Catharina Geertruida Schrader
€600,00 incl. btw
(1656-1746) Vroedvrouw en schrijver van een verloskundige boek
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Catharina Schrader werd geboren in Bentheim (Duitsland). Vermoedelijk verhuisde het gezin vanwege religieuze spanningen in de jaren zeventig naar Leiden. Toch trouwde ze in 1682 in haar geboorteplaats met de meesterchirurgijn Ernst Cramer. Samen trokken ze naar Hallum in Friesland. Na de dood van Cramer in 1692 zette Catharina de chirurgijnswinkel van haar man voort. Een jaar later begon ze een vroedvrouwenpraktijk. Ze beschouwde het beroep als haar levenstaak, maar stopte als vroedvrouw na haar huwelijk met Thomas Higt. Na zijn overlijden pakte ze de draad weer op. Op 7 februari 1745 verrichtte ze de laatste bevalling. Ze had er toen meer dan 3000 begeleid. Anderhalf jaar later overleed Catharina Schrader. Schrader schreef ook over haar werk. Van 1693 tot 745 legde ze vast wat ze meemaakte als vroedvrouw: bevallingen, complicaties, maar ook over de afloop voor moeder en kind. Met de meer dan 500 vellen is het verslag een zeer belangrijk document dat niet alleen verhaalt over alles wat een vroedvrouw verricht maar ook informatie bevat over sterftecijfers, werkomstandigheden en beroepen en ambachten in Dokkum. In 1984 werd de Catharina Schrader Stichting in het leven geroepen. Deze stichting probeert de kennis van de verloskunde te bevorderen. Materiaal: foto, collage Fotograaf: J.Folkema
Quick Comparison
| Settings | Catharina Geertruida Schrader remove | Margaretha van Oostenrijk remove | Johanna Magdelena Lindeman remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Anna van Egmond remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Catharina Geertruida Schrader remove | Margaretha van Oostenrijk remove | Johanna Magdelena Lindeman remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Anna van Egmond remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1656-1746) Vroedvrouw en schrijver van een verloskundige boekInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingCatharina Schrader werd geboren in Bentheim (Duitsland). Vermoedelijk verhuisde het gezin vanwege religieuze spanningen in de jaren zeventig naar Leiden. Toch trouwde ze in 1682 in haar geboorteplaats met de meesterchirurgijn Ernst Cramer. Samen trokken ze naar Hallum in Friesland. Na de dood van Cramer in 1692 zette Catharina de chirurgijnswinkel van haar man voort. Een jaar later begon ze een vroedvrouwenpraktijk. Ze beschouwde het beroep als haar levenstaak, maar stopte als vroedvrouw na haar huwelijk met Thomas Higt. Na zijn overlijden pakte ze de draad weer op. Op 7 februari 1745 verrichtte ze de laatste bevalling. Ze had er toen meer dan 3000 begeleid. Anderhalf jaar later overleed Catharina Schrader. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Schrader schreef ook over haar werk. Van 1693 tot 745 legde ze vast wat ze meemaakte als vroedvrouw: bevallingen, complicaties, maar ook over de afloop voor moeder en kind. Met de meer dan 500 vellen is het verslag een zeer belangrijk document dat niet alleen verhaalt over alles wat een vroedvrouw verricht maar ook informatie bevat over sterftecijfers, werkomstandigheden en beroepen en ambachten in Dokkum. In 1984 werd de Catharina Schrader Stichting in het leven geroepen. Deze stichting probeert de kennis van de verloskunde te bevorderen. Materiaal: foto, collage Fotograaf: J.Folkema [/expander_maker] | (1480-1530) Regentes der NederlandenInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMargaretha van Oostenrijk werd in 1480 geboren in Brussel als jongste kind van Maximiliaan van Oostenrijk en Maria van Bourgondië. Kort na haar moeders dood, in 1482, werd Margaretha uitgehuwelijkt aan Karel, de toekomstige koning van Frankrijk. Ze verhuisde naar Amboise waar ze werd opgevoegd door de zus van Karel, Anne van Beaujeu. In 1493, toen de politieke situatie tussen de koningshuizen verslechterd was, keerde Margaretha terug naar de Nederlanden. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een nieuw plan ontvouwde zich in 1495: een dubbelhuwelijk met het koningshuis van Aragon- Castilië. Filips de Schone trouwde in 1496 met Johanna van Aragon-Castilië. In 1497 trouwde Margaretha met Juan van Aragon-Castilië. Hij overleed kort na de bruiloft. Niet lang daarna overleed ook hun pasgeboren dochter. Margaretha verliet Spanje en in 1501 hertrouwde ze met hertog Philibert II de Schone van Savoye, waamee ze hertogin van Savoye werd. Margaretha behartigde de staatszaken voor haar man die er minder interesse in had. In 1504 overleed ook Philibert. Aan het einde van 1506 werd Margaretha teruggeroepen naar de Nederlanden. Met het overlijden van haar broer Filips, die vanaf 1494 heer der Nederlanden was, was Maximiliaan regent geworden. Hij wilde liever dat Margaretha het bestuur op zich nam, naast de zorg over de kinderen van Filips. Margaretha vestigde zich in Mechelen, in het Hof van Savooyen. Ze zou van 1506 tot 1515 regentes zijn. In 1517 is ze dat opnieuw, maar dan voor haar neef Karel V, tot aan 1530. Gedurende haar regentschap was het redelijk rustig in de Nederlanden. Met Gelre werd oorlog gevoerd en ook de relatie met Frankrijk was bij tijd en wijle problematisch, maar toch was er relatieve voorspoed. Margaretha was betrokken bij allerlei politieke en diplomatieke zaken. Zo wist ze in 1529 vrede te bereiken tussen Habsburg en Frankrijk. Handelsbetrekkingen hadden ook zeer regelmatig haar aandacht. Ze bevorderde de relaties met Denemarken, de Baltische gebieden en Engeland. Veel werd er na haar dood geschreven over haar kunstverzameling en haar aandacht voor muziek, poëzie en architectuur. In 1530 overleed Margaretha aan een beeninfectie. Ze werd begraven in Brou. Materiaal: foto, collage, draad Fotograaf: atelier van Bernard van Orley [/expander_maker] | (1768-1822) ToneelspelerInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingJohanna Lindeman werd geboren in Amsterdam en in 1768 gedoopt in de Nieuwe Kerk aldaar. Als lid van een toneelfamilie stond ze al op vijfjarige leeftijd op het toneel. De Rotterdamse engagementsboeken geven aan dat dat vanaf 1776 regelmatig het geval was. Per speelseizoen ontvingen haar ouders voor hun gezamenlijke optreden 600 gulden. Vermoedelijk bleef Lindeman alleen in Rotterdam achter toen haar ouders in 1779 besloten naar Amsterdam te verhuizen. Toch keerde zij later ook terug naar de hoofdstad. Van een verdere toneelcarrière is echter niets bekend. Op 8 augustus overleed Johanna Lindeman. In het bericht over haar overlijden stond enkel vermeld dat zij ongehuwd was en naaister van beroep was. Materiaal: foto, glazen belvormen Fotograaf: Robbert Muys naar Nicolaas Muys [/expander_maker] | (1526-1588) Scheepsbouwer en heldin van het beleg van HaarlemInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingKenau was de tweede dochter in een welgesteld Haarlems gezin. Ze trouwde in 1544 met de scheepsbouwer Nanning Gerbrantsz. Borst. Vermoedelijk overleed hij 1562 want vanaf dat jaar staat Kenau’s naam op de aanbestedingsovereenkomsten van nieuwe schepen. Tot aan 1571 werden er zestien schepen bij haar besteld. De latere roem van Kenau Simonsdr. Hasselaer komt vermoedelijk voort uit het boekje Historie ende waerachtich verhael van al die dinghen die gheschiet sijn, van dach tot dach, in die lofweerdichste ende vermaerste stadt van Hollandt, Haerlem ghenoemt, in dien tijt als die van den Hertoghe van Alba beleghert was uit 1573. Het werd geschreven door de Friese geleerde Arcerius. Hij noemde Kenau de dapperste Haarlemse vrouw tijdens het Spaanse beleg. Ook in andere verslagen, soms stevig aangedikt, keerde de naam van de moedige Kenau terug. Kenau werd zo een belangrijk deel van de Nederlandse geschiedschrijving. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vermoedelijk verliet Kenau Haarlem direct na het beleg om haar zus en zwager naar Delft te volgen en daarna naar Zeeland. Kenau werd daar in 1574 benoemd tot beëdigd waagmeester en ze mocht de belasting op turf innen in Arnemuiden. Hoewel lang werd gedacht dat deze functie haar was gegund uit dank voor haar heldenrol, kreeg Kenau de functie waarschijnlijk via haar zwager die een goed woordje voor haar had gedaan. Kenau keerde in 1579 terug naar Haarlem. Ze probeerde een oude schuld van de stad te innen, maar het zou tot na haar dood duren voordat deze vereffend was. Dé heldin van het Haarlemse beleg had in de loop der tijd een slechte reputatie opgebouwd. Zij en haar dochters werden beschuldigd van kwade praktijken, maar onduidelijk is hoe dit precies is ontstaan. Vermoedelijk overleed Kenau in 1588 op zee nadat zij was meegevaren op een schip naar Noorwegen om hout in te kopen. Na haar dood werd de slechte reputatie van Kenau in Haarlem toch weer snel vergeten. Stadshistoricus Samenl Ampzing prees haar uitvoerig in een gedicht dat hij opnam in zijn Beschryvinge ende lof der stad Haerlem uit 1628. De Haarlemse schutterij gaf opdracht voor een doek met daarop de moedige Kenau, gewapend met zwaard en piek. Het werk ging in de zogenaamde Kenau-kamer in de Stadsdoelen. Nog tien portretten van Kenau zijn bekend, naast vele toneelstukken, romans en gedichten. De mythe van Kenau viel in 1956 uiteen door het werk Kenu Symonsdochter van Haerlem van de Haarlemse archivaris Gerda Kurtz. Zij stelde dat Kenau de moed van alle Haarlemse vrouwen moest symboliseren, als een pars pro toto, maar betwijfelde het meevechten van vrouwen. Zonder concrete aanwijzingen van haar militaire optreden in historische bronnen, moest het verhaal van Kenau als legende worden gezien. Bewijs vinden voor het wel of niet meevechten is overigens zeer lastig te verkrijgen, onder andere vanwege de vernietiging van het archief van het stadsbestuur uit die periode. Historicus Els Kloek pleitte in 2011 voor het meer serieus nemen van de legende van Kenau. Volgens haar zijn er wel degelijk bewijzen te vinden van vrouwen, en dus ook van Kenau, die deelnamen aan de verdediging van hun stad. Kenau kreeg uiteindelijk twee standbeelden in Haarlem. Het feit dat de naam Kenau is komen te staan voor een stevige vrouw die zich de kaas niet van het brood laat eten, toont het ook dat Kenau Simonsdr. Hasselaer nooit helemaal vergeten is. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Adam Willaerts [/expander_maker] | (1571 - 1649) HerbergierInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Bas werd geboren in Kampen maar verhuisde op haar veertiende naar Amsterdam. Daar trouwde ze in 1596 met scheepskapitein Jochem Heijndricksz. Swartenhondt. Hij was actief in de kaapvaart en maakte in 1602 zes Spaanse schepen met suiker buit. Uit archiefstukken blijkt dat Elisabeth Bas zorgde voor de bevoorrading van de schepen van Swartenhondt. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Swartenhondt kocht in 1606 de Amsterdamse herberg De Prince van Orangien; een chique plek waar de stadsbestuurders hun belangrijke gasten ontvingen. In dienst van de Admiraliteit van Amsterdam was Swartenhondt in 1621 weer op zee. In dat jaar versloeg hij de Spanjaarden bij Gibraltar en werd hij geëerd door prins Maurits. Toen Jochem Swartenhondt overleed in 1627 zette Elisabeth Bas de herberg voort. Ze deed geen slechte zaken zo blijkt uit haar testament. In 1648 had ze een vermogen van 28.863 gulden en daarmee behoorde ze tot de gegoede burgerij. Het beroemde portret van Elisabeth Bas werd vermoedelijk rond 1642 geschilderd. Het doek werd in 1880 door de familie Van de Pol als legaat geschonken aan het Rijksmuseum, als ware het een Rembrandt. Het schilderij was populair en werd door de firma H. Jos van Susante & Co uit Boxtelgekozen als afbeelding voor de bandjes om de sigaren die onder de naam Elisabeth Bas werden verkocht. In 1911 ontstond discussie over het schilderij. Kunsthistoricus Bredius was van mening dat het doek niet van Rembrandt was. Alhoewel de meeste kenners denken dat het doek van Ferdinand Bol is, blijven de meningen verdeeld. Ook de identiteit van de oude vrouw wordt inmiddels in twijfel getrokken. Hoe het ook mag zijn, het doek behoort nog altijd tot de topstukken van het Rijksmuseum. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: Ferdinand Bol [/expander_maker] | (Anna gravin van Buren) (1533-1558) Eerste vrouw van Willem van OranjeInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAnna van Egmond, het enige kind van Maximiliaan van Egmond, graaf van Buren, en Françoise de Lannoy werd geboren in Grave. Haar ouders behoorden tot de hoge adel. Maximiliaan was legeraanvoerder geweest van Karel V en zowel kapitein-generaal als stadhouder van Friesland, Groningen en Overijssel. Hij had uitgestrekte landgoederen in Zeeland en rondom Buren. Daar verbleven moeder en dochter het meest. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Op zijn sterfbed, hij overleed aan het hof in Brussel in 1548, regelde Maximiliaan nog het huwelijk tussen Anna en Willem van Nassau, prins van Oranje. De vijftienjarige Anna volgde haar vader op als gravin van Buren. Zowel Anna als Willem waren begeerlijke partners op de huwelijksmarkt. Op 8 juli 1551 had de bruiloft plaats. Willem werd daarmee ook graaf van Buren en vergaarde in een klap flinke rijkdom. Anna kreeg de titel van prinses. Door Willem werd ze ‘la Princesse d’Orange’ genoemd. Het stel vertrok naar het familieslot in Breda, waar Anna vaak alleen was met haar kinderen. Van Willem zijn zo’n veertig brieven bekend, gericht aan zijn eerste vrouw. Haar brieven aan hem zijn verloren gegaan. In 1558 overleed Anna. Ze werd bijgezet in een kapel van de Grote Kerk in Breda. Van de vier vrouwen van Willem van Oranje is Anna de minst bekende. De brieven van Willem aan Anna worden bewaard in het Koninklijk Huisarchief. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: onbekende maker [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
