De Zeeuw en de andere leden van verzetsgroep Fassaert werden in september 1944 ontdekt door terugtrekkende Duitsers. Door buikloop te veinzen zag zij kans wapens in het toilet te dumpen. Toch werd de groep vastgezet. Alhoewel hen in eerste instantie executie stond te wachten, mocht de groep de volgende nacht in vrijheid vertrekken. De Zeeuw trok later met twee anderen door de frontlinie in Zeeuws-Vlaanderen om de Canadezen te informeren over de terugtrekking van de Duitsers. De Canadezen beschoten een gebied waar geen Duitsers meer zaten, waardoor burgers onnodig risico liepen. Medeverzetsstrijder Jan Kars kwam om tijdens deze gevaarlijke tocht.

De moed van De Zeeuw bleef niet onopgemerkt. Na de bevrijding van Zeeuws-Vlaanderen roemde de Britse pers haar als ‘heroine of Zeeland’. Vanuit Londen werd ze benaderd met het verzoek mee te werken aan de oprichting van een vrouwenafdeling van de marine, de Marine Vrouwen Afdeling (MARVA). Als vrouwen zelf belangstelling toonden om dienst te nemen, zou Koningin Wilhelmina het initiatief in overweging nemen. De Zeeuw verzamelde een groep van 12 vrouwen en de oprichting van MARVA was op 31 oktober 1944 een feit. Francien de Zeeuw was het eerste lid en daarmee de eerste vrouwelijke militair van Nederland.

Na de Duitse capitulatie vertrok De Zeeuw naar Nederlands-Indië. De MARVA’s ondersteunden de strijd daar vooral administratief. Hun aanwezigheid zorgde ervoor dat een man vrijgemaakt kon worden voor de ‘echte’ strijd. Hoewel De Zeeuw moeite had met de hiërarchie en de behandelingen van vrouwen, werd ze uiteindelijk toch tot officier benoemd. Zij verzette zich daarbij niettemin stevig tegen het feit dat vrouwen van adel voorrang kregen bij officiersbenoemingen.

De Zeeuw keerde in 1947 definitief terug naar Nederland. Zij ging werken bij de PTT maar kreeg later vanwege haar huwelijk ontslag. Ze wijdde zich aan haar kinderen en bekleedde diverse bestuursfuncties binnen het protestants-christelijke onderwijs. In 2012 ontving de toenmalige minister Jeanine Hennis-Plasschaert de eerste MARVA tweemaal. De Zeeuw overleed in september 2015, 93 jaar oud. Bij leven ontving zij drie onderscheidingen: het Oorlogsherinneringskruis, het Ereteken voor Orde en Vrede en het Verzetsherdenkingskruis. Natasza Tardio publiceerde in 2017 de biografie Francien de Zeeuw. Van verzetsheldin tot eerste vrouwelijke militair.

Materiaal:   foto, landkaart, postzegels

Fotograaf:  onbekende fotograaf