Thérèse Schwartze
€600,00 incl. btw
(1851-1918) Schilder
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Thérèse Schwartze was de derde dochter in een Amsterdams kunstenaarsgezin en de meest getalenteerde van alle kinderen. Ze was vaak in het atelier van haar vader, de schilder Johan Georg Schwartze, die haar klaarstoomde voor het leven als kunstenaar. Hij bezorgde haar ook de eerste opdrachten. De rijke families Borski, Sillem en Van Loon bestelden portretten bij Schwartze. Laatstgenoemde familie groeide uit tot de belangrijkste opdrachtgever. Zij lieten vijftien familieleden vastleggen. Na het overlijden van haar vader werd Thérèse Schwartze kostwinner. Ze vertrok in 1875 naar München om in de leer te gaan bij een aantal schilders. Drie jaar later was Parijs aan de beurt. Hoewel ze niet veel op had met het werk van de impressionisten werd ze in Parijs geïnspireerd door de omgeving. Niet alleen in Nederland maar ook in Frankrijk kreeg Schwartze steeds meer succes met haar werk. Haar keuze voor pastel, waarmee ze snel kon werken, viel in de smaak bij haar opdrachtgevers. Ook het Koninklijk Huis liet zich door Schwartze portretteren en haar roem werd nog groter. Als eerste vrouw werd ze in 1896 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Diverse onderscheidingen vielen haar te beurt. In 1889 won ze de Gouden Medaille op de Internationale Tentoonstelling in Parijs. Vermoedelijk maakte Schwartze gedurende haar leven meer dan duizend werken en hoewel ze zeer goed verkochten waren de kritieken niet altijd positief. Sommigen verweten haar een gebrek aan diepgang. Na een lange vriendschap trouwt de dan 55-jarige Schwartze in 1906 met Anton van Duyl. Na zijn dood in 1918 bleef ze diepbedroefd achter. Slechts enkele maanden zou ze hem overleven. In die periode signeerde ze haar werk met Thérèse van Duyl. Ze stierf op 23 december 1918 en werd begraven op Zorgvlied in Amsterdam. Het grafmonument met dodenmasker, gemaakt door haar zus Georgine, werd later verplaatst naar de Oosterbegraafplaats. Lizzy Ansingh, nicht van Schwartze, zorgde er in 1919 voor dat er een herdenkingstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam werd gehouden. Ook richtte ze met een aantal anderen de Thérèse van Duyl-Schwartze Stichting op. Deze stichting steunt Nederlandse kunstenaars om zo ook de Nederlandse portretkunst in stand te houden. Cora Holleman en Pieternel Rol publiceerde in 1998 een monografie over Thérèse Schwartze. Materiaal: foto, verf, borduursel Fotograaf: zelfportret
Quick Comparison
| Settings | Thérèse Schwartze remove | Marion Herbst remove | Baudina Stinstra remove | William Diederich Kuik remove | Cornelia Scheffer remove | Sara Troost remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Thérèse Schwartze remove | Marion Herbst remove | Baudina Stinstra remove | William Diederich Kuik remove | Cornelia Scheffer remove | Sara Troost remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1851-1918) SchilderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingThérèse Schwartze was de derde dochter in een Amsterdams kunstenaarsgezin en de meest getalenteerde van alle kinderen. Ze was vaak in het atelier van haar vader, de schilder Johan Georg Schwartze, die haar klaarstoomde voor het leven als kunstenaar. Hij bezorgde haar ook de eerste opdrachten. De rijke families Borski, Sillem en Van Loon bestelden portretten bij Schwartze. Laatstgenoemde familie groeide uit tot de belangrijkste opdrachtgever. Zij lieten vijftien familieleden vastleggen. Na het overlijden van haar vader werd Thérèse Schwartze kostwinner. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Ze vertrok in 1875 naar München om in de leer te gaan bij een aantal schilders. Drie jaar later was Parijs aan de beurt. Hoewel ze niet veel op had met het werk van de impressionisten werd ze in Parijs geïnspireerd door de omgeving. Niet alleen in Nederland maar ook in Frankrijk kreeg Schwartze steeds meer succes met haar werk. Haar keuze voor pastel, waarmee ze snel kon werken, viel in de smaak bij haar opdrachtgevers. Ook het Koninklijk Huis liet zich door Schwartze portretteren en haar roem werd nog groter. Als eerste vrouw werd ze in 1896 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Diverse onderscheidingen vielen haar te beurt. In 1889 won ze de Gouden Medaille op de Internationale Tentoonstelling in Parijs. Vermoedelijk maakte Schwartze gedurende haar leven meer dan duizend werken en hoewel ze zeer goed verkochten waren de kritieken niet altijd positief. Sommigen verweten haar een gebrek aan diepgang. Na een lange vriendschap trouwt de dan 55-jarige Schwartze in 1906 met Anton van Duyl. Na zijn dood in 1918 bleef ze diepbedroefd achter. Slechts enkele maanden zou ze hem overleven. In die periode signeerde ze haar werk met Thérèse van Duyl. Ze stierf op 23 december 1918 en werd begraven op Zorgvlied in Amsterdam. Het grafmonument met dodenmasker, gemaakt door haar zus Georgine, werd later verplaatst naar de Oosterbegraafplaats. Lizzy Ansingh, nicht van Schwartze, zorgde er in 1919 voor dat er een herdenkingstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam werd gehouden. Ook richtte ze met een aantal anderen de Thérèse van Duyl-Schwartze Stichting op. Deze stichting steunt Nederlandse kunstenaars om zo ook de Nederlandse portretkunst in stand te houden. Cora Holleman en Pieternel Rol publiceerde in 1998 een monografie over Thérèse Schwartze. Materiaal: foto, verf, borduursel Fotograaf: zelfportret [/expander_maker] | (1944-1995) Sieraadontwerpster, edelsmid en docentInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMarion Herbst kwam in 1944 ter wereld in een Duits kloosterhospitaal, dertig kilometer van de Nederlandse grens. Samen met haar moeder was ze van Berlijn naar Nederland gereisd om zich na enige omzwerving uiteindelijk in Amsterdam te vestigen. Vanwege hun Duitse achtergrond hadden moeder en dochter het in de naoorlogse jaren in Nederland niet makkelijk. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Herbst werd opgeleid aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam, tegenwoordig de Gerrit Rietveld Academie. Met haar overstap van beeldhouwen naar edelsmeden, leerde ze ook Berend Peter Hogen Esch kennen, met wie ze in 1967 ging samenwonen. Haar eerste collectie sieraden toonde Herbst op de tentoonstelling Sieraad ’69 in Galerie Het Kapelhuis in Amersfoort. Ze viel op met speelse sieraden van kleurig perspex en zilver en het Rijk kocht een aantal stukken aan. Tussen 1970 en 1975 exposeerde ze regelmatig in Galerie Sieraad. Vanaf 1976 was Galerie Ra haar vaste galerie. Herbst zag het sieraad als autonoom beeldend kunstwerk dat niet per se gedragen hoefde te worden. Onconventionele materialen, zoals een doucheslang, verwerkte ze in haar objecten. Met vier andere kunstenaars richtte ze in 1974 de Bond van Oproerige Edelsmeden (BOE) op. Zij wilden, ten opzichte van het streng dogmatische Hollands Glad, een ander geluid laten klinken. De BOE tentoonstelling in Londen heette dan ook niet voor niets Revolt in Jewellery. De BOE bracht in 1975 de Vereniging van Edelsmeden en Sieraadontwerpers (VES) voort. Herbst begon in 1978 als docent aan het Mollerinstituut in Tilburg. Ze woonde vanaf 1979 met Hogen Esch in Veen (Noord-Brabant). Ze maakte sieraden en verbouwde groenten in haar eigen tuin. Samen met Henriette Wiessing ontwierp ze in die periode de serie ‘Lintjes’. In 1984 maakte ze de ‘T-ring’, een T-vormig stuk dat tussen de vingers geklemd kon worden waardoor een ring niet nodig was. Naast haar sieraadobjecten maakte Herbst ook werken van keramiek, tekeningen en gouaches. Ze ontving in 1982 de Françoise van den Bosch Prijs voor haar oeuvre en werkzaamheden op sieraadgebied. Van 1981 tot en met 1992 doceerde ze aan de Gerrit Rietveld Academie. Als organisator van talloze tentoonstellingen en als lid van verschillende besturen en jury’s speelde Herbst een belangrijke rol in het bekendmaken van het Nederlandse sieraad. Ook in de Raad voor de Kunst, Dutch Form Foundation en de Stichting Françoise van den Bosch was ze actief. Behalve in Nederland werd het werk van Herbst getoond in Oostenrijk, Italië, de VS en Duitsland. In 1993 volgde een overzichtstentoonstelling het Stedelijk Museum Amsterdam. Ze ontving in datzelfde jaar ook de Emmy van Leersumprijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Herbst overleed in 1995 aan de gevolgen van kanker. Haar sieraden zijn opgenomen in de collecties van CODA Museum, het Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Arnhem, Gemeentemuseum Den Haag en het Centraal Museum in Utrecht. Materiaal: foto's, textiel Fotograaf: Berend Peter Hogen Esch [/expander_maker] | (1739-1821) AmateurtekenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingBaudina Stinstra groeide op in het Friese Harlingen in een doopsgezinde koopmansfamilie. Kunst en cultuur speelden een belangrijke rol en Baudina kreeg waarschijnlijk tekenles als deel van haar opvoeding. Haar vroegst bekende werk maakte ze in 1764 en 1765. Het zijn werken in de stijl van kunstschilder Abraham Bloemaert. In 1769 trouwde Baudina met de rijke koopman Jelle Wildschut. Ze bezaten diverse panden en landerijen. Wildschut zou in 1796 zelfs de rijkste man van Harlingen zijn geweest. De enige tekening daterend van na Baudina’s huwelijk is een voorstelling van de kerk van Oldeberkoop uit 1776. In 1821 stierf Baudina Stinstra in haar ouderlijk huis aan het Noordijs in Harlingen. Een aanzienlijke erfenis viel ten deel aan familie, vrienden, personeel en goede doelen. Materiaal: foto, borduurwerkje, draad Fotograaf: J.A.Baur [/expander_maker] | (Dirkje Kuik) (1929-2008) Beeldend Kunstenaar en schrijverInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingWilliam Kuik, geboren in Utrecht, ontdekte al vroeg dat hij in een verkeerd lichaam geboren was. Zijn ouders vonden het geen probleem dat hij gekleed als meisje naar school ging, maar het zorgde voor veel pesterijen en vechtpartijen. Kuik studeerde korte tijd aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, maar werd daar weggestuurd vanwege zijn eigenwijsheid. Hij stortte zich in het kunstenaarsleven en wist met allerhande zaken geld te verdienen. Hij verfijnde zijn litho- en etstechniek en werd vanwege de hoge kwaliteit ervan door M.C. Escher en Jan Mankes gevraagd reproducties te maken. Kuik maakte ook eigen werk. Hij werkte als autonoom graficus en als illustrator van kinderboeken en voor tijdschriften als bijvoorbeeld Vrij Nederland. Tussen 1960 en 1970 schreef Kuik recensies voor Het Parool. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Kuik trouwde in 1958 met Marijke van Vuren. In die relatie kreeg Kuik de ruimte te onderzoeken hoe hij zijn genderidentiteit verder voor zich zag, maar in 1970 werd het huwelijk toch ontbonden. In de Utrechtse kunstscène had Kuik inmiddels een centrale positie ingenomen. Met schilder Joop Moesman en graficus Henc van Maarsseveen richtte hij in 1960 het grafisch genootschap De Luis op. Tientallen kunstenaars zouden zich aan het genootschap verbinden. In de jaren zestig begon Kuik ook met schrijven en in 1969 werd een dichtbundel uitgebracht en een door hemzelf geïllustreerd prozaboek. Een grote diversiteit aan boeken zou nog volgen, variërend van historische romans tot thrillers. Kuik besloot in 1977 zich vanaf dat moment Dirkje te noemen en uitsluitend vrouwenkleding te dragen. Ook buiten de deur. In 1979 begon het medisch traject om vrouw te worden. Uiteindelijk vond de geslachtsoperatie in Londen plaats. De wachttijden in Nederland waren langer dan tien jaar. Over haar ervaringen schreef Kuik het boek Huishoudboekje met rozijnen. Ook in artikelen en interviews vertelde ze openlijk over haar geslachtsverandering en streed ze voor de erkenning van transseksuelen. In 1985 won Kuik een zaak tegen de staat die erom draaide dat Kuik zich met haar gewenste naam en sekse bij de burgerlijke stand kon inschrijven. Als vrouw had Kuik alleen nog relaties met mannen. Tot haar dood had ze een relatie met metselaar Jo Nijenhuis. Zelf trok ze zich steeds meer terug uit het openbare leven, maar bleef wel werkzaam. Kuik stierf onverwacht in 2008. Haar huis werd opengesteld als museum. Materiaal: foto, borduurwerkje, draad Fotograaf: Jaap de Boer [/expander_maker] | (1830-1899) Beeldhouwer, schilder en tekenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingCornelia Scheffer was de dochter van de bekende kunstenaar Ary Scheffer. Wie haar moeder was is niet met zekerheid te zeggen. Tot haar zevende werd ze in het geheim grootgebracht op het platteland. In 1837 volgde een verhuizing naar Parijs onder begeleiding van haar oma. Ze trokken in bij Ary Scheffer in de kunstenaarswijk Nouvelle Athène. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Scheffer was vaak in het atelier van haar vader waar ze het vak van schilder en beeldhouwer leerde en ook voor haar vader poseerde. Op haar vijftiende trouwde Scheffer met de kinderarts René Marjolin, die achttien jaar ouder was dan Scheffer. Na het overlijden van haar vader kocht zij het huis om er met haar man in te trekken. In 1859 organiseerde ze een overzichtentoonstelling over het werk van haar vader. In de jaren zestig werkte Scheffer samen met Edouard Manet die bloemmotieven aanbracht op het aardwerk dat Scheffer ontwierp. Cornelia Scheffer overleed in 1899 en werd begraven op de begraafplaats van Montmartre. In het Dordrechts Museum kan men de marmeren linkerhand van Scheffer vinden die door een onbekende beeldhouwer gemaakt is. Een aantal stukken uit haar eigen oeuvre wordt in het Dordrechts Museum en in Museum Boijmans van Beuningen bewaard. Sculpturen van Scheffer zijn te vinden in Dordrecht en op de begraafplaats van Montmartre. Vanwege optreden van Scheffer werd Ary Scheffers nalatenschap uit zijn atelier toegezegd aan het Dordrechts Museum. Sinds 1899 beschikt het museum daarom over de grootste collectie kunstwerken van Ary Scheffer. Het ouderlijk huis in Parijs werd gelegateerd aan een achternicht en herbergt het Musée de la Vie Romantique, waar ook veel aandacht is voor het werk van Scheffer. Materiaal: foto, collage, was Fotograaf: Art Scheffer [/expander_maker] | (1732-1803) Schilder en tekenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingSara Troost was de dochter van acteur, schilder en tekenaar Cornelis Troost en acteur Susanna Maria van der Duyn. Sara groeide op in een artistiek milieu en werd door haar vader opgeleid als schilder. Toen Cornelis in 1750 overleed, kon Sara bijdragen aan het gezinsinkomen met wat zij verdiende met het schilderen. Sara trouwde in 1778 met Jacobus Ploos van Amstel. Ze was toen al 46 en het huwelijk bracht dan ook geen kinderen voort. Het stel woonde aan de Keizersgracht waar Van Amstel een lettergieterij had. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Sara bleef ook tijdens haar huwelijk schilderen. Bekend werd ze vooral met haar gouaches en waterverfschilderingen, vaak kopieën van werk van haar vader of andere kunstenaars. Haar werk werd gewaardeerd en Sara verdiende dan ook goed aan haar kunst. Na haar overlijden in 1803 werd ze begraven op het Walenkerkhof in Amsterdam. Materiaal: foto, karton, verf, borduurgaren Fotograaf: Cornelis Troost [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
