Etty Hillesum
€600,00 incl. btw
(Esther) (1914-1943) Schrijver
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Etty Hillesum was het oudste kind in een nietpraktiserende joodse familie. Ze doorliep het gymnasium waar haar vader rector was. Ze interesseerde zich al vroeg voor Russische taal en cultuur en was veel in de bibliotheek te vinden. Ook thuis was er veel aandacht voor literatuur, muziek en andere kunstvormen. Hillesum vertrok in 1932 naar Amsterdam waar ze genoot van het studentenleven. Naast rechten studeerde ze Slavische talen. In Amsterdam begon ze aan het dagboek waarmee ze later beroemd zou worden. Op advies van haar psycholoog en psychochiroloog (handlezer) Julius Spier (1887-1942) beschreef zij in de periode van 9 maart 1941 tot en met 12 oktober 1942 haar leven en de effecten van de Jodenvervolging in bezet Nederland. Het idee was dat ze zo orde zou kunnen aanbrengen in haar innerlijke chaos. Bovendien was het dagboek een eerste stap in haar streven om romanschrijfster te worden. Alhoewel ze er relatie met haar huisbaas op naast hield was Spier haar grote liefde en leermeester. In de kringen van Spier vond ze rust. Liefde en verdraagzaamheid behoorden tot de basis van haar leven. Hillesum besloot dan ook niet onder te duiken, maar vrijwillig in Westerbork te gaan werken. Ze vond dat ze het lot van haar volk en zichzelf moest kunnen dragen. Het gezin Hillesum – vader, moeder, Etty en haar broer – werden op 7 september 1943 vanuit Westerbork afgevoerd naar Auschwitz. Waarschijnlijk leefde Etty daar nog enkele weken voordat ze werd vermoord. Haar brieven en het dagboek werden uitgegeven in zes talen en werden wereldberoemd. In Deventer herinnert het Etty Hillesum Centrum en het Etty Hilleseum College aan haar. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: onbekende fotograaf
Uitverkocht
Add to Wishlist
Add to Wishlist
Quick Comparison
| Settings | Etty Hillesum remove | Esmée Adrienne van Eeghen remove | Teddy Scholten remove | Ellin Maria Agnes Robles remove | Clara de Vries remove | Juliana remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Etty Hillesum remove | Esmée Adrienne van Eeghen remove | Teddy Scholten remove | Ellin Maria Agnes Robles remove | Clara de Vries remove | Juliana remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (Esther) (1914-1943) SchrijverInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEtty Hillesum was het oudste kind in een nietpraktiserende joodse familie. Ze doorliep het gymnasium waar haar vader rector was. Ze interesseerde zich al vroeg voor Russische taal en cultuur en was veel in de bibliotheek te vinden. Ook thuis was er veel aandacht voor literatuur, muziek en andere kunstvormen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Hillesum vertrok in 1932 naar Amsterdam waar ze genoot van het studentenleven. Naast rechten studeerde ze Slavische talen. In Amsterdam begon ze aan het dagboek waarmee ze later beroemd zou worden. Op advies van haar psycholoog en psychochiroloog (handlezer) Julius Spier (1887-1942) beschreef zij in de periode van 9 maart 1941 tot en met 12 oktober 1942 haar leven en de effecten van de Jodenvervolging in bezet Nederland. Het idee was dat ze zo orde zou kunnen aanbrengen in haar innerlijke chaos. Bovendien was het dagboek een eerste stap in haar streven om romanschrijfster te worden. Alhoewel ze er relatie met haar huisbaas op naast hield was Spier haar grote liefde en leermeester. In de kringen van Spier vond ze rust. Liefde en verdraagzaamheid behoorden tot de basis van haar leven. Hillesum besloot dan ook niet onder te duiken, maar vrijwillig in Westerbork te gaan werken. Ze vond dat ze het lot van haar volk en zichzelf moest kunnen dragen. Het gezin Hillesum – vader, moeder, Etty en haar broer – werden op 7 september 1943 vanuit Westerbork afgevoerd naar Auschwitz. Waarschijnlijk leefde Etty daar nog enkele weken voordat ze werd vermoord. Haar brieven en het dagboek werden uitgegeven in zes talen en werden wereldberoemd. In Deventer herinnert het Etty Hillesum Centrum en het Etty Hilleseum College aan haar. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1918-1944) VerzetsstrijderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEsmée van Eeghen werd geboren in Amsterdam maar groeide op in het Gooi in een welvarend gezin. Beide ouders kwamen uit families met aanzien. Vanwege haar grillige karakter – aan de ene kant aardig en fijngevoelig, maar aan de andere kant brutaal en egocentrisch – werd ze als tiener naar een Zwitserse psychiater gestuurd. Ze groeide op tot een mondaine vrouw, die vloeiend Engels, Duits, Frans en Nederlands sprak en veel reisde. Hoewel ze niet hoefde te werken voor haar geld, besloot Van Eeghen toch verpleegster te worden in het Amsterdamse Burgerziekenhuis. Ze kreeg er een relatie met coassistent Henk Kluvers. Hij vertrok naar Leeuwarden om verzetswerk te doen en Van Eeghen volgde hem. Ze hielp Joodse kinderen uit Amsterdam naar het noorden van het land te smokkelen. Na een poos verbrak Kluvers de relatie. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een nieuwe liefde vond Van Eeghen in de persoon van Krijn van der Helm, topman in het Friese verzet. Van Eeghen werd zijn belangrijkste koerier en ze werkte onder twee schuilnamen: Elly en Sjoerdje. Ze vervoerde wapens en munitie, deed mee aan gewapende overvallen en bezorgde onderduikers bonnen en identiteitspapieren. In 1944 zou ze haar aantrekkingskracht hebben moeten gebruiken voor spionagewerk bij de Sicherheitsdienst. Volgens een andere bron zou ze dat hebben gedaan om informatie in te winnen over haar broer die gearresteerd was. In elk geval pakte de infiltratie bij de SD verkeerd uit. Van Eeghen werd verliefd op de Wehrmacht-officier Hans Schmälzlein, wat tot groot wantrouwen leidde bij het verzet. Ze kreeg een keuze: of de kogel of verbanning uit het noorden van Nederland. Ze koos voor het tweede. Na verloop van tijd verdacht ook de SD Van Eeghen. Haar rol in het verzet was bekend geworden bij hen. Daarop werd Van Eeghen gearresteerd en gevangen gezet. Omdat ze als gevangene een speciale behandeling kreeg, werd de argwaan van het verzet nog groter. Uiteindelijk werd Esmée van Eeghen doodgeschoten op 7 september 1944 en in het Van Starkenborghkanaal gegooid. Een dag later werd haar lichaam gevonden. Ze werd begraven in Noorddijk. Na de bevrijding werd ze herbegraven in Baarn. Postuum kreeg Van Eeghen een onderscheiding voor haar hulp aan neergestorte geallieerde piloten. Toch bleven er twijfels over haar verzetswerk en mogelijke collaboratie, alhoewel moet worden geconcludeerd dat ze geen verraad heeft gepleegd. Met haar kennis over het verzet had ze onnoemelijk veel schade aan kunnen richten. Over het leven van Van Eeghen werd door Theo Loevendie een opera gemaakt. Ook verscheen er een theatervoorstelling. Ageeth Scherphuis en Anita van Ommeren schreven een portret, De oorlog van Esmée van Eeghen. De figuur van Rachel Stein in de film Zwartboek van Paul Verhoeven is deels geïnspireerd op Van Eeghen. Materiaal: foto, gesmolten plastic Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (Dorothea Margaretha van Zwieteren) (1926-2010) Zanger en tv-omroeperInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDorothea (Thea) van Zwieteren groeide op in Rijswijk. Met een passie voor toneel was het Van Zwieterens wens naar de toneelschool te gaan. Haar ouders vonden dat echter geen goed idee. In 1947 trouwde Van Zwieteren met zanger Henk Scholten. Samen vormden ze het duo Henk en Teddy Scholten. In die hoedanigheid traden ze op in de Snip & Snap Revue, het cabaret van Wim Kan en shows van Toon Hermans. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Teddy Scholten verscheen vanaf januari 1951 elke week op tv als omroeper. Ook verscheen ze in een aantal reclames. Op de radio trad ze op met door Henk Scholten geschreven liedjes. Haar talent werd opgemerkt en in 1959 werd ze gevraagd mee te doen aan het Nationaal Songfestival. Ze won met het liedje Een beetje. Ook op het Eurovisie Songfestival eindigde ze bovenaan, als beste van elf deelnemende landen. De winst zorgde ervoor dat haar portret zonder toestemming in een sigarettenreclame werd gebruikt, terwijl Scholten zelf in onderhandeling was over andere reclames. Met succes beriep ze zich voor de rechter op haar portretrecht. Voor het eerst was een financieel belang reden om het zonder toestemming gebruiken van een foto te verbieden. De zaak stond als zodanig aan de basis van het commerciële portretrecht. In 1965 beëindigde Scholten haar zangcarrière. Op tv en radio bleef zij wel actief in diverse programma’s, waaronder haar eigen show Zaterdagavondakkoorden. Dertien jaar lang zou ze bovendien ambassadeur van het Nederlandse Rode Kruis zijn. Teddy Scholten overleed in 2010 op 83-jarige leeftijd. Materiaal: foto, collage, vilt Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1951-2011) Bestuurder en columnistInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEllin Robles werd geboren in Suriname en was de jongste in een gezin van negen kinderen. Door een zuurstofgebrek bij de geboorte was ze licht spastisch. Toen haar vader in 1962 overleed, bleef haar moeder achter met de kinderen. In 1970 besloot Robles rechten te gaan studeren aan de Universiteit van Suriname. Ze werd politiek actief en schreef in 1972 twee stukken waarin ze het idee uitte om discriminatie met geweld tegen te gaan, precies zoals de Amerikaanse Black Power-beweging voorstond. Daarnaast was ze betrokken bij de rechtswinkel in Paramaribo. Na haar afstuderen werkte ze als juridisch medewerker bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken in Suriname. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Op 28-jarige leeftijd vertrok Robles naar Nederland en vond vrijwel direct een baan bij de gemeente Amsterdam. In 1982, op het moment van de decembermoorden, was Robles voor langere tijd in Suriname. Ze onderzocht een mogelijke terugkeer maar in de onrust na de moorden moest ze met haar familie vluchten naar Albina, aan de grens met Frans Guyana. Een jaar later keerde ze terug naar Amsterdam, maar ze ging al gauw naar New York om daar te werken in een onderwijsprogramma voor kansarme kinderen. In 1985 was ze medeoprichter van het Gemeentelijk Allochtonen Overleg van Amsterdam. Robles werkte in sneltreinvaart aan haar carrière. Zo werd ze in 1991 gevraagd om de Amsterdamse Stichting Blijf van m’n lijf te reorganiseren. Daar kwam ze in contact met Judith Meijer, met wie ze tot haar dood zou samen blijven. Ze werd in 1992 directeur van Het Muziekpakhuis en zes jaar later werd ze directeur van de Hortus Botanicus in Amsterdam. Rond de eeuwwisseling werd die functie opgevolgd met een positie als directeur van welzijnsorganisatie Alcidez ZO. In 2003 stelde ze daar financiële misstanden van het bestuur aan de orde, met als gevolg dat zij op nonactief werd gezet. Ze nam een sabbatical en begon als columniste bij Het Parool. Naast haar werk was Robles voorzitter van de Stichting Flamboyant (landelijk documentatiecentrum voor zwarte vrouwen), voorzitter van de Stichting Maatschappij Oude en Nieuwe Media, van Tegen Haar Wil Amsterdam, de Landelijke Ombudsvrouw, Stichting Kinderen van de Vrede, de Muziekschool Amsterdam en Women Inc. Haar leven lang zette ze zich in voor gelijke rechten van minderheden door deel te nemen aan werkgroepen en discussies of via haar columns. Vanaf 2004 kreeg Robles in toenemende mate last van haar gezondheid, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ze zocht hulp om menswaardig te kunnen sterven, maar kreeg die hulp niet. Daarom besloot ze in 2010 te versterven, dat ze heeft beschreven in het boek Banneling. Robles overleed op 2 november 2011. Materiaal: foto, textiel, borduursel Fotograaf: Suzanne Dorrestein [/expander_maker] | (1915-1942) Jazztrompetist en bandleiderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingOpgegroeid in een zeer muzikale Joodse familie, moet Clara al jong in aanraking zijn gekomen met het trompetspel van haar broer Louis. Hij stond bekend als ‘the Dutch Armstrong’ maar overleed op jonge leeftijd bij een auto-ongeluk. Clara leerde de trompet te bespelen en werd op zestienjarige leeftijd opgemerkt door de Rus Leo Selinsky. Hij toerde met zijn band de Blue Jazz Ladies door Europa en Clara ging mee maar bij thuiskomst sloot ze zich aan bij de Schirmann Jazz Girls. Met deze band trad ze in diverse landen op. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een vrouwelijke jazzband was nieuw in Europa maar critici namen het niet al te serieus. Clara’s talent werd echter wel opgemerkt en ze besloot een eigen orkest te beginnen: Clara de Vries and her Jazz-ladies. Haar trompetspel werd gewaardeerd en ze behoorde tot de beste Nederlandse danstrompettisten. Ook Louis Armstrong was onder de indruk van haar trompetgeluid: “‘That Louis De Vries, he had a sister Clara with a ladiesband. Oh boy, she could play that horn!” Clara trouwde in 1936 met trompettist Willy Schobbe(n) maar met de inval van de Duitsers werd het steeds moeilijker voor de Joodse Clara om op te treden. Hoewel steeds duidelijker werd hoe ernstig de situatie was, wilde Clara niets weten van onderduiken. Samen met haar ouders werd ze op 15 oktober 1942 op transport naar Westerbork gesteld. Vier dagen later volgde de reis naar Auschwitz. Na aankomst werd ze direct vermoord. Tegenwoordig herinnert een straat in Rotterdam aan Clara. Van haar trompetspel zijn helaas een geluidfragmenten bekend of bewaard gebleven. Materiaal: foto, textiel, borduurdraad Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1909-2004) Koningin der NederlandenInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMet de geboorte van Juliana in 1909 was er opluchting dat er eindelijk een troonopvolger voor het Oranjehuis was. Na diverse miskramen van koningin Wilhelmina was de angst over het voortbestaan van de dynastie namelijk steeds groter geworden. Juliana groeide op in paleis Het Loo en de twee Haagse paleizen, Huis ten Bosch en Noordeinde. Het hof was geïsoleerd van de buitenwereld en was zeker niet modern te noemen. Om haar in contact te brengen met leeftijdsgenootjes kreeg Juliana les in een klasje met drie adellijke meisjes. Vanaf haar elfde volgde ze weer privéonderwijs om haar voor te bereiden op de troon. Juliana had een stevige wil en het lukte haar om te gaan studeren. Haar studietijd in Leiden was een plezierige tijd. Na haar studie werd Juliana geacht te trouwen. Er moest een geschikte echtgenoot gevonden worden maar dat bleek lastig. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Tijdens de wintersport in 1936 werd Juliana verliefd op de Duitse prins Bernard von Lippe-Biesterfeld. Op 7 januari 1937 trouwden ze in Den Haag. In Nederland betrokken ze Paleis Soestdijk. Daar werd in 1938 prinses Beatrix geboren. Een jaar later kwam prinses Irene. Met de inval van de Duitsers vertrokken Juliana en Bernhard met de kinderen naar Engeland. In Londen werd een regering in ballingschap gevormd. Voor hun veiligheid gingen Juliana en de kinderen later naar Canada. Juliana onderhield in Canada contact met de Amerikaanse president F.D. Roosevelt over de bevrijding van Europa. In 1943 werd prinses Margriet geboren. Twee jaar later vestigden Juliana en Wilhelmina zich in Breda. In augustus werd het gezin herenigd op Soestdijk. In 1947 werd daar prinses Marijke geboren, die zich later Christina zou gaan noemen. Op 4 september 1948 volgde Juliana haar moeder op. Ze wilde een koningin dichtbij haar volk zijn en liet zich daarom aanspreken als mevrouw. De kleine afstand tussen volk en staatshoofd zorgde voor een grote populariteit. Diverse crisissen zouden tijdens haar koningschap ontstaan. Zo ontstonden er botsingen over de redevoering die ze tijdens haar tournee door de Verenigde Staten wilde houden. Die had een zeer pacifistische insteek, niet passend bij het regeringsbeleid of het beleid van de NAVO. Prins Bernhard weigerde mee te gaan als Juliana de speech zou houden. Toch kreeg ze grotendeels haar zin. Een van de bekendste affaires was die van gebedsgenezeres Greet Hofmans. Het betekende een verstoring van de relatie met man en kinderen. Nadat Bernhard de kwestie openbaar had gemaakt, werd een commissie van drie heren ingesteld die het paar zouden moeten helpen. Juliana moest haar contact met Hofmans verbreken. Hierna waren het de huwelijken van de oudste dochters die tot spanningen leidden. In 1976 verschenen en berichten over steekpenningen die Bernhard zou hebben aangenomen van de vliegtuigfabriek Lockheed. Na haar abdicatie bleef Juliana actief bij de zorg voor ouderen en gehandicapten. In 2004 overleed ze. Juliana werd bijgezet in de Nieuwe Kerk in Delft. Net als haar ouders wilde ze in het wit begraven worden. Ook naar haar wens was dat een vrouw de begrafenisdienst leidde. Materiaal: foto, vilt Fotograaf: Harry Pot [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
