Anna Aleida de Beaufort

600,00 incl. btw

(1880 – 1975) Grootgrondbezitter

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Anna Aleida de Beaufort was de dochter van Arnoud Jan de Beaufort, lange tijd burgemeester van Leusden en Stoutenburg. Anna kreeg thuis onderwijs van haar gouvernantes en groeide op in een welvarend milieu. In 1926 overleed moeder Maria. en paar jaar later overleden ook vader Arnoud en haar broer Ernest Louis. Anna, ook wel Annie genoemd, bleef alleen achter en richtte in 1948 Stichting de Boom op dat het landgoed Huize De Boom waar zij was opgegroeide moest beschermen. De Beaufort leefde sober, maar had als groot grondbezitter een belangrijke rol in de agrarische samenleving.

Lees meer

Uitverkocht

Add to Wishlist
Add to Wishlist
Artikelnummer: Anna Aleida de Beaufort Categorie: Tag:

Quick Comparison

SettingsAnna Aleida de Beaufort removeMaria Elisabeth Georgina Ansingh removeMathilde Berdenis van Berlekom removemata hari removeElisabeth Sara Clasina de Swart removeLouisa Constantia Julia Eduarda Went remove
NameAnna Aleida de Beaufort removeMaria Elisabeth Georgina Ansingh removeMathilde Berdenis van Berlekom removemata hari removeElisabeth Sara Clasina de Swart removeLouisa Constantia Julia Eduarda Went remove
Image
SKUAnna Aleida de Beaufort
Rating
Price600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw600,00 incl. btw
Stock

Uitverkocht

Uitverkocht

Uitverkocht

AvailabilityUitverkochtUitverkochtUitverkocht
Add to cart

Lees meer

Toevoegen aan winkelwagen

Toevoegen aan winkelwagen

Lees meer

Lees meer

Toevoegen aan winkelwagen

Description

(1880 - 1975) Grootgrondbezitter

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Anna Aleida de Beaufort was de dochter van Arnoud Jan de Beaufort, lange tijd burgemeester van Leusden en Stoutenburg. Anna kreeg thuis onderwijs van haar gouvernantes en groeide op in een welvarend milieu. In 1926 overleed moeder Maria. en paar jaar later overleden ook vader Arnoud en haar broer Ernest Louis. Anna, ook wel Annie genoemd, bleef alleen achter en richtte in 1948 Stichting de Boom op dat het landgoed Huize De Boom waar zij was opgegroeide moest beschermen. De Beaufort leefde sober, maar had als groot grondbezitter een belangrijke rol in de agrarische samenleving. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Om de mensen in de buurt te beschermen tegen allerlei kwade invloeden richtte De Beaufort diverse verenigingen op. Zo liet ze een bibliotheek oprichten, stimuleerde ze muziekvereniging Lisiduna en de voetbalvereniging in Leusden. Vanaf 1927 leidde De Beaufort de protestantse fractie in de raad van Leusden. Keer op keer werd ze herkozen in de raad. In 1975 overleed Anna de Beaufort. In Leusden herinnert de Anna Aleidalaan aan de vrouw die  zichzelf liever Juffrouw Annie noemde. Materiaal:   foto, gedroogde planten Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(Lizzy) (1875 - 1959) Schilder

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Lizzy Ansingh, afkomstig uit een kunstzinnige familie, bleek al in haar vroege jeugd een grote aanleg voor tekenen te hebben. Haar eerste tekenlessen kreeg ze van haar tante Thérèse van Duyl-Schwartze. Een officiële opleiding ontving ze van 1893 tot 1897 op de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Daar raakte ze bevriend met Jo Bauer-Stumpff, Nelly Bodenheim, Marie van Regteren Altena, Coba Ritsema, Jacoba Surie, Betsy Westendorp-Osieck en Ans van den Berg. De groep kunstenaars werd ‘De Amsterdamsche Joffers’ genoemd. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] De grootste bekendheid kreeg Lizzy Ansingh met haar portretten, bijvoorbeeld van prinses Juliana,  en schilderijen van poppen die vaak menselijke deugden of ondeugden moesten verbeelden. Deze ‘poppenfantasieën’ vormden een nieuw genre in de beeldende kunst in Nederland. Materiaal: foto, parlemoer, borduursel

Fotograaf: B. Westendorp Osinck [/expander_maker]

(Mathilde Wibaut) (1862 - 1952) Politicus en feminist

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Mathilde Berdenis van Berlekom groeide op in Middelburg. Ze deed daar kweekschool, werkte als hulponderwijzeres en begon daarna aan een studie MO Nederlands. Ze trouwde met Floor Wibaut en samen kregen ze vier kinderen. Hierna zou ze zich, door het gebruik van anticonceptie, kunnen wijden aan haar zelfgekozen levenstaak: het politiek bewustmaken en persoonlijk ontwikkelen van vrouwen. In 1895 werd ze afdelingsvoorzitter van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Floor en Mathilde sloten zich twee jaar later aan bij de Sociaal- Democratische Arbeiderspartij (SDAP). [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Wibaut besloot in 1899 zich niet alleen op kiesrecht voor vrouwen te richten, maar ook aandacht te besteden aan het algemeen kiesrecht. In 1902 richtte ze de vrouwenvereniging Samen Sterk op. In Middelburg was ze betrokken bij de oprichting van  een huishoudschool en de jeugdbibliotheek. Vanwege het politieke werk van haar man in Amsterdam zette Wibaut haar werk voor de SDAP in Amsterdam voort. Ze richtte er met gelijkgestemde vrouwen in 1905 de Sociaal-Democratische Vrouwenpropagandaclub (SDVC) op. In de jaren twintig en dertig voerde Wibaut actie tegen het ontslag van gehuwde vrouwelijke ambtenaren en de beperking van vrouwelijke arbeid buitenshuis. Wibaut zag in huis ook een taak voor de man. Samen met haar man schreef ze het boek Wordend Huwelijk, waarin ze pleitten voor het recht van vrouwen op zelfbeschikking. Ook op seksueel gebied. Zij zagen heil in vrije of proefverlovingen zodat eerst geoefend kon worden voordat een officieel huwelijk werd gesloten. Na de dood van Floor Wibaut in 1936 werd Mathilde bestuurslid van de Wereldliga voor Sexueele Hervorming. Tot haar dood werkte ze aan haar memoires, Herinneringen, die in 1976 verschenen. Met haar overlijden in 1952 verdween een icoon van de vrouwenbeweging én de sociaaldemocratie. Materiaal:   foto, knipsel in foto Fotograaf:  Marie de Roode-Heijermans [/expander_maker]

(Cissy van Marxveldt) (1889-1948) Schrijver

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Als kind schreef Setske de Haan al verhaaltjes en op haar vijftiende verkocht ze een romantische novelle aan de plaatselijke krant die het publiceerde als feuilleton. Ze vertrok in 1908 naar Groot-Brittannië waar ze werkte als au pair. Daar kreeg ze de roepnaam Cissy. De Haan keerde terug naar Nederland en werd leerling-verslaggever bij de Drachtster Courant, maar vertrok in 1910 naar Amsterdam. Vanaf 1915 verschenen haar verhalen in weekblad Panorama onder een aantal pseudoniemen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Setske de Haan trouwde in 1916 met Leo Beek. Een jaar later volgde de eerste meisjesroman en in 1918 stond Het hoogfatsoen van Herr Feuer in de boekhandel. Voor een nieuw jongerentijdschrift kreeg ze de vraag een vervolgverhaal op haar meisjesroman te schrijven. Het blad bestond maar kort, maar zorgde wel voor de geboorte van het personage Joop ter Heul. In 1919 verscheen De HBS-tijd van Joop ter Heul. Drie volgende romans verhaalden over het volwassen worden van de rijke bakvis Ter Heul. De boeken werden een enorm succes en zijn later verfilmd voor televisie door de KRO. Door het succes van de boeken kon De Haan zich zaken uit het door haar verzonnen leven van Ter Heul, zoals huishoudelijk personeel, veroorloven. In de jaren dertig zou ze zo’n 50.000,- gulden aan royalties hebben verdiend. Het geld zou alleen niet helpen bij haar fysieke aandoeningen. In 1929 kreeg ze een beroerte die veroorzaakt bleek te zijn door een hersentumor. Ze raakte halfzijdig verlamd en kon daardoor alleen met links typen. De boeken die daarna verschenen waren minder succesvol dan de eerdere romans. In 1944 werd haar man gefusilleerd in de duinen bij Overveen vanwege zijn verzetswerk. Eén boek van De Haan zou hierna nog volgen, maar de sombere roman werd geen succes. Setske de Haan, beter bekend als Cissy van Marxveldt, stierf in 1948. Materiaal:   foto, collage, bandjes Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]

(1861-1951) Beeldhouwer en mecenas

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

lisabeth Sara Clasina de Swart was de dochter van kunstschilder Corstianus de Swart en Elisabeth IJntema. Ze groeide op in Arnhem in een doopsgezinde familie. Ze kreeg thuis les, van haar moeder in taal en literatuur en van haar vader in diverse kunstvakken. Met hulp van haar vader en het erfdeel van haar moeder kon zij zich in 1887 vestigen in Amsterdam. Daar begon ze aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid maar vertrok al snel om les te nemen bij beeldhouwer Lambertus Zijl. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In Amsterdam werd De Swart deel van het culturele leven. Ze kocht het werk van de Tachtigers en ondersteunde sommigen zelfs. George Breitner en Jan Veth beeldden haar af en schrijver Willem Paap vormde de vrouwelijke hoofdpersoon van zijn roman Vincent Haman vermoedelijk naar De Swart. Met haar vriendin Baukje van Mesdag – Elisabeth de Swart was min of meer openlijk lesbisch – verhuisde ze in 1889 naar Parijs. Hier leerde ze kunstenaars als Vincent van Gogh, Odillon Redon en Auguste Rodin kennen. Door haar toedoen kreeg Redon in 1894 een tentoonstelling bij de Haagsche Kunstkring. Elisabeth woonde met haar vriendin Anna Vis tussen 1892 en 1894 in Rotterdam. Daarna betrokken ze een etage aan het Oosterpark in het zogenaamde Willem Witsenhuis in Amsterdam. Verschillende Tachtigers kwamen daar samen. Met Isaac Israëls, die beneden  woonde, en feministe Annette Versluys-Poelman verzorgden zij Willem Kloos, die aan depressies leed en alcoholist was. Met haar laatste partner, Emilie van Kerckhoff, woonde De Swart tussen 1898 en 1914 in Laren (NH). Ze maakte een aantal ontwerpen voor ’t Binnenhuis en werd lid van de Hilversumsche Kunstkring. Ze exposeerde bovendien op de tentoonstelling De vrouw 1813-1913. In Laren ontvingen De Swart en Van Kerckhoff kunstenaars en componisten als Gustav Mahler, Emile Bernard en Lodewijk van Deyssel. Het stel vertrok in 1914 vanwege financiële problemen definitief naar Italië. Van Kerckhoff en De Swart groeiden enigszins uit elkaar maar verbraken het  contact nooit. Elisabeth de Swart leidde een teruggetrokken leven, boetseerde en verkocht af en toe wat. Uiteindelijk zou ze in 1951 op Capri overlijden waar zij en Van Kerckhoff sinds 1920 woonden. Materiaal:   foto, collage, vilt Fotograaf:  George Hendrik Breitner [/expander_maker]

(Louise) (1865-1951) Woningopzichter en directeur N.V. Bouwonderneming Jordaan

Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.

Beschrijving

Louisa Went groeide op in een Waals-hervormd gezin dat woonde aan de Amsterdamse Herengracht. Ze trad in eerste instantie toe tot de kerk, maar voelde zich later meer aangetrokken tot het socialisme. Sociaalliberaal feministe Hélene Mercier, grondlegger van het maatschappelijk werk, was een inspiratiebron. Vooral haar stukken over het woningvraagstuk spraken Went aan. Went leerde haar persoonlijk kennen en via Mercier nam ze zitting in verschillende commissies die zich bezighielden met uiteenlopende woningvraagstukken. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Went werd in 1896 lid van een commissie die onderzocht of het bouwen van arbeiderswoningen zonder overheidssteun mogelijk was. Het betrof een gebied in de Amsterdamse Jordaan waar huizen moesten komen. In Engeland ontmoette ze Octavia Hill, ’s werelds eerste woningopzichter. Hill knapte bij voorkeur krotten op terwijl Went zicht richtte op nieuwbouw. In Amsterdam vroeg Went architect Jan  van der Pek woningen te ontwerpen voor een braakliggend terrein aan de Lindengracht. Ze werd directeur van N.V. Bouwonderneming Jordaan en bleef op die manier betrokken bij de bouw van nieuwe woningen. Ook werd ze woningopzichter. Ze haalde de huur op en hield toezicht op de huurders en het huurdersreglement. Met sociaal werker Maria Muller-Lulofs richtte Went in 1899 de School voor Maatschappelijk werk op, de eerste in zijn soort. Tot 1945 zou Went als president van de school betrokken zijn. Ze trouwde in 1902 met architect Jan van der Pek. Samen waren ze betrokken bij de oprichting van de Vereniging Amsterdams Bouwfonds en het Amsterdams Tehuis voor Arbeiders. Van der Pek bouwde beide complexen, Went beheerde ze. Went kreeg in 1934 de zilveren medaille van de stad Amsterdam. Gedurende de oorlog financierde ze voedselpakketten voor gedetineerden in concentratiekampen. Ze overleed in 1951. Ter nagedachtenis werd in 1964 het Louise Wenthuis gebouwd in Amsterdam; een flatgebouw bedoeld voor alleenstaande vrouwen. In Leiden en Amsterdam herinneren straten aan de vrouw die zich als een van de eersten bezighield met sociale woningbouw. Materiaal:   foto, collage met kaart van eigen werk Fotograaf:  onbekende fotograaf [/expander_maker]
Content
WeightN/BN/BN/BN/BN/BN/B
DimensionsN/BN/BN/BN/BN/BN/B
Additional information
Select the fields to be shown. Others will be hidden. Drag and drop to rearrange the order.
  • Image
  • SKU
  • Rating
  • Price
  • Stock
  • Availability
  • Add to cart
  • Description
  • Content
  • Weight
  • Dimensions
  • Additional information
  • Attributes
  • Custom attributes
  • Custom fields
Click outside to hide the comparison bar
Compare