Louise van Oranje-Nassau
€600,00 incl. btw
(1770-1890) Prinses
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Als oudste kind van Willem V en Wilhelmina van Pruisen groeide Frederike Louise Wilhelmina van Oranje-Nassau op aan het Binnenhof van Den Haag. Formeel werd ze prinses Louise genoemd, thuis luisterde ze naar de naam Loulou. Louise kreeg les van een gouvernante en een gouverneur. Ze leerde Frans en Nederlands. Zowel met haar gouvernante als gouverneur zou Louise langdurig blijven corresponderen. Ook met haar moeder en andere leden van het gezin correspondeerde Louise later per brief. Muziek en toneel waren belangrijk voor Louise. Ze kreeg muziek- en zangles van Johan Colizzi, klavecinist in de hofkapel en ze ging regelmatig naar het theaters. Colizzi droeg verscheidene compositie aan Louise op. Hoewel ze zelf wilde trouwen met haar neef Frederik Willem van Pruisen, trouwde ze in 1790 met Karel Georg August, zoon van de hertog van Brunswijk- Wolffenbüttel. Hoewel ze in haar keuze vrij werd gelaten, besloot Louise toch te trouwen met de wat ziekelijke en geestelijk niet helemaal in orde Karel Georg August. Door het huwelijk zou haar toekomst als vorstin veiliggesteld zijn. Het paar vestigde zich in Brunswijk waar de omgangsvormen en de andere moraal het voor Louise niet eenvoudig maakten. Ze miste het culturele leven van Den Haag, maar werd door haar moeder gewezen op de plichten en verantwoordelijkheden die zij nu als echtgenote had. Vanwege het feit dat er geen kinderen geboren werden, moest Karel Georg August afstand doen van de erfrechten. De invloed van Louise aan het hof verminderde hierdoor. Op 20 september 1806 overleed Karel Georg August. Haar moeder trok bij haar in, maar vanwege de oprukkende Franse troepen moesten ze Brunswijk verlaten. In november 1807 bereikten ze Berlijn waar ze hun intrek namen bij de latere koning Willem I. Met zijn inhuldiging als koning in 1813 eindigde de ballingschap van Louise. Met haar moeder keerde ze terug naar Nederland, om afwisselend in Den Haag en Haarlem te wonen. In 1819 overleed Louise, negen maanden voor haar moeder. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: Johann Friedrich August Tischbein
Quick Comparison
| Settings | Louise van Oranje-Nassau remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Sibylle van Griethuysen remove | Petronella Dunois remove | Elisabeth Samson remove | Margaretha van Oostenrijk remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Louise van Oranje-Nassau remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Sibylle van Griethuysen remove | Petronella Dunois remove | Elisabeth Samson remove | Margaretha van Oostenrijk remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1770-1890) PrinsesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAls oudste kind van Willem V en Wilhelmina van Pruisen groeide Frederike Louise Wilhelmina van Oranje-Nassau op aan het Binnenhof van Den Haag. Formeel werd ze prinses Louise genoemd, thuis luisterde ze naar de naam Loulou. Louise kreeg les van een gouvernante en een gouverneur. Ze leerde Frans en Nederlands. Zowel met haar gouvernante als gouverneur zou Louise langdurig blijven corresponderen. Ook met haar moeder en andere leden van het gezin correspondeerde Louise later per brief. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Muziek en toneel waren belangrijk voor Louise. Ze kreeg muziek- en zangles van Johan Colizzi, klavecinist in de hofkapel en ze ging regelmatig naar het theaters. Colizzi droeg verscheidene compositie aan Louise op. Hoewel ze zelf wilde trouwen met haar neef Frederik Willem van Pruisen, trouwde ze in 1790 met Karel Georg August, zoon van de hertog van Brunswijk- Wolffenbüttel. Hoewel ze in haar keuze vrij werd gelaten, besloot Louise toch te trouwen met de wat ziekelijke en geestelijk niet helemaal in orde Karel Georg August. Door het huwelijk zou haar toekomst als vorstin veiliggesteld zijn. Het paar vestigde zich in Brunswijk waar de omgangsvormen en de andere moraal het voor Louise niet eenvoudig maakten. Ze miste het culturele leven van Den Haag, maar werd door haar moeder gewezen op de plichten en verantwoordelijkheden die zij nu als echtgenote had. Vanwege het feit dat er geen kinderen geboren werden, moest Karel Georg August afstand doen van de erfrechten. De invloed van Louise aan het hof verminderde hierdoor. Op 20 september 1806 overleed Karel Georg August. Haar moeder trok bij haar in, maar vanwege de oprukkende Franse troepen moesten ze Brunswijk verlaten. In november 1807 bereikten ze Berlijn waar ze hun intrek namen bij de latere koning Willem I. Met zijn inhuldiging als koning in 1813 eindigde de ballingschap van Louise. Met haar moeder keerde ze terug naar Nederland, om afwisselend in Den Haag en Haarlem te wonen. In 1819 overleed Louise, negen maanden voor haar moeder. Materiaal: foto, collage met werk van ……. Fotograaf: Johann Friedrich August Tischbein [/expander_maker] | (1571 - 1649) HerbergierInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Bas werd geboren in Kampen maar verhuisde op haar veertiende naar Amsterdam. Daar trouwde ze in 1596 met scheepskapitein Jochem Heijndricksz. Swartenhondt. Hij was actief in de kaapvaart en maakte in 1602 zes Spaanse schepen met suiker buit. Uit archiefstukken blijkt dat Elisabeth Bas zorgde voor de bevoorrading van de schepen van Swartenhondt. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Swartenhondt kocht in 1606 de Amsterdamse herberg De Prince van Orangien; een chique plek waar de stadsbestuurders hun belangrijke gasten ontvingen. In dienst van de Admiraliteit van Amsterdam was Swartenhondt in 1621 weer op zee. In dat jaar versloeg hij de Spanjaarden bij Gibraltar en werd hij geëerd door prins Maurits. Toen Jochem Swartenhondt overleed in 1627 zette Elisabeth Bas de herberg voort. Ze deed geen slechte zaken zo blijkt uit haar testament. In 1648 had ze een vermogen van 28.863 gulden en daarmee behoorde ze tot de gegoede burgerij. Het beroemde portret van Elisabeth Bas werd vermoedelijk rond 1642 geschilderd. Het doek werd in 1880 door de familie Van de Pol als legaat geschonken aan het Rijksmuseum, als ware het een Rembrandt. Het schilderij was populair en werd door de firma H. Jos van Susante & Co uit Boxtelgekozen als afbeelding voor de bandjes om de sigaren die onder de naam Elisabeth Bas werden verkocht. In 1911 ontstond discussie over het schilderij. Kunsthistoricus Bredius was van mening dat het doek niet van Rembrandt was. Alhoewel de meeste kenners denken dat het doek van Ferdinand Bol is, blijven de meningen verdeeld. Ook de identiteit van de oude vrouw wordt inmiddels in twijfel getrokken. Hoe het ook mag zijn, het doek behoort nog altijd tot de topstukken van het Rijksmuseum. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: Ferdinand Bol [/expander_maker] | (1621-1699) DichterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDe Gelderse Sibylle van Griethuysen werd geboren in Buren als negende kind in een doopsgezinde familie. Ze leerde als kind Latijn, Frans en Spaans en maakte in haar jeugd de overstap naar de gereformeerde kerk. Op haar zeventiende trouwde Van Griethuysen met de Friese apotheker Upke Harmenszoon Wytzema met wie ze ook naar Friesland vertrok. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Van Griethuysen publiceerde in 1645 haar eerste dichtbundel: In rym gestelde claeg-liederen Jeremiae. Een tweede bundel volgde een jaar later: Spreeckende schildery. Ze liet zich in de bundel uit over de schijnheiligheid in de kerk. Dat leidde tot een hoogoplopend geschil in de kerkenraad van Appingedam. Uit de bundel blijkt dat Van Griethuysen ondersteund werd bij haar schrijverschap door de adellijke familie Ripperda uit Farmsum. Via de uitgever, Claude Fonteyne, kwam Van Griethuysen in contact met andere auteurs in Friesland en Groningen. Ook daarbuiten werd haar naam steeds bekender. Van Griethuysen vertaalde een politiek getint gedicht van Constantijn Huygens en wisselde enkele gedichten met hem uit. Zo kwam ze in het zicht van een aantal Hollandse schrijvers als Hendrik Bruno, Jan Vos en Joan Blasius, die enkele gedichten van Van Griethuysen opnamen in hun werken. Het grootste werk van Van Griethuysen is haar aandeel in de Hemelse troost-borne uit 1651, een gezamenlijk werk van haar en Eydelshemius. Met de verhuizing naar Groningen in 1654 leerde Van Griethuysen de Groningse dichter Johan van Nyenborgh en zijn omgeving kennen. Via hem leerde ze ook de Friese dichters Eelckje van Bouricius en Sibylle van Jongestall kennen. Vanaf de jaren zestig richtte Van Griethuysen zich nauwelijks meer tot andere auteurs. Na de dood van haar man keerde ze terug naar Buren en publiceerde vermoedelijk niet meer. In 1674 hertrouwde Van Griethuysen met de vermogende bierbrouwer Reynier Cornelis Groenevelt met wie ze in Veenendaal woonde. Hij overleed in 1691. Van Griethuysen overleed acht jaar later. In de jaren zestig van de twintigste eeuw werd haar graf geruimd tijdens een kerkrestauratie. Vooral vanwege het contact met Constantijn Huygens geniet de naam Van Griethuysen nog enige bekendheid, alhoewel uitgebreider onderzoek naar vrouwelijke schrijvers en hun netwerken misschien een ander licht laat schijnen op het leven van Van Griethuysen. Materiaal: foto, koeien huid Fotograaf: Jacob van Meurs naar Theodor Faber [/expander_maker] | (1650-1695) Eigenaar van pronkpoppenhuisInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingVier maanden voor de geboorte van Petronella Dunois in 1650 stierf haar vader Pierre Dunois. Hij bekleedde een belangrijke functie aan het hof van Willem II. Tussen 1655 en 1660 overleed ook haar moeder. Samen met haar zusje groeide Petronella op bij bekenden in Den Haag en Leiden. Ze hadden een behoorlijk bedrag geërfd en konden zo allebei een zeer kostbaar poppenhuis laten maken. Alleen dat van Petronella Dunois zou bewaard blijven. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1677 trouwde ze met haar verre neef Pieter van Groenendijck uit Leiden. Ook het poppenhuis verhuisde naar de sleutelstad. In 1934 werd het poppenhuis geschonken aan het Rijksmuseum in Amsterdam, waar het nog steeds te bewonderen is als deel van de opstelling over de Nederlandse (kunst-) geschiedenis van de zeventiende eeuw. Materiaal: foto, collage, textiel Fotograaf: Nicolaes Maes [/expander_maker] | (1715-1771) Zakenvrouw en eerste vrije zwarte vrouw die met een blanke man trouwdeInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Samson was het zevende en laatste kind van Nanoe, de maîtresse en slavin van een Surinaamse planter. Na zijn dood kochten de kinderen van Nanoe haar vrij. Elisabeth werd als vrije zwarte vrouw geboren en groeide op in het huis van haar halfzus Maria Jansz. Elisabeth werd in 1725 gedoopt in de Nederduitse Gereformeerde Kerk in Paramaribo. Via haar zus en zwager leerde ze het zakenleven en de blanke elite van Suriname kennen. Ze leerde bovendien rekenen en schrijven en kon meehelpen met de correspondentie en administratie in het bedrijf van haar zwager. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Elisabeth werd in 1737 ten onrechte verbannen uit Suriname. Ze had iemand beschuldigd van het beledigen van de gouverneur, maar omdat er geen andere getuigen waren kon dat niet worden bewezen. De gouverneur wilde dat iemand werd veroordeeld en zo werd Elisabeth onterecht beschuldigd. Het racistische gedachtegoed van de gouverneur kreeg zo een concrete vorm. Hij stelde dat zwarte volkeren altijd probeerden hun vrijheid te misbruiken en blanken tegenwerkten. Elisabeth vertrok naar Nederland. Daar werd de Staten-Generaal gevraagd om het vonnis te herzien en zij werd inderdaad in het gelijk gesteld. Ze keerde daarop terug naar Suriname. Een tweede juridische strijd draaide om het voorgenomen huwelijk van Elisabeth met de blanke man Christoph Policarpus Braband, koster van de gereformeerde kerk en directeur van een houtzagerij. In 1764 deed het stel aangifte van hun geplande huwelijk, maar het werd verboden omdat zwarten en blanken zich niet zouden mogen vermengen. Na drie jaar strijd deed de Staten-Generaal uitspraak in hun voordeel. Het huwelijk kon doorgang hebben, ware het niet dat Braband inmiddels was overleden. Elisabeth vond niettemin snel een andere man en trouwde in 1767 met Hermanus Daniel Zobre. Elisabeth Samson deed goede zaken. Ze bezat verschillende plantages en diverse huizen in Paramaribo. Met haar zus Nanette erfde ze de plantages van haar oudere zus waardoor ze konden uitgroeien tot belangrijke koffie-exporteurs. In 1767 lieten ze zelfs een eigen fregat bouwen in Amsterdam, maar tijdens een tocht in 1769 bleek het schip lek. De lading ging verloren maar de bemanning werd gelukkig gered. Het jaarinkomen van Elisabeth werd geschat tussen de 40.000 en 100.000 gulden. Ter vergelijking: de gouverneur verdiende zo’n 10.000 gulden. Elisabeth Samson overleed in 1771 op 55-jarige leeftijd. Haar man was de enige erfgenaam. De plantages die Elisabeth deelde met haar zus, moest ook Hermanus Zobre delen. Elisabeth werd vooral bekend door haar zelf vergaarde kapitaal en door haar huwelijk met een blanke man. Niet onomstreden was en is het feit dat zij, dochter van een slavin, zelf ook slaven bezat die werkten op haar koffieplantages. Cynthia McLeod gebruikte het levensverhaal van Elisabeth in de roman e vrije negerin Elisabeth. Materiaal: foto, draad, parels Fotograaf: Elisabeth Samson, een vrije, zwarte vrouw in het 18e eeuwse Suriname. [/expander_maker] | (1480-1530) Regentes der NederlandenInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMargaretha van Oostenrijk werd in 1480 geboren in Brussel als jongste kind van Maximiliaan van Oostenrijk en Maria van Bourgondië. Kort na haar moeders dood, in 1482, werd Margaretha uitgehuwelijkt aan Karel, de toekomstige koning van Frankrijk. Ze verhuisde naar Amboise waar ze werd opgevoegd door de zus van Karel, Anne van Beaujeu. In 1493, toen de politieke situatie tussen de koningshuizen verslechterd was, keerde Margaretha terug naar de Nederlanden. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een nieuw plan ontvouwde zich in 1495: een dubbelhuwelijk met het koningshuis van Aragon- Castilië. Filips de Schone trouwde in 1496 met Johanna van Aragon-Castilië. In 1497 trouwde Margaretha met Juan van Aragon-Castilië. Hij overleed kort na de bruiloft. Niet lang daarna overleed ook hun pasgeboren dochter. Margaretha verliet Spanje en in 1501 hertrouwde ze met hertog Philibert II de Schone van Savoye, waamee ze hertogin van Savoye werd. Margaretha behartigde de staatszaken voor haar man die er minder interesse in had. In 1504 overleed ook Philibert. Aan het einde van 1506 werd Margaretha teruggeroepen naar de Nederlanden. Met het overlijden van haar broer Filips, die vanaf 1494 heer der Nederlanden was, was Maximiliaan regent geworden. Hij wilde liever dat Margaretha het bestuur op zich nam, naast de zorg over de kinderen van Filips. Margaretha vestigde zich in Mechelen, in het Hof van Savooyen. Ze zou van 1506 tot 1515 regentes zijn. In 1517 is ze dat opnieuw, maar dan voor haar neef Karel V, tot aan 1530. Gedurende haar regentschap was het redelijk rustig in de Nederlanden. Met Gelre werd oorlog gevoerd en ook de relatie met Frankrijk was bij tijd en wijle problematisch, maar toch was er relatieve voorspoed. Margaretha was betrokken bij allerlei politieke en diplomatieke zaken. Zo wist ze in 1529 vrede te bereiken tussen Habsburg en Frankrijk. Handelsbetrekkingen hadden ook zeer regelmatig haar aandacht. Ze bevorderde de relaties met Denemarken, de Baltische gebieden en Engeland. Veel werd er na haar dood geschreven over haar kunstverzameling en haar aandacht voor muziek, poëzie en architectuur. In 1530 overleed Margaretha aan een beeninfectie. Ze werd begraven in Brou. Materiaal: foto, collage, draad Fotograaf: atelier van Bernard van Orley [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
