van marxveld
€600,00 incl. btw
(1864-1908) Onderwijzer en directeur van het Nationaal Bureau voor Vrouwenarbeid
Inzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik.
Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.
Beschrijving
Hendrika Jungius volgde een opleiding tot lerares aan de Kweekschool in Haarlem. Ze startte haar loopbaan in Den Haag. Daar richtte ze met C. van der Hucht-Kerckhoven en Suze Groshans in 1891 de Kinderbond op, voorloper van de tegenwoordige Kinderbescherming. Toen in 1895 de oprichting definitief was, verliet Jungius het onderwijs en ging ze aan de slag als secretaresse van Van der Hucht bij de Kinderbond. In datzelfde jaar werd ze gevraagd om zich bezig te houden met een tentoonstelling over vrouwenarbeid. Jungius tekende het ontwerp voor het tentoonstellingsgebouw, de tentoonstellingszalen en bepaalde de inrichting van een aantal zalen. Ook hield ze twee lezingen over de Kinderbond en het onderwerp vivisectie. De tentoonstelling werd een groot succes. Jungius hield zich ook bezig met het vrouwenkiesrecht. Van 1897 tot 1900 was ze president van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht in Den Haag. Met de baten van de expositie over vrouwenarbeid werd in 1901 het Nationaal Bureau voor Vrouwenarbeid opgericht, waarvan Jungius de eerste zeven jaar directeur zou zijn. Bij het bureau verschenen allerlei brochures over de positie van de werkende vrouw in verschillende werkomgevingen. Voor elke brochure schreef Jungius het voorwoord. Het werk voor het bureau betekende wel het einde van Jungius’ werkzaamheden bij de Kinderbond. Na haar dood in 1908 richtten medewerkers en medestanders het Marie Jungius-Fonds op waaruit overwerkte of zieke vrouwen een toelage konden krijgen om weer op krachten te komen. Materiaal: foto, glazen belvormen, touw Fotograaf: onbekende fotograaf
Uitverkocht
Add to Wishlist
Add to Wishlist
Quick Comparison
| Settings | van marxveld remove | Maria Elize Baart remove | Mathilde Berdenis van Berlekom remove | Emma Wilhelmine Therese van Waldeck-Pyrmont remove | Charlotte Jacobs remove | Else Berg remove |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Name | van marxveld remove | Maria Elize Baart remove | Mathilde Berdenis van Berlekom remove | Emma Wilhelmine Therese van Waldeck-Pyrmont remove | Charlotte Jacobs remove | Else Berg remove |
| Image |  |  |  |  |  |  |
| SKU | ||||||
| Rating | ||||||
| Price | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw | €600,00 incl. btw |
| Stock | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Availability | Uitverkocht | Uitverkocht | ||||
| Add to cart | ||||||
| Description | (1864-1908) Onderwijzer en directeur van het Nationaal Bureau voor VrouwenarbeidInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingHendrika Jungius volgde een opleiding tot lerares aan de Kweekschool in Haarlem. Ze startte haar loopbaan in Den Haag. Daar richtte ze met C. van der Hucht-Kerckhoven en Suze Groshans in 1891 de Kinderbond op, voorloper van de tegenwoordige Kinderbescherming. Toen in 1895 de oprichting definitief was, verliet Jungius het onderwijs en ging ze aan de slag als secretaresse van Van der Hucht bij de Kinderbond. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In datzelfde jaar werd ze gevraagd om zich bezig te houden met een tentoonstelling over vrouwenarbeid. Jungius tekende het ontwerp voor het tentoonstellingsgebouw, de tentoonstellingszalen en bepaalde de inrichting van een aantal zalen. Ook hield ze twee lezingen over de Kinderbond en het onderwerp vivisectie. De tentoonstelling werd een groot succes. Jungius hield zich ook bezig met het vrouwenkiesrecht. Van 1897 tot 1900 was ze president van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht in Den Haag. Met de baten van de expositie over vrouwenarbeid werd in 1901 het Nationaal Bureau voor Vrouwenarbeid opgericht, waarvan Jungius de eerste zeven jaar directeur zou zijn. Bij het bureau verschenen allerlei brochures over de positie van de werkende vrouw in verschillende werkomgevingen. Voor elke brochure schreef Jungius het voorwoord. Het werk voor het bureau betekende wel het einde van Jungius’ werkzaamheden bij de Kinderbond. Na haar dood in 1908 richtten medewerkers en medestanders het Marie Jungius-Fonds op waaruit overwerkte of zieke vrouwen een toelage konden krijgen om weer op krachten te komen. Materiaal: foto, glazen belvormen, touw Fotograaf: onbekende fotograaf [/expander_maker] | (1854 - 1879) Feminist, VoordrachtskunstenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElize Baart werd geboren in een middenstandsgezin in Middelburg als derde van vier dochters. Vader Baart was cultureel goed ontwikkeld en liet zijn dochters moderne talen leren. Ook liet hij hen kennismaken met literatuur uit binnen- en buitenland. Vader Baart was namelijk van mening dat zijn dochters op eigen benen moesten kunnen staan zodat zij niet gedwongen zouden zijn te trouwen. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Als negentienjarige had Elize Baart in 1873 net haar eerste novelle voltooid over drie zussen die het huwelijk afwezen en in plaats daarvan voor een loopbaan kozen. Het lukte haar de novelle bij de feministe Mina Kruseman te krijgen. Kruseman zorgde dat het verhaal onder de titel Geëmancipeerden gepubliceerd werd in het maandblad Europa. In datzelfde jaar volgden nog twee novellen. Met Kruseman speelde Baart in 1875 in het stuk Vorstenschool van Multatuli. De kritieken waren goed, maar Multituli was ontevreden. Hij liet de spelers vervangen. Kruseman en Baart vertrokken en gingen op tournee door Nederland met een stuk van Kruseman. Hoewel het ‘grote toneel’ lonkte en er een uitnodiging was van het Nederlandsch Toneel, bleef de toneelcarrière van Baart beperkt. Baart ontmoette in 1876 Bastiaan Korteweg, een vrijdenker met antimilitaristische ideeën. De relatie zorgde voor een breuk tussen Baart en Kruseman. Aan het einde van dat jaar ging Baart opnieuw op tournee, maar de reacties waren niet bijzonder positief. Later publiceerde ze nog een aantal keer, waaronder een opvallend pleidooi voor het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Waarschijnlijk was Baart de eerste vrouw in Nederland die dit openbaar deed. Elize Baart trouwde in 1879 met Bastiaan Korteweg. Ze verhuisden naar Groningen, maar het huwelijk zou niet lang duren. Na acht maanden pleegde het echtpaar zelfmoord door in elkaars armen cyaankali te nemen.Het tweetal liet het bericht achter het leven moe te zijn en het nirwana binnen te willen gaan. Elize Baart zou niet ouder worden dan 24 jaar. Materiaal: foto, digitaal bewerkt Fotograaf: Albert Greinier [/expander_maker] | (Mathilde Wibaut) (1862 - 1952) Politicus en feministInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingMathilde Berdenis van Berlekom groeide op in Middelburg. Ze deed daar kweekschool, werkte als hulponderwijzeres en begon daarna aan een studie MO Nederlands. Ze trouwde met Floor Wibaut en samen kregen ze vier kinderen. Hierna zou ze zich, door het gebruik van anticonceptie, kunnen wijden aan haar zelfgekozen levenstaak: het politiek bewustmaken en persoonlijk ontwikkelen van vrouwen. In 1895 werd ze afdelingsvoorzitter van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Floor en Mathilde sloten zich twee jaar later aan bij de Sociaal- Democratische Arbeiderspartij (SDAP). [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Wibaut besloot in 1899 zich niet alleen op kiesrecht voor vrouwen te richten, maar ook aandacht te besteden aan het algemeen kiesrecht. In 1902 richtte ze de vrouwenvereniging Samen Sterk op. In Middelburg was ze betrokken bij de oprichting van een huishoudschool en de jeugdbibliotheek. Vanwege het politieke werk van haar man in Amsterdam zette Wibaut haar werk voor de SDAP in Amsterdam voort. Ze richtte er met gelijkgestemde vrouwen in 1905 de Sociaal-Democratische Vrouwenpropagandaclub (SDVC) op. In de jaren twintig en dertig voerde Wibaut actie tegen het ontslag van gehuwde vrouwelijke ambtenaren en de beperking van vrouwelijke arbeid buitenshuis. Wibaut zag in huis ook een taak voor de man. Samen met haar man schreef ze het boek Wordend Huwelijk, waarin ze pleitten voor het recht van vrouwen op zelfbeschikking. Ook op seksueel gebied. Zij zagen heil in vrije of proefverlovingen zodat eerst geoefend kon worden voordat een officieel huwelijk werd gesloten. Na de dood van Floor Wibaut in 1936 werd Mathilde bestuurslid van de Wereldliga voor Sexueele Hervorming. Tot haar dood werkte ze aan haar memoires, Herinneringen, die in 1976 verschenen. Met haar overlijden in 1952 verdween een icoon van de vrouwenbeweging én de sociaaldemocratie. Materiaal: foto, knipsel in foto Fotograaf: Marie de Roode-Heijermans [/expander_maker] | (1858-1934) Koningin, regentesInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingEmma was een dochter van Georg Victor, vorst van Waldeck-Pyrmont, en Helene Wilhelmine Henriette Pauline Marianne prinses van Nassau-Weilburg. Zowel via haar vader als via haar moeder was ze verwant aan de familie Van Nassau. Ze kreeg onderwijs aan huis en groeide op in een relatief gemoedelijke omgeving. Op haar twintigste werd ze door koning Willem III, al 61 jaar op dat moment, ten huwelijk gevraagd. Ondanks het leeftijdsverschil en het verschil in stand werd het huwelijk inderdaad voltrokken. In 1879 trouwden Emma en Willem in Bad Arolsen waarna Emma meeging naar Nederland. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1880 werd Wilhelmina Helena Paulina Maria geboren. Vanwege het overlijden van haar twee halfbroers Willem en Alexander werd Wilhelmina kroonprinses. Willem III trok zich in deze periode meer en meer terug en op 17 november 1890 overleed hij. Emma trad drie dagen later, als eerste vrouw in deze functie, aan als regentes voor de tienjarige Wilhelmina. In korte tijd wist Emma de verhoudingen die onder Willem III verslechterd waren te verbeteren. Ze had grondige dossierkennis en voerde regelmatig overleg met adviseurs en ministers. Wilhelmina kreeg een strenge opvoeding van haar moeder en werd inhoudelijk voorbereid op het toekomstige koningschap. Samen reisden ze tussen 1891 en 1896 naar alle provincies in het land. De bezoeken versterkten de populariteit van de Oranjes.Op 6 september 1898 werd Wilhelmina als achttienjarige ingehuldigd. Tot haar huwelijk met Hendrik vanMecklenburg in 1901 woonde Emma bij haar dochter. Daarna vertrok ze naar een paleis aan het Lange Voorhout. Emma richtte zich al vroeg in haar leven op de armenzorg, tbc-bestrijding en ziekenverpleging. Het eerste grote sanatorium voor tbc-patiënten maakte zij financieel mogelijk. Met het volwassen worden van kleindochter Juliana bestond er weinig kans meer dat Emma nog als regentes zou moeten aantreden. In 1934 overleed Emma aan een longontsteking. Ze werd bijgezet in de grafkelder in de Nieuwe Kerk in Delft. Het Emmafonds en het Emma Kinderziekenhuis herinneren aan haar goede werk op gebied van ziekenen armenzorg. Materiaal: foto, scherven, textiel Fotograaf: Th. Molsberger [/expander_maker] | (1847-1916) Eerste vrouwelijke apotheker en feministInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingCharlotte Jacobs werd geboren in een Joods gezin. Na de lagere school ging ze naar de Nuts Naai- en Breischool. Daarna deed ze het huishouden van haar broer Sam, die een apotheek had geopend in Arnhem. Toen Sam trouwde, keerde Charlotte terug naar het ouderlijk huis en begon ze een studie om leerling-apotheker te worden. Na haar examen begon ze als hulp in de apotheek van haar broer. Haar zus Aletta Henriette Jacobs was vermoedelijk een voorbeeld geweest. Zij had medicijnen gestudeerd in Groningen en had zich los weten te maken van de strenge regels en gewoontes voor meisjes in de negentiende eeuw. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] In 1877 begon Charlotte Jacobs in Groningen aan een studie tot apotheker. Na haar zus Aletta was ze de tweede vrouwelijke student in Nederland. In 1881 slaagde ze voor het theoretisch en praktisch apothekersexamen. Een jaar later werd ze tweede apotheker in het Algemeen Ziekenhuis in Utrecht. Toch vertrok ze in 1884 naar Batavia. Daar opende ze in 1887 een eigen apotheek in Menteng, een nieuwe wijk van Batavia. Tot 1907 was ze de enige vrouwelijke apotheker in Nederlands-Indië waarbij zij altijd voor vrouwelijke assistenten zou kiezen. Jacobs speelde ook in de vrouwenbeweging een rol. Met E.J. Heuvelink-Rotgans en Marie C. Kooij-van Zeggelen richtte ze in 1908 een afdeling op van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Een jaar later had de groep 122 leden, waaronder enkele mannen. Een ander onderwerp waar Jacobs zich op richtte was het onderwijs. In 1912 stichtte Jacobs Vereeniging Steun Onderwijs Vrouwelijke Inlandsche Artsen (SOVIA). Met de vereniging zette ze zich in voor de oprichting van de verpleegstersopleiding Boedi Kemoelian in Batavia. Vanaf 1851 konden door toedoen van de vereniging ook meisjes de colleges bijwonen van de School tot Opleiding van Indische Artsen. Het lukte Jacobs niet om een geschikte vrouwelijke opvolger te vinden voor haar apotheek. Ze zei de apotheek daarom vaarwel en vertrok naar Den Haag. Ze werd actief in de Nederlandse vrouwenbeweging, in de vrouwenvredesbeweging en als bestuurslid van de Haagse afdeling van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Ze overleed in 1916 in Den Haag. Uit haar testament werd duidelijk dat een groot deel van haar erfenis bestemd was voor het op te richten Charlotte Jacobs Studiefonds, dat ook nu nog bestaat en bijdraagt aan de studiekosten van jonge vrouwen die zelf niet in staat zijn die kosten te dragen. Materiaal: foto, collage Fotograaf: atelier Jacob Merkelbach [/expander_maker] | (1877-1942) Schilder en tekenaarInzoomen? Beweeg cursor over foto of klik vergrootglas en dubbelklik. Terug naar onze winkel of naar complete catalogus. U kunt ook op afspraak onze portretten bezichtigen.BeschrijvingElse Berg werd geboren in een liberaal joods gezin dat oonde in Opper-Silezië, het voormalig Pruisen. Ze vertrok aan het einde van de 19e eeuw naar Berlijn om daar een kunstopleiding te volgen. Met haar Nederlandse neef en geliefde Samuel (Mommie) Schwarz ging ze rond 1908 naar Parijs om daar moderne schilderkunst te bestuderen. Twee jaar later vestigden ze zich in Amsterdam. Hoewel ze in 1920 trouwden leefden ze apart van elkaar. Door het huwelijk verkreeg Else Berg de Nederlandse nationaliteit. [expander_maker id="4" more="Lees meer" less="Lees minder"] Berg verkeerde in Amsterdam in een progressief artistiek milieu met beeldend kunstenaars, dansers en acteurs. Ook in Bergen en Schoorl vond ze inspiratie bij vrienden als Charley Toorop en Leo Gestel. Door te reizen, het contact met andere kunstenaars en haar interesse in de nieuwste kunststroming en -ontwikkelingen liet Berg zich voortdurend inspireren. Haar werk, voornamelijk landschappen, portretten en stillevens, was meermaals te zien in (solo)tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Else Berg werd beschouwd als een vertegenwoordiger van de avant-garde kunst in Nederland. Else Berg en haar echtgenoot Samuel Schwarz waren in de Tweede Wereld oorlog betrokken bij hulpacties aan joodse vluchtelingen. Ondanks dat hen geadviseerd werd naar het buitenland te vertrekken, besloten ze in Amsterdam te blijven. In Baambrugge konden ze een poos onderduiken, maar uiteindelijk besloten ze terug te keren naar hun huis aan het Sarphatipark. Op 12 november 1942 werden Berg en Schwarz daar opgepakt. Een week later, op 19 november, werden ze in Auschwitz vermoord. Werk van Else Berg is onder meer te vinden in de collecties van het Stedelijk Museum Amsterdam, Joods Historisch Museum, Frans Hals Museum, Singer Museum, Centraal Museum en het Musée National d’Art Moderne in Parijs. Materiaal: foto, textiel, knopen Fotograaf: zelfportret [/expander_maker] |
| Content | ||||||
| Weight | ||||||
| Dimensions | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B | N/B |
| Additional information |
