Sofia Alexandrovna Gaskelyte
€600,00 incl. btw
(1904-1974) Balletpedagoog en choreograaf
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Sofia (Sara) Gaskelyte groeide op in een welvarend Joods-Russisch gezin in Litouwen. Op haar tiende verhuisde Gaskelyte naar Charkov in de Oekraïne. Thuis was er ruim aandacht voor kunst en cultuur. Moeder speelde piano en Gaskelyte volgde vanaf haar achtste balletlessen. Toch was het haar droom om schrijver te worden. Het gezin leed hevig onder het aanwezige antisemitisme en Gaskelyte voelde zich al jong aangetrokken tot het zionisme. In 1921 arriveerde ze dan ook in Palestina om te werken in een kibboets. Daar leerde ze Abraham Goldenson kennen, filosoof en intellectueel, met wie ze trouwde. Het stel vertrok in 1924 naar Parijs. Omdat haar Frans nog niet goed was, besloot ze met dansen in hun levensonderhoud te voorzien. Vermoedelijk veranderde Gaskelyte haar naam in deze periode. Als Sonia Gaskell trad ze op in nachtclubs en theaters. Met een vriendin voerde ze een acrobatiek-act op waarmee ze veel succes hadden. Daarnaast volgde Gaskell balletlessen bij de voormalige prima ballerina van het Mariinsky Ballet in Sint Petersburg en Leo Staats, de leider van het Parijse Opera Ballet. Het huwelijk met Goldenson liep stuk in 1936. Gaskell richtte zich volledig op het dansen en volgde een streng dieet om zo dun mogelijk te blijven. Vanwege haar zwakke gestel was ze ontvankelijk voor tuberculose. Om te herstellen verbleef ze een jaar lang in een sanatorium buiten Parijs. Daarna opende Gaskell haar eigen balletstudio. Ze vond een ingang in het Parijse artistieke milieu en had regelmatig contact met mensen als André Derain en Jean Cocteau. Gaskell gaf les, maakte verschillende choreografieën en filmballetten. Gaskell ontmoette in 1937 de Amsterdamse binnenhuisarchitect Heini Bauchhenss. Ze trouwden in 1939 en Gaskell werd daarmee Nederlandse. Ze verhuisden naar Amsterdam. Gaskell gaf hier, ondanks haar Joods-zijn, ook in de oorlog les. Ze was een veeleisende en strenge docent. Na het overlijden van haar man in 1948 stortte Gaskell zich nog meer op haar werk. Ze richtte de balletgroep Ballet Recital I op, maar vanwege geldgebrek was het een lang leven beschoren. Maar in 1952 zag ze een nieuwe mogelijkheid en ontstond Ballet Recital II. Vanaf 1954 gaf Gaskell leiding aan het nieuwe balletgezelschap, het Nederlands Ballet, met 32 dansers en danseressen. Als artistiek leider van het Nederlands Ballet koos Gaskell zowel voor romantische, klassieke balletten als modern werk. Jonge choreografen kregen de kans hun stukken te presenteren. Vanwege haar veeleisende houding ontstonden er diverse conflicten. In 1959 barstte de bom. Verschillende dansers, zoals Alexandra Radius, Hans van Manen en Rudi van Dantzig, vertrokken en richtten hun eigen groep op: het Nederlands Dans Theater. In 1961 fuseerde het Nederlands Ballet met het Amsterdams Ballet en ontstond Het Nationale Ballet. Ook hier combineerde ze moderne stukken met klassiek ballet. Gaskell vertrok uiteindelijk met een conflict in 1968. Ze ging naar Parijs. In 1969 werd ze bestuurslid van de dansafdeling van UNESCO. Vijf jaar later overleed Gaskell. Haar as werd met die van haar tweede echtgenoot uitgestrooid over zee. Materiaal: foto, digitaal bewerkt Fotograaf: D.G.Lanting
Quick Comparison
| Settings | Sofia Alexandrovna Gaskelyte remove | Hanny Schaft remove | Corry Vonk remove | Ellen Burka remove | Teddy Scholten remove | Clara de Vries remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Sofia Alexandrovna Gaskelyte remove | Hanny Schaft remove | Corry Vonk remove | Ellen Burka remove | Teddy Scholten remove | Clara de Vries remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | |||||
| Availability | Uitverkocht | |||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1904-1974) Balletpedagoog en choreograafInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingSofia (Sara) Gaskelyte groeide op in een welvarend Joods-Russisch gezin in Litouwen. Op haar tiende verhuisde Gaskelyte naar Charkov in de Oekraïne. Thuis was er ruim aandacht voor kunst en cultuur. Moeder speelde piano en Gaskelyte volgde vanaf haar achtste balletlessen. Toch was het haar droom om schrijver te worden. Het gezin leed hevig onder het aanwezige antisemitisme en Gaskelyte voelde zich al jong aangetrokken tot het zionisme. In 1921 arriveerde ze dan ook in Palestina om te werken in een kibboets. Daar leerde ze Abraham Goldenson kennen, filosoof en intellectueel, met wie ze trouwde. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Het stel vertrok in 1924 naar Parijs. Omdat haar Frans nog niet goed was, besloot ze met dansen in hun levensonderhoud te voorzien. Vermoedelijk veranderde Gaskelyte haar naam in deze periode. Als Sonia Gaskell trad ze op in nachtclubs en theaters. Met een vriendin voerde ze een acrobatiek-act op waarmee ze veel succes hadden. Daarnaast volgde Gaskell balletlessen bij de voormalige prima ballerina van het Mariinsky Ballet in Sint Petersburg en Leo Staats, de leider van het Parijse Opera Ballet. Het huwelijk met Goldenson liep stuk in 1936. Gaskell richtte zich volledig op het dansen en volgde een streng dieet om zo dun mogelijk te blijven. Vanwege haar zwakke gestel was ze ontvankelijk voor tuberculose. Om te herstellen verbleef ze een jaar lang in een sanatorium buiten Parijs. Daarna opende Gaskell haar eigen balletstudio. Ze vond een ingang in het Parijse artistieke milieu en had regelmatig contact met mensen als André Derain en Jean Cocteau. Gaskell gaf les, maakte verschillende choreografieën en filmballetten. Gaskell ontmoette in 1937 de Amsterdamse binnenhuisarchitect Heini Bauchhenss. Ze trouwden in 1939 en Gaskell werd daarmee Nederlandse. Ze verhuisden naar Amsterdam. Gaskell gaf hier, ondanks haar Joods-zijn, ook in de oorlog les. Ze was een veeleisende en strenge docent. Na het overlijden van haar man in 1948 stortte Gaskell zich nog meer op haar werk. Ze richtte de balletgroep Ballet Recital I op, maar vanwege geldgebrek was het een lang leven beschoren. Maar in 1952 zag ze een nieuwe mogelijkheid en ontstond Ballet Recital II. Vanaf 1954 gaf Gaskell leiding aan het nieuwe balletgezelschap, het Nederlands Ballet, met 32 dansers en danseressen. Als artistiek leider van het Nederlands Ballet koos Gaskell zowel voor romantische, klassieke balletten als modern werk. Jonge choreografen kregen de kans hun stukken te presenteren. Vanwege haar veeleisende houding ontstonden er diverse conflicten. In 1959 barstte de bom. Verschillende dansers, zoals Alexandra Radius, Hans van Manen en Rudi van Dantzig, vertrokken en richtten hun eigen groep op: het Nederlands Dans Theater. In 1961 fuseerde het Nederlands Ballet met het Amsterdams Ballet en ontstond Het Nationale Ballet. Ook hier combineerde ze moderne stukken met klassiek ballet. Gaskell vertrok uiteindelijk met een conflict in 1968. Ze ging naar Parijs. In 1969 werd ze bestuurslid van de dansafdeling van UNESCO. Vijf jaar later overleed Gaskell. Haar as werd met die van haar tweede echtgenoot uitgestrooid over zee. Materiaal: foto, digitaal bewerkt Fotograaf: D.G.Lanting [/expander_maker] | (Jannetje Johanna) (1920-1945) VerzetstrijderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingJannetje Schaft kwam uit een socialistisch gezin. Ze ging naar school in Haarlem en haalde in 1937 haar HBS-B diploma. Hierna studeerde ze rechten aan de Universiteit van Amsterdam. In 1943 verliet ze de universiteit omdat ze weigerde de loyaliteitsverklaring te ondertekenen. Een jaar eerder was Schaft betrokken geweest bij het vervalsen van persoonswijzen. Ze nam ze mee, bijvoorbeeld van mensen uit het Zuiderbad, en overhandigde ze aan een studiegenoot die ze liet vervalsen. In het voorjaar van 1943 doken twee Joodse studiegenoten onder bij haar ouders in Haarlem. Kort erna sloot ze zich aan bij de Raad van Verzet, afdeling Haarlem. Ze werkte veel als koerier. Samen met Jan Bonekamp heeft Schaft een aantal collaborateurs neergeschoten. Op 21 juni 1944 ging dat mis. Schaft schoot de Zaanse politiecommandant Ragut neer, maar die kon nog net op Bonekamp schieten voor hij overleed. Bonekamp werd dodelijk geraakt. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Schaft dook hierna onder in Haarlem maar bleef werkzaam in het verzet. Samen met Truus Oversteegen verrichtte ze koerierswerk. Schaft nam deel aan het opblazen van een Duitse munitietrein bij Santpoort en het ophalen van vijf kisten munitie van de Kriegsmarine in de haven van IJmuiden. Op 21 maart 1945 ging Schaft met illegale bladen en een pistool per fiets naar IJmuiden. In Haarlem-Noord werd ze gepakt door de Duitsers en overgebracht naar het Huis van Bewaring in Amsterdam. Ze bekende vijf liquidaties te hebben uitgevoerd. Op bevel van Willy Lages, Aussendienstleiter bij de Sicherheitspolizei, werd Schaft op 17 april 1945 gefusilleerd in de duinen van Overveen. Op 27 november van dat jaar werden haar stoffelijke resten herbegraven op de erebegraafplaats van Bloemendaal, als enige vrouw tussen de verder mannelijke verzetsstrijders. Het leven van Schaft werd verfilmd onder de titel Het meisje met het rode haar. Materiaal: foto, borduursels Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (Cornelia Diderika) (1901-1988) Cabaretier en revuesterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingGeboren in Amsterdam-Oost groeide Cornelia (Corry) Vonk op in een groot gezin met elf kinderen. Het gezin Vonk was arm waardoor Corry slechts vijf jaar naar de lagere school kon. Via haar vader, die in de avonduren toneelmeester was bij theater Carré, rolde ze de toneelwereld in en op haar twaalfde had ze haar eerste figurantenrol te pakken. Haar humor werden opgemerkt en diverse rollen volgden. In de jaren twintig en dertig was ze een veelgevraagde theaterster. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Corry trouwde in 1933 met de dan nog onbekende acteur Wim Kan. Het was een opvallend duo. Niet alleen vanwege het verschil in lengte en leeftijd, maar ook qua uitstraling en afkomst. Kan, de rustige ministerszoon, en Vonk, de uitbundige revuester. Het huwelijk bracht ook andere ambities. Vonk wilde samen met Kan cabaret maken. In 1936 ontstond het ABC-Cabaret; niet alleen met Vonk en Kan, maar ook bekende acteurs als Tilly Périn-Bouwmeester en Cor Hermus en pianisten Han Beuker en Wouter Denijs maakten deel uit van het gezelschap. Het ABCCabaret was succesvol en vooral Vonk was populair. In november 1939 vertrok de groep naar Nederlands- Indië voor een tournee, maar vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kon de groep niet terugkeren naar Nederland. De mannelijke leden werden zelfs opgeroepen voor het leger. Vonk werd eind 1942 gevangen gezet in vrouwenkamp Tjihapit in Bandoeng. Hier organiseerde ze cabaretvoorstellingen en werkte ze als verpleegster. Kan werkte als krijgsgevangene aan de Birmaspoorlijn. Ze zagen elkaar pas weer terug na drie jaar en acht maanden. Terug in Nederland ging men direct over tot de orde van de dag. Het ABC-Cabaret trad weer op en in de loop der jaren sloten verschillende acteurs zich aan. Terwijl de rol van Vonk steeds kleiner werd, steeg de roem van Wim Kan. Zijn solovoorstellingen waren erg populair. Met het nummer ‘Met me vlaggetje, me hoedje en me toeter’ – een parodie op de Oranjefans – had Vonk haar laatste grote succes. Het doek viel in 1970 voor het ABC-Cabaret. Vonk zat voortaan in de coulissen bij de shows van Kan, maar haar raad en daad op de achtergrond ten dienste van Kan moeten niet worden onderschat. Corry Vonk overleed in januari 1988. Haar laatste jaren had ze doorgebracht in slechte gezondheid en in eenzaamheid in de buurt van Rheden. De dood van Wim Kan in 1983 was een grote klap geweest. Ondanks haar succes en populariteit als theaterster herdacht de pers haar voornamelijk als de vrouw van en achter Wim Kan. Materiaal: foto, borduurdraad Fotograaf: Jac de Nijs [/expander_maker] | (Ellen Ruth Danby) (1921-2016) KunstschaatserInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEllen Ruth Danby werd geboren in Amsterdam als dochter van een Duits-Joodse vader en moeder. Ellen hield van dansen en muziek en in 1933 werd ze verliefd op het ijsdansen. Omdat ze talent had, mocht ze van haar ouders op les. ’s Winters gaf ze met haar danspartner en een bevriend duo demonstraties op het ondergelopen land van boerderijen rondom Amsterdam. Toen de oorlog uitbrak kwam er een einde aan deze optredens. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In september 1941 werden alle publieke plekken, zoals schaatsbanen, verboden verklaard voor Joden. Ellen mocht ook niet meer naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding. Zus Margaret schatte de situatie ernstiger in dan de rest van de familie en dook onder. Vader, moeder en Ellen werden in 1943 op transport gezet naar Westerbork. Vader en moeder werden op transport gesteld naar Sobibor en werden daar vermoord. Ellen had in Westerbork opgegeven dat ze nationaal kampioene kunstrijden was. Een leugen die er voor zorgde dat ze voorlopig niet op transport hoefde. Kampcommandant Gemmeker wilde haar namelijk zien optreden en daarom werd Ellen te werk gesteld bij een boer. Hier kon ze op de bevroren vijver trainen. Door het uitblijven van vorst kwam het nooit tot een optreden. Na haar verblijf op de boerderij werkte ze als dienstmeisje bij de kamparchitect, maar als straf voor het feit dat ze dronken was gevoerd door een Duitse officier werd ze op transport gesteld naar Theresienstadt. Hier leerde ze Jan Burka, een Tsjechische medegevangene, kennen. Ellen en Jan overleefden het kamp. Ze liftten naar Amsterdam en trouwden in oktober 1945. Ze kregen twee dochters: Petra (1946) en Astra (1948). Ellen Burka won in 1946 en 1947 de voorloper van de Nederlandse kampioenschappen kunstrijden. Ze ging schaatsles geven en verzorgde de choreografie van de Eerste Nederlandse IJsrevue. Jan Burka werkte als beeldend kunstenaar maar leed erg onder de dreiging van de Koude Oorlog. In 1951 vertrok het gezin daarom naar Canada. In Canada hield Ellen Burka haar verleden verborgen. Ze bouwde een nieuw leven op en bleef schaatsles geven. Het huwelijk met Jan Burka hield echter geen stand. Om haar gezin te kunnen onderhouden ging Ellen nog meer lesgeven. Dochter Petra bleek ook talent te hebben. Zij voerde als eerste vrouw de triple Salchov uit, een drievoudige sprong op het ijs. Drie jaar later werd ze wereldkampioene. Ellen Burka zou daarna coach zijn tijdens zeven winter- spelen en vijfentwintig wereldkampioenschappen. Ze bracht diverse schaatsers naar de wereldtop en won zelf een goed aantal sportprijzen. Ellen Burka overleed in Toronto op 95-jarige leeftijd. Materiaal: Foto, collage, katjes Fotograaf: Astra Burka [/expander_maker] | (Dorothea Margaretha van Zwieteren) (1926-2010) Zanger en tv-omroeperInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDorothea (Thea) van Zwieteren groeide op in Rijswijk. Met een passie voor toneel was het Van Zwieterens wens naar de toneelschool te gaan. Haar ouders vonden dat echter geen goed idee. In 1947 trouwde Van Zwieteren met zanger Henk Scholten. Samen vormden ze het duo Henk en Teddy Scholten. In die hoedanigheid traden ze op in de Snip & Snap Revue, het cabaret van Wim Kan en shows van Toon Hermans. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Teddy Scholten verscheen vanaf januari 1951 elke week op tv als omroeper. Ook verscheen ze in een aantal reclames. Op de radio trad ze op met door Henk Scholten geschreven liedjes. Haar talent werd opgemerkt en in 1959 werd ze gevraagd mee te doen aan het Nationaal Songfestival. Ze won met het liedje Een beetje. Ook op het Eurovisie Songfestival eindigde ze bovenaan, als beste van elf deelnemende landen. De winst zorgde ervoor dat haar portret zonder toestemming in een sigarettenreclame werd gebruikt, terwijl Scholten zelf in onderhandeling was over andere reclames. Met succes beriep ze zich voor de rechter op haar portretrecht. Voor het eerst was een financieel belang reden om het zonder toestemming gebruiken van een foto te verbieden. De zaak stond als zodanig aan de basis van het commerciële portretrecht. In 1965 beëindigde Scholten haar zangcarrière. Op tv en radio bleef zij wel actief in diverse programma’s, waaronder haar eigen show Zaterdagavondakkoorden. Dertien jaar lang zou ze bovendien ambassadeur van het Nederlandse Rode Kruis zijn. Teddy Scholten overleed in 2010 op 83-jarige leeftijd. Materiaal: foto, collage, vilt Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1915-1942) Jazztrompetist en bandleiderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingOpgegroeid in een zeer muzikale Joodse familie, moet Clara al jong in aanraking zijn gekomen met het trompetspel van haar broer Louis. Hij stond bekend als ‘the Dutch Armstrong’ maar overleed op jonge leeftijd bij een auto-ongeluk. Clara leerde de trompet te bespelen en werd op zestienjarige leeftijd opgemerkt door de Rus Leo Selinsky. Hij toerde met zijn band de Blue Jazz Ladies door Europa en Clara ging mee maar bij thuiskomst sloot ze zich aan bij de Schirmann Jazz Girls. Met deze band trad ze in diverse landen op. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een vrouwelijke jazzband was nieuw in Europa maar critici namen het niet al te serieus. Clara’s talent werd echter wel opgemerkt en ze besloot een eigen orkest te beginnen: Clara de Vries and her Jazz-ladies. Haar trompetspel werd gewaardeerd en ze behoorde tot de beste Nederlandse danstrompettisten. Ook Louis Armstrong was onder de indruk van haar trompetgeluid: “‘That Louis De Vries, he had a sister Clara with a ladiesband. Oh boy, she could play that horn!” Clara trouwde in 1936 met trompettist Willy Schobbe(n) maar met de inval van de Duitsers werd het steeds moeilijker voor de Joodse Clara om op te treden. Hoewel steeds duidelijker werd hoe ernstig de situatie was, wilde Clara niets weten van onderduiken. Samen met haar ouders werd ze op 15 oktober 1942 op transport naar Westerbork gesteld. Vier dagen later volgde de reis naar Auschwitz. Na aankomst werd ze direct vermoord. Tegenwoordig herinnert een straat in Rotterdam aan Clara. Van haar trompetspel zijn helaas een geluidfragmenten bekend of bewaard gebleven. Materiaal: foto, textiel, borduurdraad Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
