijk, waar zij haar diensten aanbood aan de Franse veiligheidsdienst. Zij verdachten haar echter direct van spionage en op 13 februari 1917 werd ze gearresteerd. Door een militair gerechtshof werd Mata Hari ter dood veroordeeld. Op 15 oktober werd ze door een vuurpeloton, net buiten Vincennes, gedood. Mata Hari is bekend komen te staan als hét voorbeeld van een femme fatale. Haar mysterieuze en knappe verschijning bracht mannen het hoofd op hol. Tijdens haar leven was ze al een legende. Na haar dood deed nog jarenlang het gerucht de ronde dat ze niet gefusilleerd zou zijn. Allerlei artikelen zouden de naam Mata Hari krijgen, van sigaretten tot parfums. Over haar leven werden talloze films, series, liedjes, romans en studies gemaakt. In Leeuwarden werd in 1976 een standbeeld van Mata Hari onthuld en het Fries Museum besteedt op dit moment aandacht aan haar in de, naar eigen zeggen, ‘grootste Mata Hari-tentoonstelling ooit’. Uit het dossier van Mata Hari van de Franse overheid blijkt dat Mata Hari zeer waarschijnlijk niet meer is geweest dan een charmante informant die in hoge kringen verkeerde. Een volbloed spionne was ze niet. De Franse aanklagers en rechters hadden met hun doodstraf voor de rijke, mooie en mannenverslindende Zelle een voorbeeld willen stellen. Materiaal: foto, knoopjes, spiegel Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
