Maria Elize Baart
€600,00 incl. btw
(1854 – 1879) Feminist, Voordrachtskunstenaar
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Elize Baart werd geboren in een middenstandsgezin in Middelburg als derde van vier dochters. Vader Baart was cultureel goed ontwikkeld en liet zijn dochters moderne talen leren. Ook liet hij hen kennismaken met literatuur uit binnen- en buitenland. Vader Baart was namelijk van mening dat zijn dochters op eigen benen moesten kunnen staan zodat zij niet gedwongen zouden zijn te trouwen. Als negentienjarige had Elize Baart in 1873 net haar eerste novelle voltooid over drie zussen die het huwelijk afwezen en in plaats daarvan voor een loopbaan kozen. Het lukte haar de novelle bij de feministe Mina Kruseman te krijgen. Kruseman zorgde dat het verhaal onder de titel Geëmancipeerden gepubliceerd werd in het maandblad Europa. In datzelfde jaar volgden nog twee novellen. Met Kruseman speelde Baart in 1875 in het stuk Vorstenschool van Multatuli. De kritieken waren goed, maar Multituli was ontevreden. Hij liet de spelers vervangen. Kruseman en Baart vertrokken en gingen op tournee door Nederland met een stuk van Kruseman. Hoewel het ‘grote toneel’ lonkte en er een uitnodiging was van het Nederlandsch Toneel, bleef de toneelcarrière van Baart beperkt. Baart ontmoette in 1876 Bastiaan Korteweg, een vrijdenker met antimilitaristische ideeën. De relatie zorgde voor een breuk tussen Baart en Kruseman. Aan het einde van dat jaar ging Baart opnieuw op tournee, maar de reacties waren niet bijzonder positief. Later publiceerde ze nog een aantal keer, waaronder een opvallend pleidooi voor het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Waarschijnlijk was Baart de eerste vrouw in Nederland die dit openbaar deed. Elize Baart trouwde in 1879 met Bastiaan Korteweg. Ze verhuisden naar Groningen, maar het huwelijk zou niet lang duren. Na acht maanden pleegde het echtpaar zelfmoord door in elkaars armen cyaankali te nemen.Het tweetal liet het bericht achter het leven moe te zijn en het nirwana binnen te willen gaan. Elize Baart zou niet ouder worden dan 24 jaar. Materiaal: foto, digitaal bewerkt Fotograaf: Albert Greinier
Quick Comparison
| Settings | Maria Elize Baart remove | Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Pruisen remove | Sientje Prijes remove | van marxveld remove | Charlotte Jacobs remove | Etty Hillesum remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Maria Elize Baart remove | Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Pruisen remove | Sientje Prijes remove | van marxveld remove | Charlotte Jacobs remove | Etty Hillesum remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1854 - 1879) Feminist, VoordrachtskunstenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElize Baart werd geboren in een middenstandsgezin in Middelburg als derde van vier dochters. Vader Baart was cultureel goed ontwikkeld en liet zijn dochters moderne talen leren. Ook liet hij hen kennismaken met literatuur uit binnen- en buitenland. Vader Baart was namelijk van mening dat zijn dochters op eigen benen moesten kunnen staan zodat zij niet gedwongen zouden zijn te trouwen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Als negentienjarige had Elize Baart in 1873 net haar eerste novelle voltooid over drie zussen die het huwelijk afwezen en in plaats daarvan voor een loopbaan kozen. Het lukte haar de novelle bij de feministe Mina Kruseman te krijgen. Kruseman zorgde dat het verhaal onder de titel Geëmancipeerden gepubliceerd werd in het maandblad Europa. In datzelfde jaar volgden nog twee novellen. Met Kruseman speelde Baart in 1875 in het stuk Vorstenschool van Multatuli. De kritieken waren goed, maar Multituli was ontevreden. Hij liet de spelers vervangen. Kruseman en Baart vertrokken en gingen op tournee door Nederland met een stuk van Kruseman. Hoewel het ‘grote toneel’ lonkte en er een uitnodiging was van het Nederlandsch Toneel, bleef de toneelcarrière van Baart beperkt. Baart ontmoette in 1876 Bastiaan Korteweg, een vrijdenker met antimilitaristische ideeën. De relatie zorgde voor een breuk tussen Baart en Kruseman. Aan het einde van dat jaar ging Baart opnieuw op tournee, maar de reacties waren niet bijzonder positief. Later publiceerde ze nog een aantal keer, waaronder een opvallend pleidooi voor het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Waarschijnlijk was Baart de eerste vrouw in Nederland die dit openbaar deed. Elize Baart trouwde in 1879 met Bastiaan Korteweg. Ze verhuisden naar Groningen, maar het huwelijk zou niet lang duren. Na acht maanden pleegde het echtpaar zelfmoord door in elkaars armen cyaankali te nemen.Het tweetal liet het bericht achter het leven moe te zijn en het nirwana binnen te willen gaan. Elize Baart zou niet ouder worden dan 24 jaar. Materiaal: foto, digitaal bewerkt Fotograaf: Albert Greinier [/expander_maker] | (1808-1870) PrinsesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingLouise Augusta Wilhelmina Amalia prinses van Pruisen werd geboren als dochter van de koning van Pruisen in Konigsbergen, het tegenwoordige Kaliningrad in Rusland. Als kind groeide ze op in Berlijn, min of meer samen met haar neef, prins Frederik, tweede zoon van koning Willem I der Nederlanden. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Frederik vroeg Louise in 1823 ten huwelijk, maar vanwege de jonge leeftijd had de bruiloft pas in 1825 plaats, enkele maanden voor de zeventiende verjaardag van Louise. Voor Nederland betekende het huwelijk een versterking van de positie van het koningshuis in het Europese netwerk van koningshuizen. Het paar nam hun intrek in het Paleis op het Plein in Den Haag en daarna in het stadspaleis aan het Korte Voorhout. Slechts twee van haar dochters, Louise (1828-1871) en Marie (1841-1910), zouden de volwassen leeftijd bereiken. Louise en Frederik kochten in 1838 de landgoederen De Paauw, Ter Horst, Raaphorst en Eikenhorst in Wassenaar. De Paauw zou uiteindelijk hun residentie worden. Louise correspondeerde veel met de diverse familieleden in Europa en bezocht hen ook regelmatig. Dat leverde prachtige schriftelijke getuigenissen op over het leven aan het Europese hof. Vanwege een borstaandoening was Louise onder behandeling in Zwitserland en Duitsland. Uiteindelijk overleed ze in 1870. Ze werd bijgezet in de koninklijke grafkelder in Delft. Naast Huis de Paauw, met de beroemde tuinen van Eduard Petzold en Jan David Zocher, herinnert de Louisa Stichting aan Louise. De stichting realiseerde in 1869 een weeshuis voor kinderen van vrijmetselaars in Den Haag. In Arnhem werd een meisjesinternaat opgericht. Materiaal: foto, textiel, collage Fotograaf: onbekende maker [/expander_maker] | (Sani van Bussum) (1876-1933) Naaister, vakbondsbestuurder en schrijverInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingSientje (Sani) Prijes werd geboren in een arm gezin in de Amsterdamse Jodenbuurt. Na de lagere school moest ze in de leer als kostuumnaaister. Dromen van een verdere schoolcarrière vielen in duigen. Rond 1897 werd Prijes lid van de SDAP en kort erna lid en secretaris van de Amsterdamse Naaistersvereeniging ‘Allen een’. Door een fusie met de Rotterdamse naaistervereniging ontstond de Algemeene Nederlandsche Naaistersbond. Prijes werd opnieuw secretaris en vanaf 1898 redacteur van De Naaistersbode. Ze viel op als schrijftalent en spreker. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Prijes profileerde zich als overtuigd marxist en had niets met het ‘burgerlijk’ feminisme. Ze vond het van belang de krachten binnen de vakbewegingen te bundelen en strak te leiden. Vanuit die gedachte ontstond in 1901 de Bond in de Kleedingindustrie, waarin de Naaistersbond en de Kleermakersbond opgingen. Prijes was wederom secretaris, maar moest haar taak al gauw neerleggen wegens een zwakke gezondheid. Wel nam ze het voorzitterschap op zich, maar ook dat moest ze in februari 1902 neerleggen. In de tussentijd was Prijes getrouwd met de leraar Frerich Schmidt. Nog eenmaal zou ze actief zijn in de arbeidersbeweging. In 1904 hielp ze met het oprichten van de Amsterdamse Sociaal-Democratische Vrouwen-Propagandaclub. Ze werd de eerste secretaris, naast Mathilde Wibaut als voorzitter. Toch zou Prijes het socialisme meer en meer de rug toekeren. Ze geloofde niet langer in de klassenstrijd. Als huisvrouw en moeder bleef Prijes schrijven. Veelal richtte ze zich op drankbestrijding, een doel dat haar man ook steunde. Onder het pseudoniem Sani van Bussum schreef ze haar eerste boek De lamp van den meester (1927). Haar tweede boek, Een bewogen vrijdag op de Breestraat (1930), werd positief ontvangen. Haar leven in de Jodenbuurt diende duidelijk als inspiratie. Drie jaar later verscheen haar boek Het Joodsche bruidje. Een zedenschets uit onze dagen (1933) over de vijftigjarige bruiloft van een kinderloos Joods echtpaar, geïnspireerd op een oom en tante. Slechts enkele dagen na de publicatie overleed Prijes. Na haar overlijden verscheen In de Gouden Klok (1933), een autobiografisch meisjesboek. Materiaal: foto, collage, textiel Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1864-1908) Onderwijzer en directeur van het Nationaal Bureau voor VrouwenarbeidInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingHendrika Jungius volgde een opleiding tot lerares aan de Kweekschool in Haarlem. Ze startte haar loopbaan in Den Haag. Daar richtte ze met C. van der Hucht-Kerckhoven en Suze Groshans in 1891 de Kinderbond op, voorloper van de tegenwoordige Kinderbescherming. Toen in 1895 de oprichting definitief was, verliet Jungius het onderwijs en ging ze aan de slag als secretaresse van Van der Hucht bij de Kinderbond. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In datzelfde jaar werd ze gevraagd om zich bezig te houden met een tentoonstelling over vrouwenarbeid. Jungius tekende het ontwerp voor het tentoonstellingsgebouw, de tentoonstellingszalen en bepaalde de inrichting van een aantal zalen. Ook hield ze twee lezingen over de Kinderbond en het onderwerp vivisectie. De tentoonstelling werd een groot succes. Jungius hield zich ook bezig met het vrouwenkiesrecht. Van 1897 tot 1900 was ze president van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht in Den Haag. Met de baten van de expositie over vrouwenarbeid werd in 1901 het Nationaal Bureau voor Vrouwenarbeid opgericht, waarvan Jungius de eerste zeven jaar directeur zou zijn. Bij het bureau verschenen allerlei brochures over de positie van de werkende vrouw in verschillende werkomgevingen. Voor elke brochure schreef Jungius het voorwoord. Het werk voor het bureau betekende wel het einde van Jungius’ werkzaamheden bij de Kinderbond. Na haar dood in 1908 richtten medewerkers en medestanders het Marie Jungius-Fonds op waaruit overwerkte of zieke vrouwen een toelage konden krijgen om weer op krachten te komen. Materiaal: foto, glazen belvormen, touw Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1847-1916) Eerste vrouwelijke apotheker en feministInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingCharlotte Jacobs werd geboren in een Joods gezin. Na de lagere school ging ze naar de Nuts Naai- en Breischool. Daarna deed ze het huishouden van haar broer Sam, die een apotheek had geopend in Arnhem. Toen Sam trouwde, keerde Charlotte terug naar het ouderlijk huis en begon ze een studie om leerling-apotheker te worden. Na haar examen begon ze als hulp in de apotheek van haar broer. Haar zus Aletta Henriette Jacobs was vermoedelijk een voorbeeld geweest. Zij had medicijnen gestudeerd in Groningen en had zich los weten te maken van de strenge regels en gewoontes voor meisjes in de negentiende eeuw. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1877 begon Charlotte Jacobs in Groningen aan een studie tot apotheker. Na haar zus Aletta was ze de tweede vrouwelijke student in Nederland. In 1881 slaagde ze voor het theoretisch en praktisch apothekersexamen. Een jaar later werd ze tweede apotheker in het Algemeen Ziekenhuis in Utrecht. Toch vertrok ze in 1884 naar Batavia. Daar opende ze in 1887 een eigen apotheek in Menteng, een nieuwe wijk van Batavia. Tot 1907 was ze de enige vrouwelijke apotheker in Nederlands-Indië waarbij zij altijd voor vrouwelijke assistenten zou kiezen. Jacobs speelde ook in de vrouwenbeweging een rol. Met E.J. Heuvelink-Rotgans en Marie C. Kooij-van Zeggelen richtte ze in 1908 een afdeling op van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Een jaar later had de groep 122 leden, waaronder enkele mannen. Een ander onderwerp waar Jacobs zich op richtte was het onderwijs. In 1912 stichtte Jacobs Vereeniging Steun Onderwijs Vrouwelijke Inlandsche Artsen (SOVIA). Met de vereniging zette ze zich in voor de oprichting van de verpleegstersopleiding Boedi Kemoelian in Batavia. Vanaf 1851 konden door toedoen van de vereniging ook meisjes de colleges bijwonen van de School tot Opleiding van Indische Artsen. Het lukte Jacobs niet om een geschikte vrouwelijke opvolger te vinden voor haar apotheek. Ze zei de apotheek daarom vaarwel en vertrok naar Den Haag. Ze werd actief in de Nederlandse vrouwenbeweging, in de vrouwenvredesbeweging en als bestuurslid van de Haagse afdeling van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Ze overleed in 1916 in Den Haag. Uit haar testament werd duidelijk dat een groot deel van haar erfenis bestemd was voor het op te richten Charlotte Jacobs Studiefonds, dat ook nu nog bestaat en bijdraagt aan de studiekosten van jonge vrouwen die zelf niet in staat zijn die kosten te dragen. Materiaal: foto, collage Fotograaf: atelier Jacob Merkelbach [/expander_maker] | (Esther) (1914-1943) SchrijverInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEtty Hillesum was het oudste kind in een nietpraktiserende joodse familie. Ze doorliep het gymnasium waar haar vader rector was. Ze interesseerde zich al vroeg voor Russische taal en cultuur en was veel in de bibliotheek te vinden. Ook thuis was er veel aandacht voor literatuur, muziek en andere kunstvormen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Hillesum vertrok in 1932 naar Amsterdam waar ze genoot van het studentenleven. Naast rechten studeerde ze Slavische talen. In Amsterdam begon ze aan het dagboek waarmee ze later beroemd zou worden. Op advies van haar psycholoog en psychochiroloog (handlezer) Julius Spier (1887-1942) beschreef zij in de periode van 9 maart 1941 tot en met 12 oktober 1942 haar leven en de effecten van de Jodenvervolging in bezet Nederland. Het idee was dat ze zo orde zou kunnen aanbrengen in haar innerlijke chaos. Bovendien was het dagboek een eerste stap in haar streven om romanschrijfster te worden. Alhoewel ze er relatie met haar huisbaas op naast hield was Spier haar grote liefde en leermeester. In de kringen van Spier vond ze rust. Liefde en verdraagzaamheid behoorden tot de basis van haar leven. Hillesum besloot dan ook niet onder te duiken, maar vrijwillig in Westerbork te gaan werken. Ze vond dat ze het lot van haar volk en zichzelf moest kunnen dragen. Het gezin Hillesum – vader, moeder, Etty en haar broer – werden op 7 september 1943 vanuit Westerbork afgevoerd naar Auschwitz. Waarschijnlijk leefde Etty daar nog enkele weken voordat ze werd vermoord. Haar brieven en het dagboek werden uitgegeven in zes talen en werden wereldberoemd. In Deventer herinnert het Etty Hillesum Centrum en het Etty Hilleseum College aan haar. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
