Elisabeth Vervoorn
€600,00 incl. btw
(1617-1657) Gelegenheidsdichter
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Elisabeth Vervoorn groeide op als dochter van de burgemeester van Gorinchem, later hoge ambtenaar in de stad. Vermoedelijk verkeerde ze in artistieke en poëtische kringen. In 1639 werd ze beschreven als ‘in de Nederlandse poëzie zeer ervaren’. Negen jaar later volgde een huwelijk met jurist Johannes van Someren. Als echtpaar lieten ze zich portretteren door Cornelis Jonson van Ceulen. Ze kregen vijf kinderen. Vervoorn stierf al jong, in 1657. Vijf jaar na de dood van zijn vrouw bracht Van Someren een dichtbundel uit, Uytspanning der vernuften bestaende inde geestelycke, en wereltlycke poëzie. Hierin waren ook enkele gedichten van Vervoorn opgenomen, zoals een lofdicht op Maarten Hartpertsz. Tromp en een lofdicht op de verovering van Hulst door Frederik Hendrik. Vermoedelijk schreef Elisabeth Vervoorn nog meer gedichten maar deze zijn niet gepubliceerd. Materiaal: foto, collage met eigen foto’s Fotograaf: onbekende fotograaf
Quick Comparison
| Settings | Elisabeth Vervoorn remove | Elisabeth Johanna Hasebroek remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Sibylle van Griethuysen remove | Petronella Dunois remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Elisabeth Vervoorn remove | Elisabeth Johanna Hasebroek remove | Kenau Simonsdr. Hasselaer remove | Elisabeth Jacobsdr. Bas remove | Sibylle van Griethuysen remove | Petronella Dunois remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | ||||||
| Availability | ||||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1617-1657) GelegenheidsdichterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Vervoorn groeide op als dochter van de burgemeester van Gorinchem, later hoge ambtenaar in de stad. Vermoedelijk verkeerde ze in artistieke en poëtische kringen. In 1639 werd ze beschreven als ‘in de Nederlandse poëzie zeer ervaren’. Negen jaar later volgde een huwelijk met jurist Johannes van Someren. Als echtpaar lieten ze zich portretteren door Cornelis Jonson van Ceulen. Ze kregen vijf kinderen. Vervoorn stierf al jong, in 1657. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vijf jaar na de dood van zijn vrouw bracht Van Someren een dichtbundel uit, Uytspanning der vernuften bestaende inde geestelycke, en wereltlycke poëzie. Hierin waren ook enkele gedichten van Vervoorn opgenomen, zoals een lofdicht op Maarten Hartpertsz. Tromp en een lofdicht op de verovering van Hulst door Frederik Hendrik. Vermoedelijk schreef Elisabeth Vervoorn nog meer gedichten maar deze zijn niet gepubliceerd. Materiaal: foto, collage met eigen foto's Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1811-1887) Romanschrijver, publicist en vertalerInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Hasebroek groeide op in een religieus gezin als oudste van negen kinderen. In 1836 verhuisde ze mee naar Heiloo waar haar broer Johannes Petrus predikant was geworden. Hasebroek nam het huishouden van haar broer op zich. Petrus was niet alleen predikant maar ook auteur. Hij bezat een behoorlijke bibliotheek en letterkundigen bezochten de pastorie regelmatig. De literaire kring rond Petrus werd bekend als de ‘Kring van Heiloo’. Hasebroek zou in die context haar belangrijkste werk schrijven. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1838 verscheen Hasebroeks eerste roman, Te laat, over een ongelukkige liefdesgeschiedenis. Het boek, dat anoniem verscheen, kreeg goede kritieken. Een tweede roman volgde snel, Elize. Ook deze titel werd goed ontvangen. In de daaropvolgende twee jaar verschenen nog twee publicaties. In haar werk was de verhouding tussen de seksen een belangrijk thema. Zij achtte zielsverwantschap tussen man en vrouw van groot belang voor een gelijkwaardige relatie. Later legde Hasebroek zich steeds meer toe op het schrijven van stichtelijke werken, onder invloed van de protestantste Réveilbeweging. Hasebroek en haar broer verhuisden in 1843 naar Breda. Na zijn huwelijk in 1847 vertrok Hasebroek naar Wijk bij Duurstede. Samen met barones Van Ittersum richtte ze een zondagsschool op en bezocht ze de zieken. Steeds meer stelde ze haar leven in dienst van anderen. Wel publiceerde ze nog een aantal stichtelijke werken en vertalingen. In 1887 overleed Hasebroek. Hoewel ze tijdens het eerste deel van haar carrière werd geroemd vanwege de uitgebreide uitwerking van de psychologische aspecten van haar karakters, is Hasebroek niet tot de canon van de Nederlandse schrijvers gaan behoren. Materiaal: foto, gedroogde rozenblaadjes Fotograaf: H.W. Last/A.J.Ehnle [/expander_maker] | (1526-1588) Scheepsbouwer en heldin van het beleg van HaarlemInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingKenau was de tweede dochter in een welgesteld Haarlems gezin. Ze trouwde in 1544 met de scheepsbouwer Nanning Gerbrantsz. Borst. Vermoedelijk overleed hij 1562 want vanaf dat jaar staat Kenau’s naam op de aanbestedingsovereenkomsten van nieuwe schepen. Tot aan 1571 werden er zestien schepen bij haar besteld. De latere roem van Kenau Simonsdr. Hasselaer komt vermoedelijk voort uit het boekje Historie ende waerachtich verhael van al die dinghen die gheschiet sijn, van dach tot dach, in die lofweerdichste ende vermaerste stadt van Hollandt, Haerlem ghenoemt, in dien tijt als die van den Hertoghe van Alba beleghert was uit 1573. Het werd geschreven door de Friese geleerde Arcerius. Hij noemde Kenau de dapperste Haarlemse vrouw tijdens het Spaanse beleg. Ook in andere verslagen, soms stevig aangedikt, keerde de naam van de moedige Kenau terug. Kenau werd zo een belangrijk deel van de Nederlandse geschiedschrijving. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Vermoedelijk verliet Kenau Haarlem direct na het beleg om haar zus en zwager naar Delft te volgen en daarna naar Zeeland. Kenau werd daar in 1574 benoemd tot beëdigd waagmeester en ze mocht de belasting op turf innen in Arnemuiden. Hoewel lang werd gedacht dat deze functie haar was gegund uit dank voor haar heldenrol, kreeg Kenau de functie waarschijnlijk via haar zwager die een goed woordje voor haar had gedaan. Kenau keerde in 1579 terug naar Haarlem. Ze probeerde een oude schuld van de stad te innen, maar het zou tot na haar dood duren voordat deze vereffend was. Dé heldin van het Haarlemse beleg had in de loop der tijd een slechte reputatie opgebouwd. Zij en haar dochters werden beschuldigd van kwade praktijken, maar onduidelijk is hoe dit precies is ontstaan. Vermoedelijk overleed Kenau in 1588 op zee nadat zij was meegevaren op een schip naar Noorwegen om hout in te kopen. Na haar dood werd de slechte reputatie van Kenau in Haarlem toch weer snel vergeten. Stadshistoricus Samenl Ampzing prees haar uitvoerig in een gedicht dat hij opnam in zijn Beschryvinge ende lof der stad Haerlem uit 1628. De Haarlemse schutterij gaf opdracht voor een doek met daarop de moedige Kenau, gewapend met zwaard en piek. Het werk ging in de zogenaamde Kenau-kamer in de Stadsdoelen. Nog tien portretten van Kenau zijn bekend, naast vele toneelstukken, romans en gedichten. De mythe van Kenau viel in 1956 uiteen door het werk Kenu Symonsdochter van Haerlem van de Haarlemse archivaris Gerda Kurtz. Zij stelde dat Kenau de moed van alle Haarlemse vrouwen moest symboliseren, als een pars pro toto, maar betwijfelde het meevechten van vrouwen. Zonder concrete aanwijzingen van haar militaire optreden in historische bronnen, moest het verhaal van Kenau als legende worden gezien. Bewijs vinden voor het wel of niet meevechten is overigens zeer lastig te verkrijgen, onder andere vanwege de vernietiging van het archief van het stadsbestuur uit die periode. Historicus Els Kloek pleitte in 2011 voor het meer serieus nemen van de legende van Kenau. Volgens haar zijn er wel degelijk bewijzen te vinden van vrouwen, en dus ook van Kenau, die deelnamen aan de verdediging van hun stad. Kenau kreeg uiteindelijk twee standbeelden in Haarlem. Het feit dat de naam Kenau is komen te staan voor een stevige vrouw die zich de kaas niet van het brood laat eten, toont het ook dat Kenau Simonsdr. Hasselaer nooit helemaal vergeten is. Materiaal: foto, collage Fotograaf: Adam Willaerts [/expander_maker] | (1571 - 1649) HerbergierInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth Bas werd geboren in Kampen maar verhuisde op haar veertiende naar Amsterdam. Daar trouwde ze in 1596 met scheepskapitein Jochem Heijndricksz. Swartenhondt. Hij was actief in de kaapvaart en maakte in 1602 zes Spaanse schepen met suiker buit. Uit archiefstukken blijkt dat Elisabeth Bas zorgde voor de bevoorrading van de schepen van Swartenhondt. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Swartenhondt kocht in 1606 de Amsterdamse herberg De Prince van Orangien; een chique plek waar de stadsbestuurders hun belangrijke gasten ontvingen. In dienst van de Admiraliteit van Amsterdam was Swartenhondt in 1621 weer op zee. In dat jaar versloeg hij de Spanjaarden bij Gibraltar en werd hij geëerd door prins Maurits. Toen Jochem Swartenhondt overleed in 1627 zette Elisabeth Bas de herberg voort. Ze deed geen slechte zaken zo blijkt uit haar testament. In 1648 had ze een vermogen van 28.863 gulden en daarmee behoorde ze tot de gegoede burgerij. Het beroemde portret van Elisabeth Bas werd vermoedelijk rond 1642 geschilderd. Het doek werd in 1880 door de familie Van de Pol als legaat geschonken aan het Rijksmuseum, als ware het een Rembrandt. Het schilderij was populair en werd door de firma H. Jos van Susante & Co uit Boxtelgekozen als afbeelding voor de bandjes om de sigaren die onder de naam Elisabeth Bas werden verkocht. In 1911 ontstond discussie over het schilderij. Kunsthistoricus Bredius was van mening dat het doek niet van Rembrandt was. Alhoewel de meeste kenners denken dat het doek van Ferdinand Bol is, blijven de meningen verdeeld. Ook de identiteit van de oude vrouw wordt inmiddels in twijfel getrokken. Hoe het ook mag zijn, het doek behoort nog altijd tot de topstukken van het Rijksmuseum. Materiaal: foto, textiel Fotograaf: Ferdinand Bol [/expander_maker] | (1621-1699) DichterInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDe Gelderse Sibylle van Griethuysen werd geboren in Buren als negende kind in een doopsgezinde familie. Ze leerde als kind Latijn, Frans en Spaans en maakte in haar jeugd de overstap naar de gereformeerde kerk. Op haar zeventiende trouwde Van Griethuysen met de Friese apotheker Upke Harmenszoon Wytzema met wie ze ook naar Friesland vertrok. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Van Griethuysen publiceerde in 1645 haar eerste dichtbundel: In rym gestelde claeg-liederen Jeremiae. Een tweede bundel volgde een jaar later: Spreeckende schildery. Ze liet zich in de bundel uit over de schijnheiligheid in de kerk. Dat leidde tot een hoogoplopend geschil in de kerkenraad van Appingedam. Uit de bundel blijkt dat Van Griethuysen ondersteund werd bij haar schrijverschap door de adellijke familie Ripperda uit Farmsum. Via de uitgever, Claude Fonteyne, kwam Van Griethuysen in contact met andere auteurs in Friesland en Groningen. Ook daarbuiten werd haar naam steeds bekender. Van Griethuysen vertaalde een politiek getint gedicht van Constantijn Huygens en wisselde enkele gedichten met hem uit. Zo kwam ze in het zicht van een aantal Hollandse schrijvers als Hendrik Bruno, Jan Vos en Joan Blasius, die enkele gedichten van Van Griethuysen opnamen in hun werken. Het grootste werk van Van Griethuysen is haar aandeel in de Hemelse troost-borne uit 1651, een gezamenlijk werk van haar en Eydelshemius. Met de verhuizing naar Groningen in 1654 leerde Van Griethuysen de Groningse dichter Johan van Nyenborgh en zijn omgeving kennen. Via hem leerde ze ook de Friese dichters Eelckje van Bouricius en Sibylle van Jongestall kennen. Vanaf de jaren zestig richtte Van Griethuysen zich nauwelijks meer tot andere auteurs. Na de dood van haar man keerde ze terug naar Buren en publiceerde vermoedelijk niet meer. In 1674 hertrouwde Van Griethuysen met de vermogende bierbrouwer Reynier Cornelis Groenevelt met wie ze in Veenendaal woonde. Hij overleed in 1691. Van Griethuysen overleed acht jaar later. In de jaren zestig van de twintigste eeuw werd haar graf geruimd tijdens een kerkrestauratie. Vooral vanwege het contact met Constantijn Huygens geniet de naam Van Griethuysen nog enige bekendheid, alhoewel uitgebreider onderzoek naar vrouwelijke schrijvers en hun netwerken misschien een ander licht laat schijnen op het leven van Van Griethuysen. Materiaal: foto, koeien huid Fotograaf: Jacob van Meurs naar Theodor Faber [/expander_maker] | (1650-1695) Eigenaar van pronkpoppenhuisInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingVier maanden voor de geboorte van Petronella Dunois in 1650 stierf haar vader Pierre Dunois. Hij bekleedde een belangrijke functie aan het hof van Willem II. Tussen 1655 en 1660 overleed ook haar moeder. Samen met haar zusje groeide Petronella op bij bekenden in Den Haag en Leiden. Ze hadden een behoorlijk bedrag geërfd en konden zo allebei een zeer kostbaar poppenhuis laten maken. Alleen dat van Petronella Dunois zou bewaard blijven. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1677 trouwde ze met haar verre neef Pieter van Groenendijck uit Leiden. Ook het poppenhuis verhuisde naar de sleutelstad. In 1934 werd het poppenhuis geschonken aan het Rijksmuseum in Amsterdam, waar het nog steeds te bewonderen is als deel van de opstelling over de Nederlandse (kunst-) geschiedenis van de zeventiende eeuw. Materiaal: foto, collage, textiel Fotograaf: Nicolaes Maes [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
