In 1863 volgde een tweede poging met een expeditie van ruim tweehonderd personen. Alexine hoopte de bergen in Zuid-Soedan te zien. Hoewel het porseleinen servies, zilveren bestek en het ijzeren ledikant dat moeder en dochter meenamen niet geholpen zullen hebben, gooide het regenseizoen roet in het eten. De expeditie moest worden stopgezet. Henriette Tinne stierf tijdens de reis en Alexine besloot met het lichaam van haar moeder terug te gaan naar Khartoem. Halverwege raakten de voorraden op en moest Alexine gered worden door een reddingsexpeditie. Haar tante Addy, die al die tijd in Karthoem was achtergebleven, overleed kort na aankomst. Ook twee kameniersters overleden ter plaatse. Alexine vertrok met vier lijkkisten naar Cairo waar ze vervolgens besloot te blijven. Haar halfbroer John kwam de lichamen ophalen om deze in Nederland te begraven.

Tijdens haar reis had Alexine allerlei materiaal verzameld en vastgelegd. Dit resulteerde in Plantae Tinneanae, een uitgave over onbekende planten die tijdens de reis waren opgemerkt. In 1867 volgde een nieuwe reis, nu naar het Atlasgebergte in de hoop contact te leggen met de Toearegs. Na een eerste mislukte poging lukte het Alexine uiteindelijk in 1869 om de Toearegs te bereiken. Ze was zeer onder de indruk. Een tweede ontmoeting met de groep liep dramatisch af. Bij Wadi Sjergui werd het kamp door Arabieren en Toearegs overvallen. Alexine werd vermoord. Waar haar lichaam is gebleven, is tot op de dag van vandaag onbekend.

Alexine Tinne maakte al bij leven naam als een belangrijke ontdekkingsreiziger. Vanwege haar mysterieuze dood groeide ze uit tot een ware legende. Veel van wat er over haar geschreven is moet niettemin met een korrel zout genomen worden. Helaas zijn er, op een aantal brieven na, geen teksten van Alexine overgebleven. De door haar gemaakte foto’s worden bewaard in het Haagse gemeentearchief.

Materiaal:   foto, collage

Fotograaf:  foto door bingham