Foelke Kampana
€600,00 incl. btw
(1355-1417) Bekend als ‘Kwade Foelke’
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
De eerste melding over Foelke Kampana dateert van 12 december 1376 en betreft een oorkonde over de overdracht van een kapel. Ze trouwde in 1377 met de rijke edelman Ocko tom Brok. Het paar kreeg van paus Gregorius XI het recht een draagaltaar te bezitten. Zo konden zij overal de mis op laten dragen. De paus verleende het echtpaar bovendien een volledige aflaat. In de veertiende en vijftiende eeuw woedde er een hevige strijd over de macht in Friesland. Ocko tom Brok probeerde bondgenootschappen te sluiten en kwam in contact met de graaf van Holland, Albrecht van Beieren, die inderdaad zijn steun aanbood. Ocko leende zijn landen aan Albrecht en raakte zo betrokken bij de Friese strijd. Ocko werd in 1389 vermoord door een van zijn tegenstanders en Kampana zocht hulp bij de bondgenoten van haar man. Tijdens haar afwezigheid werd door Edo Wiemken van Rüstringen geprobeerd de burcht in Aurich te veroveren maar met hulp van anderen keerde Kampana terug. Ze heroverde de kerk waarin Wiemken van Rüstringen zich had verschanst. Tweehonderd gevangenen werden direct onthoofd. Widzel, een bastaardzoon van Ocko, kreeg vervolgens het regentschap over Brockmerland in handen. Hij probeerde ook Ocko’s erfenis te verkrijgen en sloot daartoe een bondgenootschap. Tijdens een gevecht werd hij echter doodgeslagen. De inmiddels volwassen zoon van Kampana en Ocko, Keno, kon de macht overnemen. Zijn moeder bleef nauw betrokken. Na Keno’s dood in 1417 trad Foelke korte tijd op als voogdes, nu voor haar kleinzoon Ocko II. Kampana overleed tussen 1417 en 1419. Ze werd begraven in de Lambertikerk in Aurich. Na haar dood kwam Kampana bekend te staan als de‘kwade Foelke’. De Friese historieschrijver Eggerik Beninga vermeldde in de zestiende eeuw een aantal legendes over Foelke Kampana die de bijnaam verklaren. Zo zou Kampana twee gevangengenomen jongemannen expres hebben laten verhongeren en de opdracht hebben gegeven om hun lichamen in het moeras te gooien. Bovendien zou ze haar schoonzoon hebben geadviseerd haar dochter te doden, als straf voor haar buitenechtelijke relaties. Toen hij dat inderdaad had gedaan, liet Kampana de burcht van haar schoonzoon aanvallen. Hij vluchtte naar zijn vader, maar tevergeefs. Kampana zou beide mannen gevangen hebben laten nemen en terecht laten stellen. In werkelijkheid waren het gruwelen die zoon Keno op zijn geweten had maar die aan zijn moeder werden toegeschreven. Volgens een Oostfriese sage verscheen Foelke op slot Dornum als de slotheer op sterven lagen. Volgens andere sagen verscheen Foelke wanneer iemand ten onrechte zou worden veroordeeld of er een ongeluk stond te gebeuren. Hier werd Kampana dus juist een positieve rol toegedicht. Er werden verschillende toneelstukken over Kampana geschreven, evenals twee historische romans. De laatste, van de hand van Siever Johanna Meyer-Abich uit 1943, werd in 1990 nog herdrukt. Materiaal: foto, collage, borduursel Fotograaf: Onbekende maker
Quick Comparison
| Settings | Foelke Kampana remove | Esmée Adrienne van Eeghen remove | Elisabeth prinses van de Palts remove | Elburg van (den) Boetzelaer remove | Francina de Zeeuw remove | Trijntje Beimers remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | Foelke Kampana remove | Esmée Adrienne van Eeghen remove | Elisabeth prinses van de Palts remove | Elburg van (den) Boetzelaer remove | Francina de Zeeuw remove | Trijntje Beimers remove |
| Image | |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | ||||||
| Availability | ||||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1355-1417) Bekend als 'Kwade Foelke'Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingDe eerste melding over Foelke Kampana dateert van 12 december 1376 en betreft een oorkonde over de overdracht van een kapel. Ze trouwde in 1377 met de rijke edelman Ocko tom Brok. Het paar kreeg van paus Gregorius XI het recht een draagaltaar te bezitten. Zo konden zij overal de mis op laten dragen. De paus verleende het echtpaar bovendien een volledige aflaat. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In de veertiende en vijftiende eeuw woedde er een hevige strijd over de macht in Friesland. Ocko tom Brok probeerde bondgenootschappen te sluiten en kwam in contact met de graaf van Holland, Albrecht van Beieren, die inderdaad zijn steun aanbood. Ocko leende zijn landen aan Albrecht en raakte zo betrokken bij de Friese strijd. Ocko werd in 1389 vermoord door een van zijn tegenstanders en Kampana zocht hulp bij de bondgenoten van haar man. Tijdens haar afwezigheid werd door Edo Wiemken van Rüstringen geprobeerd de burcht in Aurich te veroveren maar met hulp van anderen keerde Kampana terug. Ze heroverde de kerk waarin Wiemken van Rüstringen zich had verschanst. Tweehonderd gevangenen werden direct onthoofd. Widzel, een bastaardzoon van Ocko, kreeg vervolgens het regentschap over Brockmerland in handen. Hij probeerde ook Ocko’s erfenis te verkrijgen en sloot daartoe een bondgenootschap. Tijdens een gevecht werd hij echter doodgeslagen. De inmiddels volwassen zoon van Kampana en Ocko, Keno, kon de macht overnemen. Zijn moeder bleef nauw betrokken. Na Keno’s dood in 1417 trad Foelke korte tijd op als voogdes, nu voor haar kleinzoon Ocko II. Kampana overleed tussen 1417 en 1419. Ze werd begraven in de Lambertikerk in Aurich. Na haar dood kwam Kampana bekend te staan als de‘kwade Foelke’. De Friese historieschrijver Eggerik Beninga vermeldde in de zestiende eeuw een aantal legendes over Foelke Kampana die de bijnaam verklaren. Zo zou Kampana twee gevangengenomen jongemannen expres hebben laten verhongeren en de opdracht hebben gegeven om hun lichamen in het moeras te gooien. Bovendien zou ze haar schoonzoon hebben geadviseerd haar dochter te doden, als straf voor haar buitenechtelijke relaties. Toen hij dat inderdaad had gedaan, liet Kampana de burcht van haar schoonzoon aanvallen. Hij vluchtte naar zijn vader, maar tevergeefs. Kampana zou beide mannen gevangen hebben laten nemen en terecht laten stellen. In werkelijkheid waren het gruwelen die zoon Keno op zijn geweten had maar die aan zijn moeder werden toegeschreven. Volgens een Oostfriese sage verscheen Foelke op slot Dornum als de slotheer op sterven lagen. Volgens andere sagen verscheen Foelke wanneer iemand ten onrechte zou worden veroordeeld of er een ongeluk stond te gebeuren. Hier werd Kampana dus juist een positieve rol toegedicht. Er werden verschillende toneelstukken over Kampana geschreven, evenals twee historische romans. De laatste, van de hand van Siever Johanna Meyer-Abich uit 1943, werd in 1990 nog herdrukt. Materiaal: foto, collage, borduursel Fotograaf: Onbekende maker [/expander_maker] | (1918-1944) VerzetsstrijderInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEsmée van Eeghen werd geboren in Amsterdam maar groeide op in het Gooi in een welvarend gezin. Beide ouders kwamen uit families met aanzien. Vanwege haar grillige karakter – aan de ene kant aardig en fijngevoelig, maar aan de andere kant brutaal en egocentrisch – werd ze als tiener naar een Zwitserse psychiater gestuurd. Ze groeide op tot een mondaine vrouw, die vloeiend Engels, Duits, Frans en Nederlands sprak en veel reisde. Hoewel ze niet hoefde te werken voor haar geld, besloot Van Eeghen toch verpleegster te worden in het Amsterdamse Burgerziekenhuis. Ze kreeg er een relatie met coassistent Henk Kluvers. Hij vertrok naar Leeuwarden om verzetswerk te doen en Van Eeghen volgde hem. Ze hielp Joodse kinderen uit Amsterdam naar het noorden van het land te smokkelen. Na een poos verbrak Kluvers de relatie. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Een nieuwe liefde vond Van Eeghen in de persoon van Krijn van der Helm, topman in het Friese verzet. Van Eeghen werd zijn belangrijkste koerier en ze werkte onder twee schuilnamen: Elly en Sjoerdje. Ze vervoerde wapens en munitie, deed mee aan gewapende overvallen en bezorgde onderduikers bonnen en identiteitspapieren. In 1944 zou ze haar aantrekkingskracht hebben moeten gebruiken voor spionagewerk bij de Sicherheitsdienst. Volgens een andere bron zou ze dat hebben gedaan om informatie in te winnen over haar broer die gearresteerd was. In elk geval pakte de infiltratie bij de SD verkeerd uit. Van Eeghen werd verliefd op de Wehrmacht-officier Hans Schmälzlein, wat tot groot wantrouwen leidde bij het verzet. Ze kreeg een keuze: of de kogel of verbanning uit het noorden van Nederland. Ze koos voor het tweede. Na verloop van tijd verdacht ook de SD Van Eeghen. Haar rol in het verzet was bekend geworden bij hen. Daarop werd Van Eeghen gearresteerd en gevangen gezet. Omdat ze als gevangene een speciale behandeling kreeg, werd de argwaan van het verzet nog groter. Uiteindelijk werd Esmée van Eeghen doodgeschoten op 7 september 1944 en in het Van Starkenborghkanaal gegooid. Een dag later werd haar lichaam gevonden. Ze werd begraven in Noorddijk. Na de bevrijding werd ze herbegraven in Baarn. Postuum kreeg Van Eeghen een onderscheiding voor haar hulp aan neergestorte geallieerde piloten. Toch bleven er twijfels over haar verzetswerk en mogelijke collaboratie, alhoewel moet worden geconcludeerd dat ze geen verraad heeft gepleegd. Met haar kennis over het verzet had ze onnoemelijk veel schade aan kunnen richten. Over het leven van Van Eeghen werd door Theo Loevendie een opera gemaakt. Ook verscheen er een theatervoorstelling. Ageeth Scherphuis en Anita van Ommeren schreven een portret, De oorlog van Esmée van Eeghen. De figuur van Rachel Stein in de film Zwartboek van Paul Verhoeven is deels geïnspireerd op Van Eeghen. Materiaal: foto, gesmolten plastic Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1618-1680) Prinses en beroemd vanwege haar correspondentie met onder andere René DescartesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElisabeth, prinses van de Palts, kwam op aarde in Heidelberg als oudste dochter van keurvorst Frederik V en Eilzabeth Stuart. Toen ze een jaar oud was verhuisde het gezin naar Praag omdat haar ouders het koninkrijk Bohemen aangeboden kregen. Al na een jaar werden ze daar verjaagd. Zonder land en zonder geld raakten ze verzeild in Den Haag. Ze kregen hulp van prins Maurits en ontvingen van de Staten-Generaal een financiële toelage. Prinses Elisabeth woonde eerst nog een tijd bij haar grootmoeder en tante in Brandenburg, maar kwam in 1628 ook naar Holland. Ze kreeg uitgebreid les in exacte vakken, aristocratische omgangsvormen en in diverse talen. Vermoedelijk kreeg ze ook les van hofschilder Gerard van Honthorst. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Nadat haar vader was overleden in 1632 verhuisde Elisabeth naar het hof van haar moeder aan de Kneuterdijk. Daar ontmoette ze rond 1640 filosoof René Descartes. In 1643 begonnen zij een brievencorrespondentie. Ze schreven elkaar onder meer over de relatie tussen verstand en gevoel, het geloof en de verbinding tussen lichaam en geest. Elisabeths inzichten hielpen Descartes zijn gedachten te scherpen. Descartes probeerde Elisabeth te troosten en te adviseren bij moeilijke levensvragen. Zijn werk Principia Philosophiae uit 1644 droeg hij dan ook op aan de prinses. Vanwege een conflict met haar moeder werd Elisabeth teruggestuurd naar Brandenburg, waar haar neef Frederik Willem keurvorst was. De verhuizing deed haar goed. De correspondentie met Descartes werd daarentegen minder intensief. Uiteindelijk overleed Descartes in 1650 aan een longziekte. Elisabeths brieven werden aan haar teruggestuurd. Dankzij de Vrede van Münster in 1648 konden de kinderen van Frederik V terug naar Heidelberg. Elisabeth trok uiteindelijk naar Herford, een plaatsje bij Bielefeld. Ze werd daar in 1667 abdis van het protestantse vrouwenklooster en bleef dat tot aan haar dood. Gedurende deze periode correspondeerde Elisabeth met filosoof Malebranche die verwant was aan Descartes. Voortkomend uit het gevoel dat ze niet gevonden had wat ze zocht, was godsdienst steeds belangrijker geworden voor Elisabeth. Ook had ze contact met wiskundige en filosoof Gottfried Wilhelm von Leibniz. In 1676-77 bood Elisabeth onderdak aan Robert Barclay en William Penn, twee vooraanstaande Quakers. Ze correspondeerde ook met hen, maar bleef zelf trouw aan het calvinisme. Uiteindelijk stierf Elisabeth in 1680, vermoedelijk aan kanker. Ze werd begraven in de Münsterkirche in Herford. De brieven van Elisabeth aan Descartes waren lang onvindbaar, maar werden in de negentiende eeuw teruggevonden. Met deze vondst werd duidelijk hoe groot de invloed van Elisabeth op Descartes moet zijn geweest. Materiaal: foto, oorbellen, borduurdraad Fotograaf: onbekende maker 1636 [/expander_maker] | (1506-1568) AbdisInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingGeboren als vijfde kind van Rutger van Boetzelaer en Berta van Arkel werd Elburg van Boetzelaer vernoemd naar haar grootmoeder. Vermoedelijk werd ze rond haar tiende door haar ouders ondergebracht in een klooster. De naam van Van Boetzelaer keert regelmatig terug in stukken van de abdij van Rijnsburg. In 1549 werd ze bevorderd van subpriores tot eerste priores. In 1533 werd Van Boetzelaer voorgedragen als nieuwe abdis. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Met de zuivering van de katholieke kerk golden er voor Van Boetzelaer andere regels dan voor haar voorganger. Er was niet langer een omvangrijke hofhouding en ze moest een abt van een ander klooster als spiritueel adviseur aannemen. Als abdis wist ze de pachtopbrengsten te verhogen en de abdij te renoveren. Bij de hongersnood van 1557 gaf ze duizenden hongerige mensen te eten. In 1568 overleed Van Boetzelaer. Ze werd bijgezet in de abdijkerk. Vooral bekend werd Van Boetzelaer vanwege een raam dat zij in 1561 schonk aan de St. Janskerk in Gouda. Het raam was bedoeld ter nagedachtenis aan haar familie en haarzelf. Door geschiedschrijvers uit de twintigste eeuw wordt niet alle haar machtige positie benoemd maar ook de middenweg die ze wist te vinden tussen de belangen van de kloostergemeenschap en het strenge katholicisme dat de overheid voorstond. Materiaal: foto, collage Fotograaf: voorstudie door Wouter Crabeth [/expander_maker] | (Francien) (1922-2015) Verzetstrijder en eerste vrouwelijke militairInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingFrancina de Zeeuw, geboren en getogen in Terneuzen, raakte tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders betrokken bij het verzet. Als telefoniste kon zij de telefoongesprekken van de bezetter afluisteren en informatie onderscheppen. Vader De Zeeuw waarschuwde vervolgens de betrokkenen. Al snel breidde het verzetswerk van Francien zich uit. Ze regelde voedselbonnen en onderduikadressen en smokkelde identiteitsbewijzen en wapens naar Amsterdam. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] De Zeeuw en de andere leden van verzetsgroep Fassaert werden in september 1944 ontdekt door terugtrekkende Duitsers. Door buikloop te veinzen zag zij kans wapens in het toilet te dumpen. Toch werd de groep vastgezet. Alhoewel hen in eerste instantie executie stond te wachten, mocht de groep de volgende nacht in vrijheid vertrekken. De Zeeuw trok later met twee anderen door de frontlinie in Zeeuws-Vlaanderen om de Canadezen te informeren over de terugtrekking van de Duitsers. De Canadezen beschoten een gebied waar geen Duitsers meer zaten, waardoor burgers onnodig risico liepen. Medeverzetsstrijder Jan Kars kwam om tijdens deze gevaarlijke tocht. De moed van De Zeeuw bleef niet onopgemerkt. Na de bevrijding van Zeeuws-Vlaanderen roemde de Britse pers haar als ‘heroine of Zeeland’. Vanuit Londen werd ze benaderd met het verzoek mee te werken aan de oprichting van een vrouwenafdeling van de marine, de Marine Vrouwen Afdeling (MARVA). Als vrouwen zelf belangstelling toonden om dienst te nemen, zou Koningin Wilhelmina het initiatief in overweging nemen. De Zeeuw verzamelde een groep van 12 vrouwen en de oprichting van MARVA was op 31 oktober 1944 een feit. Francien de Zeeuw was het eerste lid en daarmee de eerste vrouwelijke militair van Nederland. Na de Duitse capitulatie vertrok De Zeeuw naar Nederlands-Indië. De MARVA’s ondersteunden de strijd daar vooral administratief. Hun aanwezigheid zorgde ervoor dat een man vrijgemaakt kon worden voor de ‘echte’ strijd. Hoewel De Zeeuw moeite had met de hiërarchie en de behandelingen van vrouwen, werd ze uiteindelijk toch tot officier benoemd. Zij verzette zich daarbij niettemin stevig tegen het feit dat vrouwen van adel voorrang kregen bij officiersbenoemingen. De Zeeuw keerde in 1947 definitief terug naar Nederland. Zij ging werken bij de PTT maar kreeg later vanwege haar huwelijk ontslag. Ze wijdde zich aan haar kinderen en bekleedde diverse bestuursfuncties binnen het protestants-christelijke onderwijs. In 2012 ontving de toenmalige minister Jeanine Hennis-Plasschaert de eerste MARVA tweemaal. De Zeeuw overleed in september 2015, 93 jaar oud. Bij leven ontving zij drie onderscheidingen: het Oorlogsherinneringskruis, het Ereteken voor Orde en Vrede en het Verzetsherdenkingskruis. Natasza Tardio publiceerde in 2017 de biografie Francien de Zeeuw. Van verzetsheldin tot eerste vrouwelijke militair. Materiaal: foto, landkaart, postzegels Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1922 -2006) Zendingswerker en VerplegerInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingAls oudste van tien kinderen werd Trijntje Beimers geboren in een boerengezin in Friesland. Ze waren gereformeerd en Beimers ging naar een Christelijke school. Op haar vijftiende besloot ze dat haar toekomst in het zendingswerk lag. In de oorlog was het gezin Beimers betrokken bij het verzet. Trijntje bracht illegale kranten rond en de familie verborg een onderduiker. Na verloop van tijd moest ook Trijntje onderduiken. Na de oorlog volgde Beimers de verpleegstersopleiding in Leeuwarden en was ze actief in het Christelijk jeugdwerk. In 1953 haalde ze bovendien haar bevoegdheid als godsdienstonderwijzer. Aan het eind van dat jaar volgde uitzending naar Tanzania. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Twaalf jaar lang werkte Beimers in Tatanda in Tanzania bij het Amerikaanse echtpaar Otto Deming en Gladys Deming-Van Buren. Ze richtte er een polikliniek op en verleende medische hulp aan de bevolking. In de ochtend hielp ze bij het zendingswerk en in de bijbelschool. Diverse kinderen werden door Beimers geadopteerd. Zij wilde graag een eigen kindertehuis beginnen, maar het echtpaar Deming was het daar niet mee eens. Met een aantal medewerkers vertrok Beimers daarop naar Kilangala. In 1968 werd daar het eerste kindertehuis opgericht naast een polikliniek die zou uitgroeien tot ziekenhuis. Beimers werkte ondertussen als zendeling en verkondigde het geloof van de Evangelische Broedergemeente gedurende haar rondreizen in meer dan 400 dorpen. Nadat de post in Kilangala in 1976 was overgedragen aan een van haar adoptiekinderen begon Beimers een nieuwe zendingspost in Muleti. Beimers richtte er een kindertehuis op en een kerk. Ook werkte ze aan de vertaling van het Nieuwe Testament in het Kifipa. In 1987 werd de vertaling door het OostafrikaansBijbelgenootschap uitgegeven. Beimers droeg de post in Muleti in 1995 over aan Nederlandse zendelingen. Ze keerde terug naar Kilangala. Op 13 juni 2006 overleed ze. De Stichting Trijntje Beimers is nog steeds actief en werkt met het Zeister Zendingsgenootschap samen aan de verdere ontwikkeling van de door Beimers opgerichte zendingsposten. Materiaal: foto, knipsels Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
